Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΨΑΛΜΟΙ 55 Bible Online

ΨΑΛΜΟΙ 55 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΨΑΛΜΟΙ 55

¹Στον πρωτοψάλτη· με λαούτα, μασχίλ[51] του Δαβίδ.

²Πρόσεξε, Θεέ, την προσευχή μου· μην αποφύγεις την παράκλησή μου.

³Άκου με κι αποκρίσου μου! Περιπλανιέται η σκέψη μου στη θλίψη μου έγνοιες γεμάτη,

⁴απ’ τις κραυγές του εχθρού κι από του μοχθηρού την καταπίεση. Μου αποδίδουν ανομίες και με κατηγορούν με οργή.

⁵Σπαράζει μέσα μου η καρδιά μου· κι ο φόβος του θανάτου έπεσε πάνω μου.

⁶Φόβος και τρόμος με κατέχουν· και ρίγος με διαπερνά.

⁷Και σκέφτομαι: «Ποιος θα μου δώσει φτερά σαν του περιστεριού;» Τότε θα πέταγα να βρω την ησυχία μου.

⁸Ναι, θα ’φευγα μακριά· στην έρημο θα κατοικούσα. (Διάψαλμα)

⁹Με βιάση θα ’τρεχα να βρω ένα καταφύγιο για την ανεμοθύελλα και για την καταιγίδα.

¹⁰Μπέρδεψε, Κύριε, και κομμάτιασε τη γλώσσα τους· γιατί είδα τη βιαιότητα και τη διχόνοια μες στην πόλη,

¹¹μερόνυχτα να τριγυρνούν ψηλά πάνω στα τείχη της. Μέσα της μόχθος κι ανομία·

¹²μέσα της η διαφθορά. Η βία κι η απάτη ποτέ δε λείπουν από τις πλατείες της.

¹³Δεν είν’ ένας εχθρός που με προσβάλλει· αυτό θα το υπέφερα. Δεν είν’ ένας αντίπαλος που θριαμβεύει εναντίον μου· μπροστά του θα κρυβόμουν.

¹⁴Αλλά είσ’ εσύ, άνθρωπος της σειράς μου, ο έμπιστος κι ο φίλος μου.

¹⁵Που μεταξύ μας φιλικά μιλούσαμε κι αρμονικά βαδίζαμε στον οίκο του Θεού.

¹⁶Ας ήταν να τους βρει θανατικό αναπάντεχο κι ας κατεβούνε ζωντανοί στον άδη· γιατί η κακία βρίσκεται στα σπίτια τους και μέσα τους.

¹⁷Εγώ φωνάζω στο Θεό· κι ο Κύριος θα με σώσει.

¹⁸Βράδυ, πρωί και μεσημέρι θρηνώ κι αναστενάζω· κι αυτός ακούει τη φωνή μου.

¹⁹Μ’ ελευθερώνει απ’ τις επιθέσεις των εχθρών μου και ασφαλή με διατηρεί, γιατί πολλοί θα ’ναι μαζί μου.

²⁰Ο Θεός θα μ’ ακούσει και θα τους ταπεινώσει — αυτός που προαιώνια κυβερνά — γιατί μεταστροφή δεν έχουν και δεν φοβούνται το Θεό.

²¹Καθένας τους το χέρι του σηκώνει ενάντια στους φίλους του· τη συμφωνία του αθετεί.

²²Τα λόγια τους πιο μαλακά είναι κι απ’ το βούτυρο, μα έχουν τον πόλεμο μες στην καρδιά τους· είν’ οι κουβέντες τους κι απ’ το λάδι απαλότερες κι ωστόσο είναι γυμνά σπαθιά.

²³«Άσε στον Κύριο τις έγνοιες σου κι αυτός θα σε φροντίσει· δε θα επιτρέψει στον αιώνα να κλονιστεί ο ευσεβής».

²⁴Όμως εσύ, Θεέ, εκείνους θα τους ρίξεις στο λάκκο της καταστροφής. Απατεώνες είναι και φονιάδες, που δε θα ζήσουν ούτε τις μισές από τις μέρες της ζωής τους. Αλλά σ’ εσένα ελπίζω εγώ.