Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΨΑΛΜΟΙ 73 Bible Online

ΨΑΛΜΟΙ 73 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΨΑΛΜΟΙ 73

¹Ψαλμός του Ασάφ. Πόσο καλός είν’ ο Θεός για τον Ισραήλ, για όσους έχουν καθαρή καρδιά!

²Ωστόσο θα κλονίζονταν, παρά λίγο, τα πόδια μου· λίγο ακόμη και θα γλίστραγαν τα βήματά μου.

³Γιατί τους αλαζόνες ζήλεψα, την ευτυχία βλέποντας των ασεβών.

⁴Αυτοί δεν δοκιμάζουν λύπες! Κι είναι όλο υγεία κι ευεξία το σώμα τους.

⁵Οι μόχθοι των θνητών σ’ εκείνους δεν υπάρχουν· σκληρά δεν τιμωρούνται καθώς οι άλλοι άνθρωποι.

⁶Για τούτο στο λαιμό τους σαν περιδέραιο φορούν την έπαρση· και σαν χιτώνας τούς σκεπάζει η αδικία.

⁷Απ’ την αναισθησία πηγάζει η κακία τους και φαίνονται οι αμαρτωλές επιθυμίες της καρδιάς τους.

⁸Ειρωνεύονται τους άλλους, εγκωμιάζουν το κακό, με αναίδεια μιλάνε κι απειλητικά.

⁹Ως και τους ουρανούς τούς έπιασαν στο στόμα τους, κι η γλώσσα τους τη γη σαρώνει.

¹⁰Για τούτο ξεστρατίζει του Θεού ο λαός και σ’ αυτούς βρίσκει ικανοποίηση η δίψα τους.

¹¹Και λένε: «Πώς θα το ξέρει ο Θεός;» Κι ακόμη λένε: «Τάχα λαβαίνει γνώση ο Ύψιστος;»

¹²Να, αυτοί είναι οι ασεβείς και οι αιώνια αμέριμνοι: Αυξάνουνε σε δύναμη.

¹³Άραγε άσκοπα καθάρισα, Κύριε, την καρδιά μου κι έπλυνα τα χέρια μου για να δείξω την αθωότητά μου;

¹⁴Τιμωρημένος ήμουν κάθε μέρα· και παιδευόμουν τα πρωινά.

¹⁵Αν συλλογιόμουν: «Θα μιλήσω σαν κι αυτούς», τη γενιά τότε των παιδιών σου θα την πρόδινα.

¹⁶Προσπάθησα το θέμα αυτό να το σκεφτώ και να το καταλάβω, αλλά στα μάτια μου φαινόταν πράγμα δύσκολο·

¹⁷ωσότου μπήκα στο άγιο του Θεού και κατανόησα ποιο θα είν’ το τέλος τους.

¹⁸Αχ, τους έβαλες, αλήθεια, σ’ έδαφος ολισθηρό, τους έκανες να πέσουν σε ερείπια.

¹⁹Πώς έγιναν σε μια στιγμή συντρίμμια! Χάθηκαν κι είχαν τέλος τρομερό.

²⁰Σαν τ’ όνειρο που χάνεται στο ξύπνημα, έτσι θα εξαφανίσεις, Κύριε, την εικόνα τους, όταν θα επέμβεις.

²¹Όσο καιγόταν η καρδιά μου, και στα νεφρά μου πόνοι μ’ έσφαζαν,

²²ήμουν ανόητος και τίποτα δεν καταλάβαινα· στεκόμουνα μπροστά σου σαν το ζώο.

²³Ωστόσο, εγώ πάντα κοντά σου βρίσκομαι και με κρατάς απ’ το δεξί μου χέρι.

²⁴Με τις δικές σου συμβουλές με οδηγείς, κοντά στη δόξα σου με παίρνεις.

²⁵Ποιον άλλον έχω, αν όχι εσένανε, στον ουρανό; Τι άλλο ακόμα να ποθήσω πάνω στη γη αφού έχω εσένα;

²⁶Η σάρκα μου εξαντλήθηκε, το ίδιο κι η καρδιά μου μα της καρδιάς μου βράχος και μερίδα μου, ο Θεός για τους αιώνες θα ’ναι.

²⁷Γιατί να, καταστρέφονται όσοι από σένα ξεμακραίνουν· τους εξοντώνεις όλους αυτούς που σου είναι άπιστοι.

²⁸Αλλά εγώ, να προσηλώνομαι στο Θεό, αυτή ’ναι η ευτυχία μου· την ελπίδα μου απόθεσα στον Κύριο και Θεό, όλα για να εξιστορώ τα θαυμαστά σου τα έργα.