Read Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 8 Bible Online

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 8 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 8

¹Γιατί να μην είσ’ αδερφός μου, να ’χεις της μάνας μου θηλάσει τους μαστούς! Τότε θα σ’ έβρισκα έξω και θα σε φιλούσα και κανενός δε θα ’χα την καταφρόνεση.

²Θα σε οδηγούσα και θα σ’ έφερνα στης μάνας μου το σπίτι, κι εκεί θα με δασκάλευες. Κρασί μοσχάτο θα σε πότιζα κι απ’ των ροδιών μου το χυμό να πιεις.

³Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.

⁴Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ, σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες[10] έχει ο κάμπος, μην την ταράξτε μην αναστατώστε την αγάπη μας ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

⁵Ποια είν’ ετούτη που ανεβαίνει από την έρημο στου αγαπημένου της το μπράτσο ακουμπισμένη; Κάτω από τη μηλιά σε ξύπνησα, εκεί που κοιλοπόνεσε για σένα η μάνα σου, εκεί που σ’ έφερε στο φως εκείνη που σ’ εγέννα.

⁶Βάλε με σαν σφραγίδα στην καρδιά σου,[11] βούλα[12] πάνω στο μπράτσο σου. Γιατ’ είναι δυνατή σαν θάνατος η αγάπη, σκληρό καθώς ο άδης το πάθος το αγαπητικό. Οι φλόγες της φλόγες φωτιάς, άγριο αστροπελέκι.

⁷Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη δεν μπορούν κι ούτε μπορούν ποτάμια να την πνίξουν. Αν κάποιος του σπιτιού του όλα τα πλούτη έδινε για ν’ αγοράσει αγάπη, άλλο από καταφρόνια δε θα κέρδιζε.

⁸Έχουμε μια αδερφή κι είναι μικρή, τα στήθη της δε σπάργωσαν ακόμη. Γι’ αυτήν την αδερφή μας τι θα κάνουμε όταν θα ’ρθεί ο καιρός να παντρευτεί;

⁹Αν είναι τείχος, θα της χτίσουμε επάλξεις ασημένιες για στεφάνι της. Θα τη σφαλίσουμε, αν είναι πύλη, με τάβλες κέδρινες.

¹⁰Εγώ είμαι τείχος και σαν πύργοι είναι τα στήθη μου, αλλά το ξέρει εκείνος πως του παραδόθηκα γυρεύοντας ειρήνη.

¹¹Ο Σολομών είχε αμπέλι στη Βάαλ-Αμών και σε δραγάτες το ’δωσε. Κι είχε να δίνει ο καθείς για τον καρπό χίλια ασημένια σίκλα.

¹²Το αμπέλι μου που είναι δικό μου το φυλάω εγώ. Δικοί σου Σολομώντα οι χίλιοι σίκλοι, και διακόσιοι για κείνους που δραγατεύουν τον καρπό. ΕΚΕΙΝΟΣ

¹³Εσύ που στα περβόλια κατοικείς, οι σύντροφοι στήνουν αυτί ν’ ακούσουν τη φωνή σου. Κάνε να την ακούσω ως κι εγώ.

¹⁴Τρέξε, αγαπημένε μου, και φύγε! Γίνε ζαρκάδι και μικρό ελαφόπουλο[13] στα κορφοβούνια πάνω, ’κει που φυτρώνουν τ’ αρωματικά φυτά.