Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Α΄ ΕΣΔΡΑΣ 4 Bible Online

Α΄ ΕΣΔΡΑΣ 4 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

Α΄ ΕΣΔΡΑΣ 4

¹Μετά άρχισε να μιλάει ο δεύτερος, αυτός που είχε γράψει για τη δύναμη του βασιλιά:

²«Κύριοι, δεν είναι ισχυρότεροι οι άνθρωποι, αφού κυριαρχούν στη γη και στη θάλασσα και σ’ ό,τι βρίσκεται μέσα σ’ αυτές;

³Ο βασιλιάς, όμως, είναι ακόμα πιο ισχυρός· αυτός κυριαρχεί και εξουσιάζει τους ανθρώπους κι όλοι δίνουν προσοχή σε ό,τι τους λέει.

⁴Αν τους διατάξει να κάνουν πόλεμο ο ένας εναντίον του άλλου, κάνουν. Αν τους στείλει εναντίον των εχθρών, πάνε και κυριεύουν τα βουνά, τα τείχη και τα κάστρα τους.

⁵Σκοτώνουν και σκοτώνονται αλλά δεν παραβαίνουν τη διαταγή του βασιλιά. Αν νικήσουν, τα φέρνουν όλα στο βασιλιά — τα λάφυρα που παίρνουν κι ο,τιδήποτε άλλο.

⁶Και όσοι δεν πάνε στο στρατό και δεν πολεμούν αλλά καλλιεργούν τη γη, πάλι όταν σπείρουν και θερίσουν, στο βασιλιά θα φέρουν τη σοδειά· και υποχρεώνουν ο ένας τον άλλο να καταβάλλουν φόρους στο βασιλιά.

⁷Ο βασιλιάς όμως είναι ένας. Αν τους πει να σκοτώσουν, σκοτώνουν· αν τους διατάξει να ελευθερώσουν, ελευθερώνουν·

⁸τους διατάζει να επιτεθούν και επιτίθενται· διατάζει να ερημώσουν και ερημώνουν· διατάζει να χτίσουν και χτίζουν·

⁹διατάζει να ξεριζώσουν, ξεριζώνουν· διατάζει να φυτέψουν, φυτεύουν.

¹⁰Όλος ο λαός και ο στρατός του στο βασιλιά υπακούουν.

¹¹Αυτός είναι ξαπλωμένος, τρώει, πίνει και κοιμάται, και οι δούλοι φυλάνε γύρω του· κανένας τότε δεν μπορεί να ξεμακρύνει και να κάνει δικές του δουλειές ούτε να τον παρακούσει.

¹²Κύριοι, τίποτα στον κόσμο δεν είναι δυνατότερο από το βασιλιά, αφού οι πάντες τον υπακούν σε τέτοιο βαθμό». Και μ’ αυτό τελείωσε.

¹³Τελευταίος μίλησε εκείνος που είχε γράψει για τις γυναίκες και για την αλήθεια — αυτός ήταν ο Ζοροβάβελ:

¹⁴«Κύριοι», άρχισε, «ο βασιλιάς αναμφισβήτητα είναι μεγάλος, οι άνθρωποι πολυάριθμοι και το κρασί δυνατό. Ποιος όμως είναι αυτός που εξουσιάζει ή κυριαρχεί σ’ όλους αυτούς; Δεν είναι οι γυναίκες;

¹⁵Οι γυναίκες γέννησαν το βασιλιά και όλους τους ανθρώπους, που είναι κυρίαρχοι στη θάλασσα και στη στεριά.

¹⁶Αυτές γέννησαν και ανέθρεψαν εκείνους που φυτεύουν τ’ αμπέλια, από τα οποία παράγεται το κρασί.

¹⁷Οι γυναίκες ράβουν τα ρούχα που φοράνε οι άντρες· αυτές αποδίδουν τιμή στους άντρες κι εκείνοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτές.

¹⁸»Οι άντρες συγκεντρώνουν χρυσάφι και ασήμι και ωραία πράγματα· όταν όμως δουν μια γυναίκα με ωραίο σώμα ή όμορφο πρόσωπο,

¹⁹τ’ αφήνουν όλα και την αποθαυμάζουν. Την κοιτάνε μ’ ανοιχτό στόμα και όλοι προτιμούν αυτήν παρά το χρυσάφι ή το ασήμι και τα άλλα όμορφα πράγματα.

²⁰Ο άντρας εγκαταλείπει τον πατέρα του, που τον ανέθρεψε, και την πατρίδα του, και ενώνεται με τη γυναίκα του.

²¹Μ’ αυτήν ζει την υπόλοιπη ζωή του και ξεχνάει τον πατέρα του, τη μάνα του και την πατρίδα του.

²²Απ’ αυτό πρέπει να καταλάβετε ότι οι γυναίκες κυριαρχούν πάνω μας. Υποφέρετε και κουράζεστε κι όλα τα φέρνετε και τα δίνετε στις γυναίκες!

²³Ο άντρας παίρνει το ξίφος του και βγαίνει να ληστέψει και να κλέψει. Διασχίζει θάλασσες και ποτάμια,

²⁴τα βάζει με τα λιοντάρια, ταξιδεύει μες στη νύχτα κι όταν κλέψει, αρπάξει και ληστέψει, έρχεται και τα φέρνει όλα στην αγαπημένη του.

²⁵»Ο άντρας αγαπάει τη γυναίκα του πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τους γονείς του.

²⁶Πολλοί έχασαν τα μυαλά τους για τις γυναίκες κι έγιναν δούλοι γι’ αυτές.

²⁷Πολλοί καταστράφηκαν, απέτυχαν και αμάρτησαν για τις γυναίκες.

²⁸Ακόμα δε με πιστεύετε; Ο βασιλιάς μας είναι οπωσδήποτε μεγάλος με την εξουσία που έχει. Όλες οι χώρες φοβούνται να του επιτεθούν.

²⁹Κι όμως, κάποτε είδα το βασιλιά και δεξιά του να κάθεται η παλλακίδα του η Απάμη, κόρη του ένδοξου Βαρτάκου.

³⁰Του έβγαζε το στέμμα απ’ το κεφάλι και το έβαζε στο δικό της και με τ’ αριστερό της χέρι χαστούκιζε το βασιλιά!

³¹Παρ’ όλα αυτά, εκείνος την κοίταζε με ανοιχτό το στόμα. Αν του χαμογελούσε, γελούσε κι αυτός· αν του θύμωνε, την καλόπιανε για να τα ’χει καλά μαζί της.

³²Κύριοι, δεν είναι ισχυρότερες οι γυναίκες, όταν μπορούν και φέρνονται μ’ αυτόν τον τρόπο;»

³³Τότε ο βασιλιάς και οι άρχοντες έμειναν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο.

³⁴Μετά ο Ζοροβάβελ άρχισε να μιλάει για την αλήθεια: «Κύριοι, οι γυναίκες είναι πράγματι ισχυρές. Είναι μεγάλη η γη και ψηλός ο ουρανός, κι ο ήλιος γρήγορος στην τροχιά του· κάνει τον κύκλο του ουρανού και ξαναγυρίζει στη θέση του σε μία μέρα.

³⁵Είναι, λοιπόν, πολύ σπουδαίος που κάνει κάτι τέτοιο. Η αλήθεια όμως είναι ακόμα μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ’ όλα αυτά.

³⁶Όλη η γη την αλήθεια αναζητάει, ο ουρανός αυτήν εγκωμιάζει κι όλα τα δημιουργήματα τρέμουν από φόβο μπροστά της. Δεν υπάρχει η παραμικρή αδικία σ’ αυτήν.

³⁷»Ματαιότητα υπάρχει στο κρασί, στο βασιλιά, στις γυναίκες, σ’ όλους τους ανθρώπους και στα έργα τους και σ’ ο,τιδήποτε άλλο. Σε τίποτε απ’ αυτά δεν υπάρχει αλήθεια και θα καταστραφούν μέσα στη ματαιότητά τους.

³⁸Η αλήθεια όμως διαρκεί και είναι για πάντα ισχυρή. Ζει κι εξουσιάζει αιώνια.

³⁹Αυτή δεν λαμβάνει υπόψη της πρόσωπα ή διαφορές· κάνει το σωστό και ποτέ το άδικο και το κακό. Όλοι είναι ευχαριστημένοι με τα έργα της και οι αποφάσεις της είναι πάντα δίκαιες.

⁴⁰Η αλήθεια είναι η δυνατή, η μεγαλόπρεπη βασίλισσα, που εξουσιάζει στους αιώνες των αιώνων. Ας είναι δοξασμένος ο Θεός της αλήθειας!»

⁴¹Στο σημείο αυτό ο Ζοροβάβελ σταμάτησε να μιλάει. Τότε όλοι φώναξαν και είπαν: «Πράγματι, μεγάλη είναι η αλήθεια και παντοδύναμη!»

⁴²Ο βασιλιάς τότε είπε στο Ζοροβάβελ: «Ζήτησε ό,τι θέλεις, και περισσότερα απ’ όσα έχουν συμφωνηθεί, κι εγώ θα σου τα δώσω, γιατί αποδείχτηκες σοφότερος απ’ όλους! Θα γίνεις σύμβουλός μου και θα ονομαστείς “μέλος της βασιλικής οικογένειας”».

⁴³Ο Ζοροβάβελ απάντησε στο βασιλιά: «Θυμήσου, βασιλιά, το τάμα που έκανες την ημέρα που ανέλαβες τη βασιλεία σου: Υποσχέθηκες να ανοικοδομήσεις την Ιερουσαλήμ,

⁴⁴και να επιστρέψεις όλους τους θησαυρούς που έχουν αφαιρεθεί από την πόλη. Όταν ο Κύρος ορκίστηκε να καταστρέψει τη Βαβυλώνα, ξεχώρισε όλα αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα κι έδωσε επίσημη υπόσχεση να τα στείλει πίσω στην Ιερουσαλήμ.

⁴⁵Επίσης υποσχέθηκες να χτιστεί ο ναός που έκαψαν οι Ιδουμαίοι, όταν ερημώθηκε η Ιουδαία από τους Βαβυλώνιους.

⁴⁶Τώρα, λοιπόν, να τι ζητάω από σένα, κύριέ μου βασιλιά, και αυτή ας είναι η ηγεμονική σου γενναιοδωρία: Σε παρακαλώ να εκπληρώσεις εκείνο το τάμα που εσύ ο ίδιος έκανες στο βασιλιά του ουρανού».

⁴⁷Ο βασιλιάς Δαρείος σηκώθηκε, φίλησε το Ζοροβάβελ και έγραψε για χάρη του επιστολές προς όλους τους ταμίες, τους επάρχους, τους στρατηγούς και τους διοικητές της χώρας, να εξασφαλίσουν προστατευτική συνοδεία γι’ αυτόν και για όσους θα ανέβαιναν μαζί του να ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ.

⁴⁸Έγραψε ακόμη επιστολές προς όλους τους επάρχους της Κοίλης Συρίας,[8] της Φοινίκης και του Λιβάνου, να μεταφέρουν ξύλα κέδρου από το Λίβανο στην Ιερουσαλήμ και να βοηθήσουν το Ζοροβάβελ ν’ ανοικοδομήσει την πόλη.

⁴⁹Επίσης ο βασιλιάς έγραψε επιστολές και για τους Ιουδαίους που ανέβαιναν από το βασίλειό του στην Ιουδαία, με τις οποίες έδινε εγγυήσεις για την ελευθερία τους, έτσι που κανένας διοικητής, έπαρχος, ταμίας ή άλλος αξιωματούχος να μην μπορεί να αναμειγνύεται στις υποθέσεις τους.

⁵⁰Όλη η περιοχή που θα καταλάμβαναν θα ήταν αφορολόγητη. Οι Ιδουμαίοι διατάζονταν να επιστρέψουν στους Ιουδαίους τις πόλεις που τους είχαν πάρει,

⁵¹και να δίνουν για την ανοικοδόμηση του ναού κάθε χρόνο είκοσι τάλαντα, μέχρι την αποπεράτωσή του.

⁵²Επίσης να δίνουν δέκα τάλαντα το χρόνο για τα έξοδα των δέκα εφτά θυσιών που είχαν εντολή να προσφέρουν κάθε μέρα.

⁵³Όλοι όσοι θα ανέβαιναν από τη Βαβυλώνα για να χτίσουν την πόλη, ήταν ελεύθεροι αυτοί και τα παιδιά τους και οι ιερείς.

⁵⁴Ακόμα ο βασιλιάς έγραψε για τα έξοδα των ιερέων που έπρεπε να τους καταβάλλονται και για τις στολές που θα τους δίνονταν, με τις οποίες θα λειτουργούσαν.

⁵⁵Στους λευίτες θα καταβάλλονταν τα έξοδα μέχρι την ημέρα που θα τελείωνε η ανοικοδόμηση του ναού και της Ιερουσαλήμ.

⁵⁶Επίσης έγραψε να δοθεί μερίδιο γης και μισθός στους φρουρούς της πόλης.

⁵⁷Τέλος επανέλαβε τη διαταγή του Κύρου να επιστραφούν στην Ιερουσαλήμ όλα τα σκεύη του ναού, που εκείνος τα είχε κιόλας ξεχωρίσει στη Βαβυλώνα.

⁵⁸Όταν ο νεαρός Ζοροβάβελ βγήκε από την αίθουσα, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό προς το μέρος της Ιερουσαλήμ και δοξολόγησε το βασιλιά του ουρανού μ’ αυτά τα λόγια:

⁵⁹«Από σένα, Κύριε, προέρχεται η νίκη και η σοφία· δική σου είναι η δόξα κι εγώ είμαι δούλος σου.

⁶⁰Δοξασμένος να είσαι εσύ, που μου χάρισες σοφία! Σ’ ευχαριστώ, Κύριε των προγόνων μας».

⁶¹Πήρε τα γράμματα και πήγε στη Βαβυλώνα και τα ανακοίνωσε όλα αυτά στους ομοεθνείς του.

⁶²Τότε όλοι δόξασαν το Θεό των προγόνων τους, γιατί τους χάρισε την ελευθερία τους και τους έδωσε κι όλες τις διευκολύνσεις

⁶³ν’ ανεβούν και να ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ και το ναό που φέρει το όνομά του. Εφτά μέρες γιόρταζαν το γεγονός με μουσικά όργανα και πανηγυρισμούς.