Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΙΟΥΔΙΘ 8 Bible Online

ΙΟΥΔΙΘ 8 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΙΟΥΔΙΘ 8

¹Εκείνες τις μέρες έμαθε τα συμβάντα η Ιουδίθ, η οποία ήταν κόρη του Μεραρί. Οι άλλοι πρόγονοί της κατευθείαν ανιούσα γραμμή ήταν οι: Ωξ, Ιωσήφ, Οζιήλ, Ελκίας, Ανανίας, Γεδεών, Ραφαΐν, Αχιτώβ, Ηλίας, Χελκίας, Ελιάβ, Ναθαναήλ, Σαλαμιήλ, Σαρασαδάι[16] και Ισραήλ.[17]

²Ο άντρας της ο Μανασσής καταγόταν από την ίδια μ’ αυτήν φυλή κι από την ίδια συγγένεια, και είχε πεθάνει την εποχή του θερισμού των κριθαριών.

³Μια μέρα, εκεί που επιτηρούσε τους εργάτες που έδεναν τα δεμάτια στον κάμπο, τον χτύπησε ο ήλιος στο κεφάλι και πέθανε. Τον έθαψαν στη Βαιτυλούα μαζί με τους προγόνους του, στο χωράφι ανάμεσα στη Δωθαΐμ και στη Βαλαμών.

⁴Η Ιουδίθ είχε μείνει σπίτι της χήρα τρία χρόνια και τέσσερις μήνες.

⁵Έμενε σε μια σκηνή που την είχε στήσει στην οροφή του σπιτιού της· φορούσε πένθιμη φορεσιά κι από πάνω τα ρούχα της χηρείας.

⁶Όλη τη διάρκεια της χηρείας της νήστευε, εκτός από το Σάββατο και την παραμονή, τη νουμηνία και την παραμονή, τις γιορτές και τις πανηγυρικές ημέρες των Ισραηλιτών.

⁷Είχε ωραίο σώμα και πάρα πολύ όμορφο πρόσωπο. Ο σύζυγός της ο Μανασσής τής είχε αφήσει μεγάλη περιουσία: χρυσάφι και ασήμι, δούλους και δούλες, ζώα και χωράφια.

⁸Και κανείς δεν είχε να πει κακό λόγο εναντίον της, γιατί σεβόταν πολύ το Θεό.

⁹Η Ιουδίθ, λοιπόν, έμαθε τα πικρά λόγια που ο λαός είπε στον Οζία όταν έχασαν το ηθικό τους από την έλλειψη του νερού. Επίσης έμαθε τα όσα τους απάντησε ο Οζίας, ότι τους ορκίστηκε να παραδώσει την πόλη στους Ασσυρίους σε πέντε μέρες.

¹⁰Τότε η Ιουδίθ έστειλε τη δούλη της, που ήταν η διαχειρίστρια της περιουσίας της και προσκάλεσε σπίτι της τον Χαβρίν και τον Χαρμίν, τους πρεσβυτέρους της πόλης.

¹¹Όταν οι άρχοντες της Βαιτυλούας ήρθαν στην Ιουδίθ, εκείνη τους είπε: «Ακούστε με, εσείς άρχοντες της πόλης. Δε μιλήσατε σήμερα σωστά μπροστά στο λαό, όταν ορκιστήκατε στο Θεό να παραδώσετε την πόλη στους εχθρούς, αν στο μεταξύ ο Κύριος δεν σας στείλει βοήθεια.

¹²Ποιοι είστε σεις όμως που προκαλείτε το Θεό και τον υποκαθιστάτε στις σχέσεις του με τους ανθρώπους;

¹³Βάζετε σε δοκιμασία τον Κύριο του σύμπαντος, αλλά ποτέ δε θα εξιχνιάσετε τις βουλές του.

¹⁴Αφού δεν μπορείτε να μετρήσετε τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς ούτε να κατανοήσετε τη σκέψη του ανθρώπου, πώς θα εξερευνήσετε το Θεό, που τα δημιούργησε αυτά ή θα κατανοήσετε το νου και τη σκέψη του; »Μην εξοργίζετε λοιπόν τον Κύριο, το Θεό μας, αδερφοί!

¹⁵Είναι δυνατόν να μη θέλει να μας βοηθήσει μέσα στις επόμενες πέντε μέρες· μπορεί πάλι να μας βοηθήσει οποιαδήποτε άλλη μέρα ή ακόμη ν’ αφήσει να μας καταστρέψουν οι εχθροί μας.

¹⁶Μην εκβιάζετε λοιπόν τη βούληση του Κυρίου. Ο Θεός μας δεν είναι άνθρωπος να απειληθεί ή να δεχθεί διαιτητή.

¹⁷»Επειδή λοιπόν περιμένουμε μόνο απ’ αυτόν τη σωτηρία, ας τον παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει κι αν θέλει θα ακούσει την προσευχή μας.

¹⁸Ούτε στις αμέσως προηγούμενες γενιές μας ούτε σήμερα καμιά φυλή, συγγένεια, χωριό ή πόλη δεν προσκυνάμε θεούς που είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Αυτά γίνονταν τον παλιό καιρό·

¹⁹και γι’ αυτό ο Θεός παρέδωσε τους προγόνους μας στους εχθρούς μας, οι οποίοι τους εξολόθρευσαν και άρπαξαν τα υπάρχοντά τους.

²⁰Εμείς όμως δεν γνωρίσαμε άλλον Θεό εκτός απ’ αυτόν κι έτσι ελπίζουμε πως κι εκείνος δεν θα απορρίψει ούτε έναν άνθρωπο από το έθνος μας.

²¹»Αν αφήσουμε τους εχθρούς να καταλάβουν την πόλη μας, αυτοί θα κυριέψουν όλη την Ιουδαία και θα λεηλατήσουν το ναό. Και τότε ο Θεός θα κάνει να πληρώσουμε με τη ζωή μας τη λεηλασία του ναού.

²²Θα τιμωρηθούμε για τη θανάτωση των συμπατριωτών μας, την κατάληψη της χώρας και την ερήμωση των περιουσιών μας. Τα έθνη όπου θα μεταφερθούμε αιχμάλωτοι θα μας ταπεινώσουν και θα μας εξευτελίσουν διεθνώς.

²³Τίποτε καλό δε θα προκύψει από την αιχμαλωσία μας, γιατί ο Κύριος θα τη μεταβάλει σε όνειδος.

²⁴Τώρα λοιπόν, αδερφοί, ας γίνουμε παράδειγμα στους συμπατριώτες μας. Από μας εξαρτάται όχι μόνο η ζωή τους αλλά και ολόκληρη η περιοχή του ναού και το θυσιαστήριο.

²⁵»Παρ’ όλα αυτά ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο το Θεό μας που μας δοκιμάζει, όπως δοκίμαζε και τους προγόνους μας.

²⁶Θυμηθείτε με πόσους τρόπους δοκίμασε τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και πόσα συνέβηκαν στον Ιακώβ, όταν αυτός ήταν στη Μεσοποταμία της Συρίας[18] και φύλαγε τα πρόβατα του Λάβαν, αδερφού της μητέρας του.

²⁷Ο Θεός πέρασε τους προγόνους μας μέσα από τη φωτιά για να δοκιμάσει την πίστη τους. Έτσι και τώρα μαστιγώνει εμάς που τον λατρεύουμε, για να μας νουθετήσει· δεν το κάνει για να μας εκδικηθεί».

²⁸Τότε ο Οζίας της απάντησε: «Όλα όσα μας είπες τα είπες καλοπροαίρετα, και κανείς δεν φέρνει αντίρρηση.

²⁹Δεν είναι σήμερα μόνο που δείχνεις τη σύνεσή σου. Από μικρή που ήσουν, όλος ο λαός ήξερε τη φρόνησή σου και την υπέροχη σκέψη σου.

³⁰Αλλά ο λαός πεθαίνει από τη δίψα και μας ανάγκασε να του ορκιστούμε ότι θα ενεργήσουμε έτσι. Δεν μπορούμε τώρα να παραβούμε τον όρκο μας.

³¹Προσευχήσου λοιπόν για μας, σαν γυναίκα ευσεβής που είσαι κι ο Κύριος θα στείλει τη βροχή να γεμίσουν οι δεξαμενές και δε θα πεθάνουμε από τη δίψα».

³²Η Ιουδίθ απάντησε: «Ακούστε· θα κάνω κάτι που οι συμπατριώτες μας θα το θυμούνται για πάντα.

³³Εσείς σταθείτε απόψε να φυλάτε την πύλη κι εγώ θα βγω έξω με τη δούλη μου. Και πριν έρθει η μέρα που ορκιστήκατε να παραδώσετε την πόλη στους εχθρούς μας, ο Κύριος θα χρησιμοποιήσει εμένα να ελευθερώσω τον Ισραήλ.

³⁴Μη με ρωτήστε όμως τι θα κάνω. Δε θα σας πω, μέχρις ότου πραγματοποιήσω το σχέδιό μου».

³⁵Ο Οζίας και οι άρχοντες της είπαν: «Πήγαινε με την ευχή μας. Ο Κύριος ο Θεός ας είναι μαζί σου για να εκδικηθείς τους εχθρούς μας».

³⁶Έπειτα έφυγαν από τη σκηνή της Ιουδίθ και πήγαν στις θέσεις τους.