Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΙΩΒ 16 Bible Online

ΙΩΒ 16 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΙΩΒ 16

¹Ο Ιώβ αποκρίθηκε:

²Λόγια καθώς αυτά, έχω πολλές φορές ακούσει· είσαστε όλοι θλιβεροί παρηγορητές! Μου λέτε:

³«Πότε τ’ αερολογήματά σου θα τελειώσουν και ποια η ανάγκη πάντα ν’ απαντάς;»

⁴Κι εγώ θα ’ξερα να μιλώ καθώς εσείς μιλάτε, αν ήμουνα στη θέση σας και στη δική μου εσείς. Κι εγώ θα ’ξερα να σας κατακλύζω στα κύματα των λόγων μου και να κουνάω σαν σοφός την κεφαλή μου.

⁵Θα ’ξερα να σας εμψυχώνω με τα λόγια μου να σας παρηγορώ μ’ άδειες κουβέντες.

⁶Ούτε μιλώντας αλαφρώνει ο πόνος μου ούτε σιωπώντας λιγοστεύει.

⁷Ο Θεός πέτυχε το στόχο του: μου στέρησε όλους τους δικούς μου.

⁸Το πρόσωπό μου το ρυτιδωμένο και το ισχνό κι αποσκελετωμένο σώμα μου μοιάζουν να μαρτυρούν την ενοχή μου.

⁹Τα βλέμματά του εξακοντίζει εναντίον μου, τρίζει τα δόντια του θυμό γεμάτος· ένα προς ένα μου αποσπάει τα μέλη μου.

¹⁰Οι αντίπαλοί μου με περιγελούν, προσβλητικά χτυπούν το πρόσωπό μου, συνάζονται κι ορμούνε καταπάνω μου.

¹¹Ο Κύριος στους ανόμους με παρέδωσε μ’ έριξε μες στων ασεβών τα χέρια.

¹²Ήσυχος ζούσα κι αυτός με συγκλόνισε, μ’ άδραξε από τον τράχηλο, με σύντριψε και μ’ έστησε για στόχο του.

¹³Τα βέλη του ολούθε με κυκλώνουν, τρυπάει τα νεφρά μου ανελέητα και η χολή μου χύνεται στη γη.

¹⁴Πληγές μού προξενεί τη μια πάνω στην άλλη, σαν τον πολεμιστή όπου στα τείχη ορμά ρωγμές ν’ ανοίξει.

¹⁵Τα ρούχα μου τα πένθιμα έγιναν με το δέρμα μου ένα, και κείτομαι εξουθενωμένος πάνω στο χώμα.

¹⁶Το πρόσωπό μου φλόγωσε απ’ το κλάμα μου, μαύρες σκιές τα μάτια μου κυκλώνουν.

¹⁷Κι ωστόσο βία δεν έπραξα και καθαρή ήταν πάντα η προσευχή μου.

¹⁸Ω γη, μην το σκεπάσεις το αίμα μου, ας μην κρυφτεί κι έτσι πνιγεί η φωνή του.[15]

¹⁹Πρέπει να υπάρχει κάποιος στον ουρανό ώστε το δίκιο μου να υποστηρίξει.

²⁰Οι φίλοι μου μ’ εμπαίζουν, κι εγώ με δάκρυα στρέφομαι προς το Θεό.

²¹Πρέπει ο Θεός ο Φίλος μου το δίκιο μου να μου το αποδώσει και ν’ αντικρούσει εκείνον, τον Εχθρό Θεό.[16]

²²Μα σύντομα, γιατί η αρίθμηση των χρόνων μου τελειώνει και θα ’μπω πια στο δρόμο που δεν έχει γυρισμό.