Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΙΩΒ 21 Bible Online

ΙΩΒ 21 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΙΩΒ 21

¹Ο Ιώβ απάντησε:

²Ακούστε, δώστε προσοχή στα λόγια μου, κι ετούτο ας είναι η παρηγόρια σας σ’ εμένα.

³Κάντε υπομονή ώσπου να μιλήσω, κι όταν θα ’χω μιλήσει ειρωνευθείτε με.

⁴Μήπως ενάντια σ’ άνθρωπο παραπονιέμαι; Έτσι έχω κάθε λόγο να ’μαι ανυπόμονος.

⁵Κοιτάξτε με και θα τρομάξετε και θ’ απομείνετε απορημένοι και βουβοί.

⁶Όταν το σκέφτομαι τα γόνατά μου λύνονται και φρίκη με κυριεύει.

⁷Γιατί ο Θεός αφήνει να ζουν οι ασεβείς, να φτάνουν ως τα γερατειά και τ’ αγαθά τους να πληθαίνουν;

⁸Βλέπουνε να στεριώνουνε μαζί τους τα παιδιά τους, να μεγαλώνουν μπρος στα μάτια τους τα εγγόνια τους.

⁹Ζούνε στα σπίτια τους σιγουρεμένα, δίχως φόβο, και το μαστίγιο του Θεού δεν πέφτει πάνω τους.

¹⁰Πάντα είναι σφριγηλός και γόνιμος ο ταύρος τους· η αγελάδα τους χωρίς αποβολές γεννάει.

¹¹Αφήνουνε να τρέχουν λεύτερα τα παιδιά τους σαν τα πρόβατα κι ολόχαρα χορεύουνε τα νιάτα.

¹²Τραγούδια λέν’ με τύμπανα και με κιθάρες, και με τον ήχο της φλογέρας χαίρονται.

¹³Περνούν ευτυχισμένα τη ζωή τους κι ανώδυνα πεθαίνουν μέσα σε μια στιγμή.

¹⁴Ωστόσο λένε στο Θεό: «Άσε μας ήσυχους! Δε θέλουμε να μάθουμε το θέλημά σου.

¹⁵Τόσο είσαι παντοδύναμος ώστε να σε υπακούμε; Τι θα κερδίσουμε σ’ εσένα αν προσευχόμαστε;»

¹⁶Θαρρούνε πως η ευτυχία είναι στο χέρι τους. Μακριά από μένα, ωστόσο, τέτοιου είδους λογισμοί.

¹⁷Είδες ποτέ να σβήνει το λυχνάρι της ζωής των ασεβών; είδες ποτέ να τους χτυπήσει δυστυχία; Πότε τους ετιμώρησε μες στο θυμό του ο Θεός;

¹⁸Πότε γίνανε τάχα σαν άχυρο στον άνεμο; πότε σαν να ’ταν σκύβαλα τους άρπαξε η καταιγίδα;

¹⁹Εσείς λέτε πως ο Θεός φυλάει για τα παιδιά την τιμωρία που ταιριάζει στον πατέρα. Αλλά δεν είν’ αυτό σωστό. Όχι! Ο ίδιος ο ένοχος, πρέπει να τιμωρείται· για να του γίνει μάθημα.

²⁰Να δει με τα ίδια του τα μάτια την καταστροφή του, κι απ’ την οργή του Παντοδύναμου να πιει.

²¹Δε νοιάζεται τι μέλλει στα παιδιά του, μετά το θάνατό του, να συμβεί.

²²Μα είν’ ανάγκη το Θεό να τον διδάξουμε, αυτόν που κρίνει ως και τους αγγέλους;

²³Ο ένας σε καλή διατηρείται υγεία μέχρι την τελευταία του στιγμή·

²⁴έχει γερά, καλοθρεμμένα μέλη και κόκαλα όλο δύναμη.

²⁵Κι ο άλλος πεθαίνει με την πίκρα στην ψυχή, γιατί ποτέ δε χάρηκε την ευτυχία.

²⁶Κι οι δυο στο χώμα βρίσκονται θαμμένοι· στρατιές σκουλήκια τούς σκεπάζουν και τους δύο.

²⁷Ω! Ναι, ξέρω καλά τι συλλογίζεστε και τις πανούργες σκέψεις σας για μένα.

²⁸Ρωτάτε: «Πού κατέληξε ο πλούσιος ο άνομος; το σπίτι του τι τάχα έχει απογίνει;»

²⁹Μα δε ρωτάτε τους ταξιδεμένους; κι όσα διηγούνται δεν τ’ ακούσατε;

³⁰Τη μέρα της καταστροφής γλιτώνει ο ασεβής, τη μέρα της οργής ξεφεύγει.

³¹Ποιος θα τολμήσει κατά πρόσωπο να του ελέγξει τη διαγωγή; και ποιος αυτά που έπραξε να του τ’ ανταποδώσει;

³²Όταν πεθάνει, με πομπή μεγάλη τον κηδεύουν και βάζουνε στον τάφο του τιμητική φρουρά.

³³Πολλοί πηγαίνουνε μπροστά απ’ το φέρετρό του κι άλλοι αναρίθμητοι ακολουθούν. Ακόμα και το χώμα είν’ ελαφρό από πάνω του.

³⁴Κι ύστερα εσείς κάθεστε και μου λέτε ανόητες παρηγοριές. Όλα όσα αραδιάζετε είν’ ένα ψέμα.