Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΙΩΒ 37 Bible Online

ΙΩΒ 37 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΙΩΒ 37

¹Μπροστά σ’ αυτά τρομάζει κι η καρδιά μου και δυνατά χτυπά.

²Ακούστε, ακούστε του Θεού την τρομερή φωνή και τη βροντή που βγαίνει από το στόμα του.

³Την κάνει να κατρακυλάει σ’ όλο το πλάτος τ’ ουρανού, την αστραπή του να φωτίζει τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη.

⁴Αμέσως έπειτα ξεσπά του βρυχηθμού του η φωνή, της μεγαλόπρεπης βροντής ο ήχος· κι όσο η φωνή του ακούγεται, καινούριες αστραπές εξαποστέλλει.

⁵Βροντά ο Θεός με τη φωνή του θαυμαστά, κάνει έργα μεγαλόπρεπα που δε χωρούν στο νου μας.

⁶Στο χιόνι λέει: «Πέσε στη γη» και στη βροχή, στην μπόρα: «Πέσε μ’ ορμή».

⁷Έτσι τα έργα των ανθρώπων αναστέλλει, ώστε ν’ αναγνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι το έργο του.

⁸Ακόμη και τ’ αγρίμια γυρεύουν καταφύγιο και συμμαζεύονται μες στις σπηλιές τους.

⁹Από το νότο έρχονται της καταιγίδας οι άνεμοι κι απ’ το βορρά η παγωνιά.

¹⁰Απ’ του Θεού το φύσημα δημιουργείται ο πάγος και του νερού σκληραίνει η επιφάνεια.

¹¹Φορτώνει ατμούς τα σύννεφα και τα σκορπίζει αστραπές γεμάτα.

¹²Καθώς τα κατευθύνει περιφέρονται, για να εκτελέσουν ό,τι τα προστάζει, παντού πάνω στην όψη όλης της γης.

¹³Και στέλνει τη βροχή στη γη, άλλοτε για να τιμωρήσει τους ανθρώπους κι άλλοτε πάλι για να τους δείξει την καλοσύνη του.

¹⁴Ετούτα πρόσεξέ τα, Ιώβ, στάσου και σκέψου του Θεού τα θαύματα:

¹⁵Ξέρεις πώς ο Θεός τα διατάζει, πώς κάνει από τα σύννεφα να λάμψουν αστραπές;

¹⁶Ξέρεις πώς ταξιδεύουνε μετέωρα τα σύννεφα, το θαύμα αυτό της τέλειας σοφίας του Θεού;

¹⁷Εσύ νιώθεις καλόβολα μες στα ζεστά τα ρούχα σου, όταν η ατμόσφαιρα της γης με τη νοτιά γίνεται πνιγηρή.

¹⁸Μήπως μαζί του τέντωνες το θόλο τον ουράνιο, που ’ναι σκληρός καθώς χυτός, μεταλλικός καθρέφτης;

¹⁹Μάθε μας τι ’ναι μπορετό να πούμε στο Θεό; Βέβαια, τίποτ’ αξιόλογο, γιατί είν’ ο νους μας στο σκοτάδι.

²⁰Θα πρέπει να ειδοποιηθεί όταν εγώ θελήσω να μιλήσω; Θα πρέπει να του το πει κάποιος, για να το μάθει;

²¹Πολλές φορές το φως δε φτάνει ως εμάς, γιατί πυκνά τα σύννεφα το κρύβουν. Μα ξάφνου ο άνεμος φυσά και μονομιάς ο ουρανός ανοίγει.

²²Απ’ το βορρά έρχεται φως λαμπρό· φοβερή λάμψη το Θεό τον περιβάλλει.

²³Απρόσιτος σ’ εμάς ο Παντοδύναμος! Υπέρτατος στη δύναμη, στην κρίση, στην τέλεια δικαιοσύνη, που δεν την καταπατεί.

²⁴Γι’ αυτόν το λόγο οι άνθρωποι τον σέβονται· κι αυτός κανέναν δεν υπολογίζει απ’ όσους λέν’ πως τάχα είναι σοφοί.