Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΨΑΛΜΟΙ 109 Bible Online

ΨΑΛΜΟΙ 109 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΨΑΛΜΟΙ 109

¹Στον πρωτοψάλτη· ψαλμός του Δαβίδ. Θεέ, που σ’ εξυμνώ, μη μένεις σιωπηλός!

²Γιατί, το στόμα του ασεβή και του ύπουλου το στόμα μιλάνε εναντίον μου· με γλώσσα που λέει ψέματα μίλησαν για μένα.

³Με λόγια μίσους με κυκλώνουνε κι αναίτια με πολεμούν.

⁴Ενώ εγώ τους αγαπώ, αντιδικούν μαζί μου, αλλά εγώ προσεύχομαι γι’ αυτούς.

⁵Μου ανταποδίδουνε κακό για το καλό, αντί για την αγάπη μίσος.

⁶Λένε: «Ας τον καταγγείλουμε ως ασεβή κι ας του ορίσουμε δολερό συνήγορο.

⁷Ώστε όταν θα δικάζεται, ένοχος να βρεθεί κι η προσευχή του να του λογιστεί αμαρτία.

⁸Ας γίνουν λιγοστές οι μέρες του κι άλλος ας πάρει το αξίωμά του.

⁹Ας γίνουν τα παιδιά του ορφανά κι η γυναίκα του χήρα.

¹⁰Οι γιοι του ας πλανιούνται κι ας παρακαλούν, ας ζητιανεύουνε μακριά απ’ των σπιτιών τους τα ερείπια.

¹¹Ας απαιτήσει ο δανειστής όλα τα υπάρχοντά του, και ξένοι ας αρπάζουνε το μόχθο του.

¹²Κανείς να μην του είναι στοργικός, κανένας σπλαχνικός για τα ορφανά του.

¹³Οι απόγονοί του να ξολοθρευτούν, σε μια γενιά να σβήσει τ’ όνομά τους.

¹⁴Ας τη θυμάται ο Κύριος την ανομία των προγόνων του, η αμαρτία της μάνας του ας μην εξαλειφτεί.

¹⁵Να τα θυμάται όλ’ αυτά για πάντα ο Κύριος, μα η θύμηση των ίδιων από τη γη να εξαλειφθεί.

¹⁶Γιατί δε νοιάστηκε να δείξει έλεος, τον δύστυχο κατάτρεξε και τον φτωχό, τον ταλαιπωρημένο για να τον σκοτώσει.

¹⁷Να καταριέται του άρεσε· ας πέσει πάνω του η κατάρα. Την ευλογία δεν την ήθελε· ας φύγει μακριά απ’ αυτόν.

¹⁸Ντύθηκε την κατάρα[107] όπως το ρούχο του· ας μπει αυτή μέσα του σαν το νερό και σαν το λάδι ας μείνει πάνω του.

¹⁹Λοιπόν, ας μείνει πάνω του καθώς η φορεσιά που πάντα τον σκεπάζει κι όπως η ζώνη που πάντα του την περιζώνεται».

²⁰Μ’ αυτή την τιμωρία πλήρωσέ τους, Κύριε, αυτούς που με κατηγορούν και με συκοφαντούνε.

²¹Εσύ, Κύριε, Θεέ, πράξε για μένα όπως αυτό που είσαι σου επιβάλλει· η καλοσύνη σου είναι τέλεια, γλίτωσέ με.

²²Γιατί, εγώ είμαι φτωχός και πένητας, και πληγωμένη είναι μέσα μου η καρδιά μου.

²³Σαν τη σκιά που αποτραβιέται, λίγο λίγο χάνομαι, μ’ αποτινάξανε σαν να ’μουνα ακρίδα.

²⁴Τα γόνατά μου απ’ τη νηστεία τρέμουνε και το κορμί μου απόμεινε ισχνό.

²⁵Κι εγώ τους έγινα περίγελως· όταν με βλέπουνε κουνάνε το κεφάλι.

²⁶Βοήθησέ με, Κύριε, Θεέ μου, με την πολλή σου αγάπη σώσε με.

²⁷Κι ας δουν σ’ αυτήν την πράξη σου τη δύναμή σου, και πως δικό σου έργο είναι, Κύριε.

²⁸Κι αν καταριούνται αυτοί, εσύ θα μ’ ευλογείς· κι αν σηκωθούνε εναντίον μου, θα καταντροπιαστούνε, και θα χαρεί ο αφοσιωμένος σου.

²⁹Οι συκοφάντες μου ας ντυθούνε την ντροπή, και την αισχύνη τους καθώς μανδύα ας τη φορέσουν.

³⁰Τον Κύριο με τα λόγια μου πολύ θα τον δοξολογώ, και μες στο πλήθος ύμνους θα του ψάλλω.

³¹Αυτός τον φτωχό τον παραστέκεται, για να τον σώζει από κείνους που τον καταδικάζουν.