Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΨΑΛΜΟΙ 139 Bible Online

ΨΑΛΜΟΙ 139 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΨΑΛΜΟΙ 139

¹Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ. Κύριε, με διερεύνησες και με γνωρίζεις.

²Ξέρεις εσύ πότε είμαι καθιστός και πότε όρθιος· από μακριά τις διαθέσεις μου διακρίνεις.

³Βλέπεις εσύ αν ενεργώ ή αν είμαι άπραγος· το κάθε βήμα μου που κάνω το κατέχεις.

⁴Και πριν μια λέξη ακόμα έρθει στη γλώσσα μου, να κιόλας που εσύ, Κύριε, πολύ καλά την ξέρεις.

⁵Από παντού γύρω τριγύρω με κυκλώνεις κι έβαλες πάνω μου για προστασία το χέρι σου.

⁶Αξιοθαύμαστο το πόσο με γνωρίζεις, και τόσο υπέροχο, ώστε να το συλλάβω δεν μπορώ.

⁷Πού να πάω μακριά από το Πνεύμα σου; και μακριά απ’ την παρουσία σου πού να φύγω;

⁸Αν ανεβώ στους ουρανούς, εσύ είσ’ εκεί· αν στρώσω το κρεβάτι μου στον άδη, εκεί είσαι πάλι.

⁹Αν τα φτερά μου απλώσω και πετάξω εκεί που ο ήλιος ξεμυτά ή εκεί που χάνεται στης θάλασσας την άκρη,

¹⁰κι εκεί το χέρι σου θα με καθοδηγεί κι η ευνοϊκή σου δύναμη θα με κρατάει.

¹¹Κι αν πω: «Ας με σκεπάσει το σκοτάδι, κι ας γίνει νύχτα γύρω μου το φως»,

¹²και το σκοτάδι ακόμα για σένανε δε θα ’ναι σκοτεινό κι η νύχτα σαν τη μέρα θα φωτίζει — σκοτάδι ή φως για σένα είναι παρόμοια.

¹³Εσύ έφτιαξες όλη την ύπαρξή μου, με ύφανες μες στην κοιλιά της μάνας μου.

¹⁴Σ’ ευχαριστώ που μ’ έκανες πλάσμα σου τόσο θαυμαστό — όλα όσα κάνεις είν’ εξαίσια κι εγώ αυτό πολύ καλά το ξέρω.

¹⁵Το σώμα μου δε σου ήτανε αθέατο, όταν σχηματιζόμουνα κρυφά κι αναπτυσσόμουνα στης γης τη μήτρα.

¹⁶Με είδες κιόλας τελειωμένον, όταν ακόμα ήμουν μάζα άμορφη· και στο βιβλίο σου όλες ήταν γραμμένες οι μέρες που για μένα πρόβλεπες, ακόμα πριν καμιά απ’ αυτές υπάρξει.

¹⁷Θεέ μου, πόσο πολύτιμες για μένα είν’ οι προθέσεις σου και πόσο πολυάριθμες στο σύνολό τους!

¹⁸Αν τις μετρούσα, από την άμμο θα ήταν περισσότερες· ξυπνώ κι είμαι μαζί σου ακόμα.

¹⁹Ας τον αφάνιζες, Θεέ, τον ασεβή· και οι αιματοβαμμένοι άνθρωποι να φύγουνε μακριά μου.

²⁰Βλαστήμιες λένε εναντίον σου, και δίχως λόγο σοβαρό προφέρουν τ’ όνομά σου.

²¹Μήπως δεν πρέπει, Κύριε, να μισώ αυτούς που σε μισούνε, και ν’ απεχθάνομαι αυτούς που ξεσηκώνονται εναντίον σου;

²²Με τέλειο μίσος τους μισώ· έγιναν προσωπικοί εχθροί μου.

²³Διερεύνησέ με, Θεέ, και μάθε την καρδιά μου· δοκίμασέ με και γνώρισε τις σκέψεις μου.

²⁴Δες αν ακολουθώ ένα δρόμο άνομο· κι οδήγησέ με στης αιώνιας ζωής το δρόμο.