Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 12 Bible Online

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 12 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 12

¹Το άφθαρτό σου Πνεύμα διέπει όλα τα φθαρτά δημιουργήματα.

²Εσύ, Κύριε, τιμωρείς λίγο λίγο αυτούς που κάνουν αμαρτίες. Τους συμβουλεύεις θυμίζοντάς τους τα αμαρτήματά τους για ν’ απαλλαγούν από την κακία και να επιστρέψουν σ’ εσένα.

³Έτσι στράφηκες ενάντια στους παλαιότερους κατοίκους της άγιας σου χώρας, γιατί είχαν κάνει τις πιο βδελυρές πράξεις, δηλαδή μαγείες και μιαρές τελετές:

⁵Θανάτωναν παιδιά χωρίς οίκτο, έκαναν συμπόσια όπου έτρωγαν ανθρώπινες σάρκες, σπλάχνα και αίμα. Έτσι, όλους αυτούς που είχαν ασπασθεί την ειδωλολατρία,

⁶τους γονείς εκείνους που θυσίαζαν με τα ίδια τους τα χέρια τ’ ανυπεράσπιστα παιδιά τους, εσύ αποφάσισες να τους θανατώσεις με τη δύναμη των δικών μας προγόνων,

⁷ώστε η χώρα σου, η πιο τίμια απ’ όλες τις άλλες, να φιλοξενήσει τα παιδιά σου, Θεέ.

⁸Αλλά και αυτούς ακόμα τους διεφθαρμένους τούς λυπήθηκες σαν ανθρώπους, κι έστειλες σαν ανιχνευτές του στρατού σου σφήκες για να τους καταστρέψουν λίγο λίγο.

⁹Όχι γιατί δεν μπορούσες να υποτάξεις τους ασεβείς στους δίκαιους με πόλεμο, ή να τους παραδώσεις στα φοβερά θηρία ή να τους εξαφανίσεις με μιας μ’ έναν ξαφνικό λόγο σου ή μ’ ένα χτύπημα·

¹⁰εκδηλώνοντας, όμως, την κρίση σου εναντίον τους λίγο λίγο, τους έδινες την ευκαιρία να μετανοήσουν. Εσύ ήξερες πως η γενιά τους ήταν αμαρτωλή με έμφυτη την κακία τους, και ότι δεν επρόκειτο ποτέ ν’ αλλάξουν νοοτροπία.

¹¹Όλοι αυτοί ήταν λαός ανέκαθεν καταραμένος. Κανένα δεν φοβόσουν, Κύριε, όταν τους φερνόσουν με επιείκεια, παρ’ όλη τους την αμαρτία.

¹²Ποιος, αλήθεια, μπορεί να σε ελέγξει για τις πράξεις σου; ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στις αποφάσεις σου; ποιος θα σε κατηγορήσει για τα ειδωλολατρικά έθνη που κατέστρεψες, ενώ εσύ ο ίδιος τα είχες δημιουργήσει; ή ποιος θα σου αντισταθεί υπερασπίζοντας τους διεφθαρμένους;

¹³Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από σένα, που να φροντίζει για τα πάντα, για να του αποδείξεις ότι η κρίση σου ήταν δίκαιη.

¹⁴Κανένας βασιλιάς ή τύραννος δεν μπορεί να σε εμποδίσει να εκτελέσεις την τιμωρία σου.

¹⁵Εσύ όμως, Κύριε, είσαι δίκαιος και γι’ αυτό όλα τα διευθύνεις με δικαιοσύνη. Όταν κάποιος δεν πρέπει να τιμωρηθεί, το θεωρείς ασυμβίβαστο για τη δύναμή σου να τον τιμωρήσεις.

¹⁶Πραγματικά, η δύναμή σου είναι η πηγή της δικαιοσύνης σου και επειδή κυριαρχείς πάνω σε όλα, αυτό σε κάνει και δείχνεις επιείκεια.

¹⁷Εκδηλώνεις τη δύναμή σου ενάντια μόνο σ’ αυτόν που αμφισβητεί την τελειότητά της, και τιμωρείς αυτούς που τη γνωρίζουν αλλά σου αντιστέκονται.

¹⁸Εσύ, όμως, που εξουσιάζεις τη δύναμη, εσύ είσαι που κρίνεις με επιείκεια και μας κυβερνάς με πολλή συμπάθεια· κι όταν θέλεις, έχεις τη δύναμη να επεμβαίνεις.

¹⁹Μ’ αυτή την καλοσύνη δίδαξες το λαό σου ότι ο δίκαιος πρέπει ν’ αγαπάει τους ανθρώπους και έκανες τα παιδιά σου να ελπίζουν ότι τους δίνεις ευκαιρίες να μετανοούν όταν αμαρτάνουν.

²⁰Τους εχθρούς των παιδιών σου, οι οποίοι ήταν άξιοι θανάτου, τους τιμώρησες με τόση μετριοπάθεια και επιείκεια και τους έδωσες την ευκαιρία και το χρόνο για ν’ απαλλαχθούν από την κακία τους.

²¹Με πόση μεγαλύτερη επιείκεια έκρινες τους δικούς σου όταν έδινες στους προπάτορές τους ένορκες διαβεβαιώσεις ότι θα τους χορηγήσεις κάθε είδους αγαθά!

²²Χίλιες φορές, λοιπόν, περισσότερο διδάσκεις εμάς, όταν μαστιγώνεις τους εχθρούς μας· το κάνεις για να σκεφτόμαστε την καλοσύνη σου όταν κρίνουμε τους άλλους, και να ελπίζουμε στην αγάπη σου όταν κρινόμαστε από σένα.

²³Να γιατί κι εκείνους τους ασεβείς που ζούσαν με αφροσύνη, τους τιμώρησες με τα ίδια τους τα βδελύγματα που τα λάτρευαν για θεούς.

²⁴Είναι γιατί αυτοί πλανήθηκαν ακόμα περισσότερο θεωρώντας ως θεούς τα πιο σιχαμερά ζώα κι έτσι εξαπατήθηκαν σαν άμυαλα παιδιά.

²⁵Κι εσύ τους τιμώρησες σαν να επρόκειτο ακριβώς για άμυαλα παιδιά, και τους γελοιοποίησες.

²⁶Όσοι όμως δεν συνετίστηκαν από την ελαφριά τιμωρία, δοκίμασαν από το Θεό την τιμωρία που άξιζε στην αμαρτία τους.

²⁷Κι αγανακτούσαν γιατί υπέφεραν από αυτά τα ίδια τα ζώα που, όμως, τα θεωρούσαν θεούς. Έτσι αναγνώρισαν ως αληθινό θεό εκείνον που προηγουμένως τον αρνούνταν· γι’ αυτό ήρθε εναντίον τους η τελική καταδίκη.