Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 16 Bible Online

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 16 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 16

¹Μη λαχταράς παιδιά πολλά και να ’ναι άχρηστα ούτε να χαίρεσαι για γιους που ’ναι ασεβείς.

²Μη χαίρεσαι για τα παιδιά σου όταν πληθαίνουν, εάν τον Κύριο δεν σέβονται.

³Σ’ αυτά τη διαιώνισή σου μη στηρίξεις και μη βασίζεσαι στο πλήθος τους. Γιατί καλύτερα ένα παρά χίλια· καλύτερα άτεκνος να πεθάνεις, παρά να ’χεις παιδιά ασεβή.

⁴Ένας μονάχα άνθρωπος με φρόνηση αρκεί, παρά μια στρατιά ασεβών· γιατί μ’ έναν σοφό ο πληθυσμός της πολιτείας αυξαίνει, ενώ ερημώνεται με τη στρατιά των ασεβών.[8]

⁵Τέτοια πολλά έχουν δει τα μάτια μου, κι άλλα πιο καταπληκτικά έχουν τ’ αυτιά μου ακούσει.

⁶Μες στων αμαρτωλών τη σύναξη η φωτιά φουντώνει και μέσα σ’ έθνος ανυπάκουο ξεσπάει η οργή.

⁷Ο Κύριος δεν συγχώρησε τους γίγαντες τους παλαιούς, που στηριγμένοι στη δική τους δύναμη αποστάτησαν.

⁸Δε γλίτωσε του Λωτ τους συμπολίτες, που τους σιχάθηκε για την υπερηφάνεια τους.

⁹Τα έθνη δεν σπλαχνίστηκε τα ξεγραμμένα της Χαναάν, που για τις αμαρτίες τους καταστραφήκαν.

¹⁰Το ίδιο δεν σπλαχνίστηκε τους πεζοπόρους που ήτανε χιλιάδες εξακόσιες, και τους συνένωνε η σκληροκαρδία τους.

¹¹Ακόμα κι ένας μόνο αν ήταν πεισματάρης, θα ’ταν απίθανο να είχε αθωωθεί. Πράγματι, η ευσπλαχνία κι η οργή στον Κύριο ανήκουν· αυτός είν’ ικανός να συγχωρεί και να σκορπάει οργή.

¹²Καθώς είναι μεγάλη η ευσπλαχνία του, έτσι κι η αυστηρότητά του είναι μεγάλη· κρίνει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του.

¹³Δε θα ξεφύγει ο αμαρτωλός μ’ εκείνα που άρπαξε, και δε θ’ αργήσει του ασεβή η καρτερία ν’ αμειφθεί.

¹⁴Ο Κύριος είναι πάντα έτοιμος την ευσπλαχνία του να δείξει, αλλά καθένας σύμφωνα με τα έργα του θ’ ανταμειφθεί.

¹⁵[Ο Κύριος ενίσχυσε την άκαμπτη διάθεση του Φαραώ για να μην τον γνωρίσει, κι έτσι τα έργα του Κυρίου να μαθευτούν στη γη.

¹⁶Σ’ όλη την πλάση είναι γνωστή η ευσπλαχνία του Θεού· μοίρασε στους ανθρώπους και το φως του και το σκοτάδι του].

¹⁷Μην πεις: «Θα κρυφτώ από τον Κύριο· ποιος τάχα θα με θυμηθεί από ’κει ψηλά; Μέσ’ στο μεγάλο πλήθος δε θα μ’ αναγνωρίσει· τι είμ’ εγώ μες στη δημιουργία την απέραντη;»

¹⁸Κοίτα! Ο ουρανός, ακόμη κι ο υπέρτατος ο ουρανός, η άβυσσος και η γη θα σαλευτούν με την επίσκεψή του.

¹⁹Ακόμη και τα όρη και τ’ ακροθέμελα της γης τραντάζονται κάτω απ’ το βλέμμα του.

²⁰Όλα αυτά ο νους να τα συλλάβει δεν μπορεί· και ποιος τον τρόπο που ενεργεί ο Κύριος θα νιώσει;

²¹Τα περισσότερα έργα του είναι μες στο μυστήριο κρυμμένα, σαν καταιγίδα ξαφνική, που δεν τη βλέπει ο άνθρωπος.

²²«Ποιος τα έργα της δικαιοκρισίας του θα τ’ αναγγείλει; ή ποιος θα περιμένει να τα δει; Η εκπλήρωση της υπόσχεσής του αργεί πολύ να ’ρθεί».

²³Έτσι σκέφτεται ο άνθρωπος ο μικρόμυαλος· κι ο ασύνετος και παραπλανημένος σκέφτεται μόνο ανόητα.

²⁴Παιδί μου, άκουσέ με κι απόκτησε τη γνώση και πρόσεχε στα λόγια μου με την καρδιά σου.

²⁵Με μέτρο τη διδασκαλία θα φανερώσω και θα διακηρύξω τη γνώση με ακρίβεια.

²⁶Ο Κύριος δημιούργησε απ’ την αρχή τα έργα του, κι απ’ τον καιρό που τα ’φτιαξε, του καθενός ξεχώρισε τη θέση.

²⁷Έβαλε τάξη στα έργα του ως την αιωνιότητα και όρισε τους νόμους τους για όλες τις γενιές τους· ούτε πεινάσαν’ ούτε κουραστήκανε ούτε ποτέ εγκατέλειψαν το έργο τους.

²⁸Ποτέ κανένα με το άλλο δεν συγκρούστηκε, ποτέ το λόγο του δεν θα τον παρακούσουν.

²⁹Κατόπι ο Κύριος έριξε πάνω στη γη το βλέμμα του και την εγέμισε με τ’ αγαθά του.

³⁰Της σκέπασε την επιφάνεια μ’ όλα τα είδη των ζωντανών, κι αυτά στη γη και πάλι θα επιστρέψουν.