Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 1 Bible Online

Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 1 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 1

¹Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας, γιος του βασιλιά Φίλιππου, ήρθε από τη χώρα των Χετιίμ και νίκησε το Δαρείο, βασιλιά των Μήδων και Περσών, κι έγινε βασιλιάς στη θέση του Δαρείου, όπως βασίλευε ήδη και στην Ελλάδα.[1]

²Ο Αλέξανδρος έκανε πολλούς πολέμους, κυρίεψε πολλές οχυρωμένες πόλεις και θανάτωσε τους τοπικούς βασιλιάδες.

³Έφτασε μέχρι τα πέρατα της οικουμένης, πήρε λάφυρα από πολλά έθνη και χάρη σ’ αυτόν επικράτησε ειρήνη στη γη. Η φήμη του απλώθηκε παντού κι ο ίδιος έγινε υπερήφανος και αλαζών.

⁴Με το μεγάλο και ισχυρό στρατό που είχε συγκεντρώσει, υπέταξε χώρες, έθνη και τους τυράννους τους, οι οποίοι έγιναν φόρου υποτελείς σ’ αυτόν.

⁵Μετά όμως απ’ όλα αυτά αρρώστησε και κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του.

⁶Γι’ αυτό κάλεσε τους στρατηγούς του, άντρες επιφανείς, που είχαν μεγαλώσει μαζί από παιδιά και τους μοίρασε το βασίλειό του, ενώ ακόμα ζούσε.

⁷Έτσι, μετά από δώδεκα χρόνια βασιλείας ο Αλέξανδρος πέθανε.

⁸Οι στρατηγοί του κυβέρνησαν καθένας την περιοχή που του είχε δοθεί.

⁹Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου αυτοανακηρύχθηκαν όλοι τους βασιλιάδες: αυτοί και τα παιδιά τους ως διάδοχοί τους για πολλές γενιές· και τα δεινά πλήθαιναν στη γη.

¹⁰Από τους διαδόχους αυτών προήλθε μια αμαρτωλή φύτρα, ο Αντίοχος ο Επιφανής, γιος του βασιλιά Αντιόχου. Αυτός ήταν αιχμάλωτος στη Ρώμη και μετά έγινε βασιλιάς το έτος 137, όπως υπολογιζόταν η βασιλεία στους Έλληνες.[2]

¹¹Εκείνες τις μέρες εμφανίστηκαν μερικοί ασεβείς Ισραηλίτες, οι οποίοι κατάφεραν να παρασύρουν πολλούς λέγοντάς τους: «Πάμε να κάνουμε συμφωνία με τα γύρω έθνη. Από τότε που αποξενωθήκαμε απ’ αυτούς μας βρήκαν πολλά δεινά».

¹²Αυτή η πρόταση φάνηκε καλή σε πολλούς.

¹³Μερικοί μάλιστα προθυμοποιήθηκαν και πήγαν στο βασιλιά, ο οποίος τους έδωσε την άδεια να υιοθετήσουν τον τρόπο ζωής των εθνών αυτών.

¹⁴Έχτισαν, λοιπόν, γυμναστήριο στην Ιερουσαλήμ, όπως είχαν και οι εθνικοί.

¹⁵Κάλυψαν με εγχείρηση την περιτομή τους, ώστε να φαίνονται απερίτμητοι, εγκατέλειψαν τη διαθήκη για να συγχρωτισθούν με τους εθνικούς και πουλήθηκαν έτσι στο να πράττουν ό,τι δυσαρεστεί τον Κύριο.

¹⁶Όταν ο Αντίοχος έκρινε πως το βασίλειό του ήταν αρκετά ισχυρό, αποφάσισε να καταλάβει και την Αίγυπτο, ώστε να βασιλεύει σε δύο χώρες.

¹⁷Έτσι εισέβαλε στην Αίγυπτο με πολυάριθμο στρατό και άμαξες, ελέφαντες, ιππικό και πολλά πλοία.

¹⁸Τελικά επικράτησε στις μάχες εναντίον του Πτολεμαίου,[3] βασιλιά της Αιγύπτου, κι εκείνος οπισθοχώρησε και τράπηκε σε φυγή· πολλοί στρατιώτες του τραυματίστηκαν θανάσιμα.

¹⁹Έτσι ο Αντίοχος κυρίεψε τις οχυρωμένες πόλεις της Αιγύπτου και λαφυραγώγησε τη χώρα.

²⁰Αφού κυρίεψε την Αίγυπτο, το έτος 143,[4] ο Αντίοχος γύρισε και επιτέθηκε εναντίον του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ με πολύ στρατό.

²¹Μπήκε με μεγάλη αλαζονεία στο ναό και άρπαξε το χρυσό θυσιαστήριο των θυμιαμάτων, τη λυχνία και όλα τα εξαρτήματά της.

²²Πήρε επίσης την τράπεζα της προθέσεως και τα σκεύη που χρησιμοποιούνταν για τις σπονδές, τις φιάλες και τα χρυσά θυμιατήρια, τις κουρτίνες και τα στεφάνια και τις χρυσές διακοσμήσεις που υπήρχαν στην πρόσοψη του ναού· απ’ όλα αφαίρεσε το χρυσάφι.

²³Επίσης πήρε το ασήμι, το χρυσάφι και τα πολύτιμα σκεύη, καθώς και τους κρυμμένους θησαυρούς που βρήκε.

²⁴Αφού τα πήρε όλα γύρισε περήφανος στη χώρα του αφήνοντας πίσω του αναρίθμητους νεκρούς.

²⁵Μεγάλο πένθος κήρυξαν σ’ ολόκληρη τη χώρα οι Ισραηλίτες.

²⁶Βογγούν θρηνώντας οι άρχοντες και του λαού οι πρεσβύτεροι· έφυγε κάθε δύναμη από τα νιάτα του λαού, χάθηκε η ομορφιά των γυναικών.

²⁷Θρηνήσαν οι γαμπροί και πένθησαν οι νύφες στα νυφικά δωμάτια.

²⁸Όλη η χώρα συγκλονίστηκε απ’ το πένθος των κατοίκων της· βυθίστηκαν μες στην ντροπή οι Ισραηλίτες.

²⁹Δύο χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς Αντίοχος έστειλε έναν αξιωματούχο του για να εισπράξει τους φόρους από τις πόλεις του Ιούδα. Αυτός ήρθε στην Ιερουσαλήμ με πολυάριθμο στρατό

³⁰και μίλησε στο λαό της ειρηνικά αλλά με δόλο. Ο λαός τού έδειξε εμπιστοσύνη. Τότε αυτός επετέθη στην πόλη αιφνιδιαστικά, της επέφερε σκληρότατο χτύπημα και θανάτωσε πολλούς Ισραηλίτες.

³¹Λαφυραγώγησε την πόλη, την πυρπόλησε και γκρέμισε τα σπίτια της και τα τείχη της.

³²Οι στρατιώτες αιχμαλώτισαν τις γυναίκες και τα παιδιά και μοιράστηκαν μεταξύ τους τα κτήνη.

³³Μετά απ’ αυτά οχύρωσαν την Πόλη Δαβίδ με μεγάλο και ισχυρό τείχος με οχυρωμένους πύργους και τη χρησιμοποιούσαν για ακρόπολη.

³⁴Εκεί έβαλαν να κατοικήσει ένα αμαρτωλό έθνος, ασεβείς άνθρωποι, οι οποίοι οχυρώθηκαν στην πόλη.

³⁵Επίσης αποθήκευσαν πολεμοφόδια και τρόφιμα. Συγκέντρωσαν στο φρούριο όλα τα λάφυρα της Ιερουσαλήμ κι έτσι το οχυρό έγινε μεγάλη απειλή για την πόλη.

³⁶Ορμητήριο έγινε το οχυρό ενάντια στο ναό, και ύπουλος, παντοτινός εχθρός για το λαό του Ισραήλ.

³⁷Αθώο έχυσαν αίμα γύρω από το ναό και τον εμόλυναν.

³⁸Γίναν αιτία να φύγουν οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ· η πόλη έγινε των ξένων αποικία· πρόσφυγες γίνανε στην πόλη τους όσοι σ’ αυτήν γεννήθηκαν, και την εγκαταλείψαν τα παιδιά της.

³⁹Ο ναός της ρήμαξε, όμοια μ’ έρημη γη, οι γιορτές της άλλαξαν σε πένθος, τα Σάββατά της παραδόθηκαν στον εμπαιγμό, στην καταφρόνια η υπόληψή της.

⁴⁰Όσο μεγάλη ήταν άλλοτε η δόξα της, τόση είναι τώρα η ατίμωσή της· το μεγαλείο της έγινε πένθος.

⁴¹Ο βασιλιάς Αντίοχος έστειλε γραπτή διαταγή σ’ όλα τα έθνη του βασιλείου του, σύμφωνα με την οποία αυτά θα εγκατέλειπαν τα έθιμά τους και θα γίνονταν όλοι ένας λαός. Κι όλα τα έθνη υπάκουσαν στη διαταγή του βασιλιά.

⁴²

⁴³Ακόμη και από τους Ισραηλίτες πολλοί συμφώνησαν και δέχτηκαν τη θρησκεία του βασιλιά· θυσίασαν στα είδωλα και βεβήλωσαν την ημέρα του Σαββάτου.

⁴⁴Ο βασιλιάς έστειλε επίσης επιστολές με αγγελιοφόρους στην Ιερουσαλήμ και στις πόλεις του Ιούδα και διάταζε τους Ισραηλίτες να υιοθετήσουν ξενόφερτα έθιμα στη χώρα.

⁴⁵Απαγόρευσε την προσφορά των ολοκαυτωμάτων και κάθε άλλης θυσίας και σπονδής στο ναό. Επέτρεψε τη βεβήλωση των Σαββάτων και των εορτών,

⁴⁶του ναού και των ιερέων του.[5]

⁴⁷Επιπλέον τους διάταξε να οικοδομήσουν βωμούς και ειδωλολατρικούς ναούς και να ιδρύσουν ιερούς τόπους, να θυσιάζουν χοιρινά κρέατα και γενικά ακάθαρτα ζώα.

⁴⁸Τους απαγόρευσε να κάνουν περιτομή στα παιδιά τους και απαίτησε να μιανθούν με διάφορες ακάθαρτες, μιαρές τροφές·

⁴⁹να ξεχάσουν το νόμο και να αλλάξουν όλα τα έθιμά τους.

⁵⁰Όποιος δεν θα συμμορφωνόταν με τη διαταγή του βασιλιά θα τιμωρείτο με θάνατο.

⁵¹Μ’ αυτό το πνεύμα έστειλε ο βασιλιάς γραπτή διαταγή σ’ όλο το βασίλειό του· διόρισε αξιωματούχους για να επιβλέπουν το λαό του Ισραήλ και διέταξε τις πόλεις του Ιούδα να θυσιάζουν χωριστά η καθεμιά στα είδωλα.

⁵²Πολλοί από το λαό που είχαν εγκαταλείψει το Μωσαϊκό νόμο, συντάχθηκαν με τους αξιωματούχους του βασιλιά και προξένησαν κακό στη χώρα.

⁵³Έτσι οι πιστοί Ισραηλίτες αναγκάστηκαν να κρύβονται όπου μπορούσαν για να σωθούν.

⁵⁴Στις δεκαπέντε του μήνα Χασελεύ, το έτος 145,[6] έστησαν το βδέλυγμα της ερημώσεως πάνω στο θυσιαστήριο. Έχτισαν βωμούς ειδώλων στις άλλες πόλεις του Ιούδα,

⁵⁵και θυμιάτιζαν μπροστά στις πόρτες των σπιτιών και στις πλατείες.

⁵⁶Επίσης όσα βιβλία του νόμου βρήκαν, τα έσχισαν και τα έκαψαν.

⁵⁷Αν κάποιος είχε ένα βιβλίο του νόμου ή τηρούσε το νόμο, αυτόν τον σκότωναν, σύμφωνα με τη διαταγή του βασιλιά.

⁵⁸Αυτά λοιπόν έκαναν οι αξιωματούχοι κάθε μήνα με την εξουσία που είχαν, στους πιστούς Ισραηλίτες, που τους ανακάλυπταν σ’ όλες τις πόλεις.

⁵⁹Στις είκοσι πέντε του ίδιου μήνα πρόσφεραν θυσία στον ειδωλολατρικό βωμό, που είχε στηθεί πάνω στο θυσιαστήριο.

⁶⁰Σύμφωνα με τη διαταγή του βασιλιά κρεμούσαν τα βρέφη στο λαιμό των γυναικών που είχαν κάνει περιτομή στα παιδιά τους και τις σκότωναν μαζί μ’ αυτά. Επίσης λεηλατούσαν τα σπίτια τους και σκότωναν εκείνους που είχαν κάνει περιτομή.

⁶¹

⁶²Πολλοί όμως από τους Ισραηλίτες είχαν αποφασίσει σταθερά και αμετάκλητα να μη φάνε τίποτε ακάθαρτο.

⁶³Έτσι, προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να μιανθούν με τις τροφές και να βεβηλώσουν την άγια διαθήκη.

⁶⁴Η οργή του Κυρίου είχε ξεσπάσει εναντίον των Ισραηλιτών.