Read Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 10 Bible Online

Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 10 - Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) bible

Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 10

¹Το έτος 160 ο Αλέξανδρος ο Επιφανής, γιος του Αντίοχου, επιτέθηκε και κυρίεψε την Πτολεμαΐδα, όπου οι κάτοικοί της τον υποδέχτηκαν και τον ανακήρυξαν βασιλιά.[39]

²Όταν το έμαθε ο βασιλιάς Δημήτριος, συγκέντρωσε πάρα πολύ στρατό και βγήκε να τον συναντήσει και να τον πολεμήσει.

³Επίσης ο Δημήτριος έστειλε επιστολή στον Ιωνάθαν με διάφορες φιλικές προτάσεις και με την οποία του απέδιδε υπερβολικές τιμές.

⁴«Ας προλάβουμε», σκέφτηκε, «να κάνουμε ειρήνη μ’ αυτόν, προτού συμμαχήσει με τον Αλέξανδρο εναντίον μας.

⁵Είναι φυσικό να θυμηθεί όλα τα δεινά που προξενήσαμε στ’ αδέρφια του και στο έθνος του».

⁶Του έδωσε λοιπόν το δικαίωμα να συγκεντρώσει στρατό και να κατασκευάσει όπλα και του πρότεινε να γίνει σύμμαχός του. Επίσης του υποσχέθηκε να του δώσει πίσω τους αιχμαλώτους που κρατούσε στην ακρόπολη της Ιερουσαλήμ.

⁷Ο Ιωνάθαν ήρθε στην Ιερουσαλήμ και διάβασε τη βασιλική επιστολή μπροστά σ’ όλο το λαό και στους στρατιώτες που βρίσκονταν στην ακρόπολη.

⁸Όταν οι στρατιώτες της ακρόπολης άκουσαν ότι ο βασιλιάς έδωσε στον Ιωνάθαν το δικαίωμα να συγκεντρώσει στρατό, φοβήθηκαν πάρα πολύ.

⁹Παρέδωσαν αμέσως στον Ιωνάθαν τους ομήρους κι αυτός τους παρέδωσε ο ίδιος πίσω στους γονείς τους.

¹⁰Ο Ιωνάθαν εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ κι άρχισε να ξαναχτίζει και να ανακαινίζει την πόλη.

¹¹Διέταξε τους εργάτες να χτίσουν τα τείχη της πόλης και να περιτειχίσουν το όρος Σιών με τετράγωνα λιθάρια για να είναι οχυρωμένο. Έτσι κι έκαναν.

¹²Τότε οι αλλογενείς στρατιώτες που κατείχαν τις πόλεις τις οποίες είχε οχυρώσει ο Βακχίδης, έφυγαν.

¹³Εγκατέλειψαν όλοι τις θέσεις τους και γύρισαν στη χώρα τους.

¹⁴Μερικοί Ισραηλίτες, όμως, που είχαν αρνηθεί να υπακούουν στο νόμο και στις προσταγές του Βακχίδη, παρέμειναν στη Βαιθσούρα, η οποία τους χρησίμευε για καταφύγιο.

¹⁵Όταν ο βασιλιάς Αλέξανδρος έμαθε για τις υποσχέσεις που έστειλε ο Δημήτριος στον Ιωνάθαν και του διηγήθηκαν τους πολέμους και τα κατορθώματα που είχε κάνει αυτός και οι συμπατριώτες του, και όλους τους αγώνες τους,

¹⁶είπε: «Πού θα βρούμε άλλον τέτοιον άνθρωπο; Ας τον κάνουμε τώρα φίλο και σύμμαχό μας».

¹⁷Μ’ αυτή τη σκέψη, λοιπόν, του έστειλε επιστολή και του έλεγε:

¹⁸«Ο βασιλιάς Αλέξανδρος στέλνει χαιρετισμούς στον αδερφό του[40] τον Ιωνάθαν.

¹⁹»Έχουμε ακούσει για σένα πως είσαι γενναίος κι άξιος άντρας κι ότι έχεις τη διάθεση να γίνεις φίλος μας.

²⁰»Σήμερα, λοιπόν, σε καθιστούμε αρχιερέα του έθνους σου και θα έχεις το δικαίωμα να ονομάζεσαι φίλος του βασιλιά. Παράλληλα, από ’δω και στο εξής θα οφείλεις να συμφωνείς με όλες τις αποφάσεις μας και να διατηρείς φιλία μαζί μας». Του έστειλε μάλιστα έναν πορφυρό μανδύα κι ένα χρυσό στεφάνι.[41]

²¹Ο Ιωνάθαν φόρεσε την ιερή στολή τον έβδομο μήνα του έτους 160[42] με την ευκαιρία της γιορτής της Σκηνοπηγίας. Επίσης συγκέντρωσε στρατό και κατασκεύασε πολλά όπλα.

²²Όταν ο Δημήτριος έμαθε όλα αυτά τα γεγονότα, στενοχωρήθηκε και είπε:

²³«Γιατί επιτρέψαμε να γίνει κάτι τέτοιο; Ο Αλέξανδρος πρόλαβε κι έκανε πριν από μας φιλία με τους Ιουδαίους και τώρα η θέση του ισχυροποιείται!

²⁴Θα γράψω, λοιπόν, κι εγώ στους Ιουδαίους για να ενθαρρύνω τη φιλία τους τάζοντάς τους αξιώματα και δώρα· έτσι θα έρθουν μαζί μου και να με βοηθήσουν».

²⁵Μ’ αυτό λοιπόν το πνεύμα έγραψε τα εξής: «Ο βασιλιάς Δημήτριος στέλνει χαιρετισμούς στο έθνος των Ιουδαίων.

²⁶Μάθαμε ότι τηρήσατε τις συμφωνίες μαζί μας, ότι μείνατε πιστοί στη φιλία μας και δεν πήγατε με το μέρος των εχθρών μας, και χαρήκαμε γι’ αυτό.

²⁷Αν εξακολουθήσετε, λοιπόν, να μας είστε πιστοί, εμείς θα σας ανταμείψουμε πλουσιοπάροχα για όλες τις υπηρεσίες σας.

²⁸Θα σας δώσουμε πολλές απαλλαγές φόρου και άφθονα δώρα.

²⁹Από τώρα, μάλιστα, σας χαρίζω ελευθερία και σας απαλλάσσω όλους τους Ιουδαίους από τους θρησκευτικούς φόρους, από το δασμό του αλατιού κι από τους ειδικούς βασιλικούς φόρους.

³⁰»Από σήμερα και στο εξής παραιτούμαι από το δικαίωμά μου να εισπράττω το ένα τρίτο της συγκομιδής των γεννημάτων και το ήμισυ των καρπών των οπωροφόρων στην Ιουδαία, στις τρεις περιοχές της Σαμάρειας που προστέθηκαν σ’ αυτήν.[43]

³¹Η Ιερουσαλήμ θα είναι ιερή κι ελεύθερη, με τα σύνορά της, τις δεκάτες της και τους φόρους της.

³²Παραιτούμαι από την εξουσία μου στην ακρόπολη της Ιερουσαλήμ· την παραχωρώ στον αρχιερέα, για να εγκαταστήσει σ’ αυτήν φρουρά από άντρες της δικής του επιλογής.

³³Επίσης αφήνω ελεύθερους, χωρίς αντάλλαγμα, όλους τους Ιουδαίους αιχμαλώτους, που έχω συλλάβει στην Ιουδαία και είναι εγκατεστημένοι σε ολόκληρη την επικράτεια. Οι αξιωματούχοι μου διατάζονται να χαρίσουν τους φόρους που πλήρωναν οι Ιουδαίοι για τα κτήνη τους.

³⁴Όλες οι γιορτές, τα Σάββατα, οι νουμηνίες και οι καθιερωμένες μέρες, τρεις μέρες πριν τη γιορτή και τρεις μέρες μετά, ας είναι όλες μέρες απαλλαγής από φόρους ή χρέη για όλους τους Ιουδαίους, που ζουν στο βασίλειό μου.

³⁵Κανείς δε θα έχει το δικαίωμα να παρενοχλεί με οποιονδήποτε τρόπο κανέναν Ιουδαίο για οποιαδήποτε οφειλή του.

³⁶»Επιπλέον, παρέχεται το δικαίωμα να εγγραφούν στο βασιλικό στρατό περίπου τριάντα χιλιάδες άντρες, στους οποίους θα δίνεται ο μισθός που δίνεται σ’ όλο τον υπόλοιπο στρατό του βασιλιά.

³⁷Μερικοί απ’ αυτούς θα τοποθετηθούν στα μεγάλα οχυρώματα του βασιλιά και άλλοι σε εμπιστευτικές θέσεις του βασιλείου· τους επιτρέπεται οι αξιωματικοί τους και οι αρχηγοί τους να προέρχονται απ’ αυτούς. Επίσης τους επιτρέπεται να τηρούν τους δικούς τους νόμους, σύμφωνα με όσα έχει διατάξει ο βασιλιάς για τους κατοίκους της Ιουδαίας.

³⁸»Οι τρεις περιοχές της Σαμάρειας, που προστέθηκαν στην Ιουδαία, θ’ αποτελούν ενιαίο έδαφος με αυτήν, και θα θεωρούνται ότι είναι υπό ενιαία διοίκηση, αυτήν του αρχιερέα και μόνον.

³⁹Την Πτολεμαΐδα και την περιοχή που της ανήκει τη δίνω δώρο στο ναό της Ιερουσαλήμ, για να καλύπτονται οι αναγκαίες δαπάνες του.

⁴⁰Επίσης δίνω κάθε χρόνο δεκαπέντε χιλιάδες σίκλους ασήμι από τους λογαριασμούς που τηρώ στα θησαυροφυλάκιά μου.

⁴¹Και όσα ακόμα χρήματα οι αξιωματικοί μου δεν κατέβαλαν στο ναό, όπως έκαναν τα πρώτα χρόνια, από τώρα θα τα δίνουν για τις εργασίες του.

⁴²Εκτός απ’ αυτά, θα χαρίσω στους ιερείς για την υπηρεσία τους στο ναό τις πέντε χιλιάδες σίκλους ασήμι, που έπαιρνα κάθε χρόνο ως φόρο από τα εισοδήματα του ναού.

⁴³Όλοι όσοι χρωστάνε χρήματα ή έχουν ο,τιδήποτε άλλο χρέος προς τα βασιλικά ταμεία και καταφύγουν στο ναό των Ιεροσολύμων ή στις περιοχές που ανήκουν σ’ αυτόν, δεν θα συλλαμβάνονται· ούτε θα δημεύεται η περιουσία τους, που βρίσκεται στα όρια του βασιλείου μου.

⁴⁴Όλες οι δαπάνες για την ανοικοδόμηση και για την επισκευή του ναού, θα καταβάλλονται από το βασιλικό λογαριασμό.

⁴⁵Επίσης, οι δαπάνες για την ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ και για τα οχυρωματικά τους έργα, καθώς και οι δαπάνες για την ανοικοδόμηση των τειχών σ’ όλη την Ιουδαία, θα καταβληθούν όλες από το βασιλικό λογαριασμό».

⁴⁶Όταν ο Ιωνάθαν και ο λαός άκουσαν τα λόγια του Δημητρίου, δεν τα πίστεψαν ούτε τα δέχτηκαν, γιατί θυμούνταν τη μεγάλη ζημιά που είχε κάνει ο βασιλιάς αυτός στους Ισραηλίτες και πόσο τους είχε πληγώσει.

⁴⁷Γι’ αυτό προτίμησαν τον Αλέξανδρο, γιατί αυτός πρώτος τους έκανε ειρηνικές προτάσεις και έτσι συμμάχησαν μαζί του όσο αυτός ζούσε.

⁴⁸Ο βασιλιάς Αλέξανδρος συγκέντρωσε μεγάλο στρατό και στρατοπέδευσε απέναντι στο Δημήτριο.

⁴⁹Όταν οι δυο βασιλιάδες άρχισαν να πολεμούν, ο στρατός του Δημητρίου τράπηκε σε φυγή· τότε ο Αλέξανδρος τον καταδίωξε και τον κατατρόπωσε.

⁵⁰Η μάχη συνεχίστηκε με μεγάλη σφοδρότητα μέχρι τη δύση του ήλιου, κι εκείνη την ημέρα σκοτώθηκε ο Δημήτριος.

⁵¹Τότε ο Αλέξανδρος έστειλε πρεσβευτές στον Πτολεμαίο, βασιλιά της Αιγύπτου, με τις εξής προτάσεις:

⁵²«Έχω πλέον επιστρέψει στο βασίλειό μου και είμαι απόλυτος κύριος του θρόνου των προγόνων μου· νίκησα το Δημήτριο και ανακατέλαβα τα εδάφη μας.

⁵³Στη συνέχεια πολέμησα το Δημήτριο και τον εξόντωσα μαζί με το στρατό του κι έτσι κατέλαβα το βασίλειό του.

⁵⁴Τώρα, λοιπόν, σου προτείνω να γίνουμε σύμμαχοι. Δώσε μου την κόρη σου για γυναίκα κι εγώ ως γαμπρός σου θα προσφέρω σ’ εσένα και σ’ αυτήν δώρα αντάξια του αξιώματός σου».

⁵⁵Ο βασιλιάς Πτολεμαίος απάντησε: «Ευτυχισμένη ας είναι η ημέρα που γύρισες στη χώρα των προγόνων σου κι ανέλαβες το θρόνο του βασιλείου τους.

⁵⁶Δέχομαι να κάνω μαζί σου όσα έγραψες. Έλα, λοιπόν, να με συναντήσεις στην Πτολεμαΐδα, να ιδωθούμε προσωπικά και να σε κάνω γαμπρό μου, όπως πρότεινες».

⁵⁷Έτσι, ο Πτολεμαίος έφυγε από την Αίγυπτο μαζί με την κόρη του, την Κλεοπάτρα, και ήρθαν στην Πτολεμαΐδα. Ήταν το έτος 162.[44]

⁵⁸Ο βασιλιάς Αλέξανδρος συναντήθηκε με τον Πτολεμαίο κι εκείνος του έδωσε την κόρη του την Κλεοπάτρα. Ο γάμος έγινε στην Πτολεμαΐδα, με ξεχωριστή βασιλική μεγαλοπρέπεια.

⁵⁹Έπειτα ο βασιλιάς Αλέξανδρος έγραψε στον Ιωνάθαν να πάει να τον συναντήσει.

⁶⁰Ο Ιωνάθαν πήγε στην Πτολεμαΐδα με πολλή μεγαλοπρέπεια και συνάντησε τους δυο βασιλιάδες. Τους πρόσφερε χρυσάφι και ασήμι και δώρα πολλά στους ίδιους και στους φίλους τους και κέρδισε την εύνοιά τους.

⁶¹Τότε μερικοί προδότες και άπιστοι Ισραηλίτες, άνθρωποι ασεβείς, συνασπίστηκαν εναντίον του Ιωνάθαν· προσπάθησαν μάλιστα να τον κατηγορήσουν στο βασιλιά, αλλά ο βασιλιάς δεν τους έδωσε σημασία.

⁶²Αντιθέτως, διέταξε να αντικαταστήσουν τη φορεσιά του Ιωνάθαν με πορφυρή στολή, κι έτσι κι έκαναν.

⁶³Έπειτα ο βασιλιάς τον έβαλε να καθίσει πλάι του και είπε στους μεγιστάνες του: «Βγείτε μ’ αυτόν και πηγαίνετε στο κέντρο της πόλης και διακηρύξτε να μην τον κατηγορήσει κανείς για τίποτε ούτε να του δημιουργήσει κανείς προβλήματα για οποιονδήποτε λόγο».

⁶⁴Όταν οι κατήγοροι του Ιωνάθαν είδαν την τιμή που του απονεμήθηκε με αυτή τη διακήρυξη και ότι ήταν ντυμένος με πορφύρα, τράπηκαν όλοι αμέσως σε φυγή.

⁶⁵Ο βασιλιάς τον τίμησε, τον κατέταξε ανάμεσα στους καλύτερους φίλους του και τον διόρισε στρατηγό και διοικητή επαρχίας.

⁶⁶Μετά ο Ιωνάθαν γύρισε πανευτυχής στην Ιερουσαλήμ με ειρήνη.

⁶⁷Το έτος 165 ο Δημήτριος, γιος του Δημητρίου Α΄, επανήλθε από την Κρήτη στη χώρα των προγόνων του.[45]

⁶⁸Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς Αλέξανδρος, ανησύχησε πάρα πολύ και επέστρεψε στην Αντιόχεια.

⁶⁹Ο Δημήτριος έκανε τον Απολλώνιο, τον κυβερνήτη της Κοίλης Συρίας,[46] στρατηγό κι αυτός συγκέντρωσε μεγάλο στρατό και στρατοπέδευσε κοντά στην Ιάμνεια. Μετά παρήγγειλε στον αρχιερέα Ιωνάθαν τα εξής:

⁷⁰«Είσαι ο μόνος που τα βάζεις εναντίον μας. Εξαιτίας σου όλοι γελάνε μαζί μου και με εμπαίζουν. Με ποιο δικαίωμα στρέφεις την εξουσία σου εναντίον μας εκεί στις ορεινές περιοχές;

⁷¹Τώρα λοιπόν, αν έχεις καθόλου εμπιστοσύνη στις στρατιωτικές δυνάμεις σου, κατέβα εναντίον μας στην πεδιάδα και θ’ αναμετρηθούμε εκεί, γιατί οι δυνάμεις των πόλεων είναι μαζί μου.

⁷²Ρώτησε να μάθεις ποιος είμαι εγώ και ποιοι είναι με το μέρος μας, και θα σου πουν ότι δεν έχετε την ικανότητα να σταθείτε μπροστά μας, γιατί δύο φορές κατατροπώθηκαν οι πρόγονοί σου μέσα στη χώρα τους.

⁷³Έτσι, ούτε και τώρα θα μπορέσεις ν’ αντιμετωπίσεις το ιππικό και τη μεγάλη στρατιωτική δύναμή μου εδώ κάτω στον ανοιχτό χώρο, όπου δεν υπάρχουν κρυψώνες να καταφύγεις· δεν υπάρχει ούτε ένας βράχος ούτε μία πέτρα».

⁷⁴Όταν ο Ιωνάθαν άκουσε τα λόγια του Απολλώνιου αντέδρασε άμεσα. Διάλεξε αμέσως δέκα χιλιάδες άντρες και βγήκε από την Ιερουσαλήμ να συναντήσει τον αδερφό του το Σίμωνα, που είχε πάει για να τον βοηθήσει.

⁷⁵Στρατοπέδευσε μπροστά στην Ιόππη, αλλά οι κάτοικοι της πόλης έκλεισαν τις πύλες με διαταγή της φρουράς του Απολλώνιου, που υπήρχε εκεί. Τότε ο Ιωνάθαν και οι άντρες του άρχισαν την επίθεση.

⁷⁶Οι κάτοικοι της πόλης από φόβο τού άνοιξαν να μπει κι έτσι ο Ιωνάθαν κυρίεψε την Ιόππη.

⁷⁷Όταν το ’μαθε αυτό ο Απολλώνιος, πήρε τρεις χιλιάδες ιππείς και πολύ πεζικό και προχώρησε προς την Άζωτο προσποιούμενος ότι πήγαινε ταξίδι. Στην πραγματικότητα, όμως, προωθήθηκε προς την πεδιάδα για να παρασύρει εκεί τον Ιωνάθαν, γιατί ο Απολλώνιος είχε πολύ ιππικό και είχε στηρίξει τις ελπίδες του σ’ αυτό.

⁷⁸Ο Ιωνάθαν τον καταδίωξε στην Άζωτο και τα στρατεύματά τους συνεπλάκησαν.

⁷⁹Ο Απολλώνιος είχε κρύψει χίλιους καβαλάρηδες πίσω από το στρατό του Ιωνάθαν.

⁸⁰Ο Ιωνάθαν αντιλήφθηκε ότι υπάρχει ενέδρα στα νώτα του και ότι είχαν κυκλώσει το στρατό του χτυπώντας τους με βέλη από το πρωί ως το βράδυ.

⁸¹Ο στρατός όμως παρέμεινε στις θέσεις του χωρίς καμιά αντίδραση, όπως είχε διαταγή από τον Ιωνάθαν κι έτσι κουράστηκε το ιππικό των εχθρών.

⁸²Τότε ο Σίμωνας έφερε το δικό του στρατό και πολέμησε το πεζικό του εχθρού· αφού το ιππικό είχε πια διαλυθεί. Έτσι εξολοθρεύτηκαν οι εχθροί και τράπηκαν σε φυγή.

⁸³Το ιππικό σκορπίστηκε στην πεδιάδα και κατέφυγε στην Άζωτο· εκεί μπήκαν στο ναό του ειδωλολατρικού θεού τους, του Δαγών, για να σωθούν.

⁸⁴Τότε ο Ιωνάθαν πυρπόλησε την Άζωτο και τις γύρω πόλεις της και πήρε τα λάφυρά τους. Έβαλε φωτιά και στο ναό του Δαγών κι έκαψε όλους όσοι είχαν καταφύγει μέσα σ’ αυτόν.

⁸⁵Αυτοί που παραδόθηκαν στη σφαγή, μαζί μ’ εκείνους που κάηκαν στο ναό έφτασαν τις οχτώ χιλιάδες άντρες.

⁸⁶Έπειτα ο Ιωνάθαν έφυγε από ’κει και στρατοπέδευσε μπροστά στην Ασκάλωνα· οι κάτοικοι της πόλης, όμως βγήκαν και τον υποδέχτηκαν με μεγάλες τιμές.

⁸⁷Στη συνέχεια ο Ιωνάθαν γύρισε στην Ιερουσαλήμ μαζί με τους άντρες του και με πολλά λάφυρα.

⁸⁸Όταν ο βασιλιάς Αλέξανδρος έμαθε όλα αυτά τα γεγονότα θέλησε να τιμήσει ακόμη περισσότερο τον Ιωνάθαν.

⁸⁹Γι’ αυτό του έστειλε μια χρυσή πόρπη, όπως ήταν το έθιμο να δίνεται σ’ αυτούς που ανήκαν στη βασιλική οικογένεια, κι ακόμα του έδωσε ιδιοκτησία την Ακκαρών μαζί με όλα τα περίχωρά της.