Read DIEM PROTESTANTA Genesỳ 32 Bible Online

Genesỳ 32 - DIEM PROTESTANTA bible

Genesỳ 32

¹Nifoha maraina koa i Labàna ny ampitso, dia nanoroka ireo zanany vavy sy ireo zafikeliny, ka nanao veloma azy ary niverina nody[138].

²Nanohy ny diany i Jakôba, ary nisy anjelin’Andriamanitra nifanena taminy.

³Rehefa nahita ireo i Jakôba, dia niteny hoe: — Tobin’Andriamanitra ity! Dia nantsoiny hoe Mahanaima izany toerana izany[139].

⁴Ary i Jakôba nandefa iraka hialoha azy ho any amin’i Hesao rahalahiny, any ambanivohitr’i Edôma, any amin’ny tany Sehira.

⁵Nanafatra an’ireo iraka izy hoe: — Izao no holazainareo amin’i Hesao: «I Jakôba mpanomponao, tompokolahy, dia nanafatra anay hilaza hoe: Nivahiny tany amin’i Labàna aho ary nijanona tany hatramin’izao.

⁶Manana omby sy boriky sy ondry aman’osy aho ary koa mpanompo lahy sy vavy maro. Nandefa ireto irako ireto aho hampilaza aminao tompokolahy mba handraisanao ahy tsara.»

⁷Niverina tany amin’i Jakôba ireo iraka ka nilaza hoe: — Tonga tany amin’i Hesao rahalahinao izahay; ary ny tenany mihitsy no tamy hitsena anao miaraka amin’ny olona efajato lahy.

⁸Dia raiki-tahotra mafy i Jakôba ka nangitakitaka; ary nozarainy ho antoko roa ny olona niaraka taminy sy ireo ondry aman’osy ary omby sy rameva,

⁹fa hoy izy anakampony: «Raha tonga hamely ny antoko iray i Hesao, dia afa-mandositra kosa ny antoko hafa.»

¹⁰Ary nivavaka i Jakôba nanao hoe: — Ry Andriamanitr’i Abrahama raibeko sy Andriamanitr’i Itsehàka raiko ô, Ianao Ilay TOMPO efa nilaza tamiko hoe: «Miverena any amin’ny taninao sy ny fianakavianao, dia hanisy soa anao Aho.»

¹¹Tsy mendrika an’ireo mari-pitiavana sy zavatra azo antoka rehetra izay nataonao tamiko mpanomponao akory aho, satria tsy nanana afa-tsy tehina ny tenako raha niampita an’ity Jôrdàna ity, ary ankehitriny kosa efa tonga antokony roa.

¹²Mba afaho amin’ny tanan’i Hesao rahalahiko aho, satria matahotra azy, fandrao tonga izy ka hamono ahy sy ny zaza amam-behivavy ho faty.

¹³Ianao manko efa nampanantena ahy hoe: «Hanisy soa anao tokoa Aho, ka hahatonga ny taranakao ho marobe tsy hita isa tahaka ny fasika eny amoron-dranomasina[140].»

¹⁴Dia nandry teo i Jakôba tamin’iny alina iny. Ary naka avy tamin’izay teo an-tanany izy mba hatao fanomezana ho an’i Hesao rahalahiny,

¹⁵dia osivavy roanjato sy osilahy roapolo, ondrivavy roanjato sy ondrilahy roapolo,

¹⁶rameva telopolo ampianahany ombivavy efapolo sy ombilahy folo, borikivavy roapolo ary borikilahy folo.

¹⁷Dia natolony hiandraiketan’ireo mpanompony ireny, ka nozarainy ho andiany vitsivitsy; dia hoy izy tamin’ireo mpanompony: «Mandehana any alohako ka asio elanelany hatrany isaky ny andiany.»

¹⁸Nanome baiko ny mpanompo voalohany i Jakôba nanao hoe: — Rehefa mifanena aminao i Hesao rahalahiko, ka manontany anao hoe: «An’iza moa ianao? Ho aiza ianao ary an’iza ireo biby fiompy mandeha eo alohanao?»

¹⁹dia hovalianao hoe: «An’i Jakôba mpanomponao ireo, ary fanomezana izay nalefany ho anao, tompokolahy; fa izy kosa manaraka ao aorianay ao.»

²⁰Nomeny baiko toy ny teo ihany koa ny faharoa sy ny fahatelo ary izay rehetra nanaraka ny andiam-biby hoe: — Izany teny izany no holazainareo amin’i Hesao, rehefa mifanena aminareo izy;

²¹sady hampianareo hoe: «Indro i Jakôba mpanomponao manaraka ao aorianay ao.» I Jakôba manko dia niteny anakampo hoe: «Hampitoneko amin’ireo fanomezana alefako mialoha ahy ireo izy, ka aorian’izay vao hiseho eo anatrehany aho; antenaiko fa ho tsara fandray ahy izy.»

²²Dia nalefan’i Jakôba nialoha azy ny andiam-biby fa ny tenany kosa mbola nijanona tao an-toby tamin’iny alina iny.

²³Tamin’iny alina iny ihany no niainga i Jakôba, ka naka ny vadiny roa sy ny mpanompovaviny roa ary ny zanany iraika ambin’ny folo, dia lasa nita teo amin’ny fitana an’i Jabôka.

²⁴Nalainy ary nampitainy teo avokoa izay rehetra azy.

²⁵I Jakôba irery no sisa nijanona ary nisy lehilahy nifampitolona taminy mandra-pahazava ratsy ny andro[141].

²⁶Ary rehefa hitany fa tsy naharesy an’i Jakôba izy, dia nodoniny ny foto-pen’i Jakôba ka nipitsoka, raha izy mbola nifampitolona iny.

²⁷Dia hoy izy hoe: — Avelao aho handeha fa efa mazava ratsy ny andro. Hoy kosa i Jakôba taminy: — Tsy havelako ianao, raha tsy tsofinao rano aho.

²⁸Dia nanontany izy hoe: — Iza moa no anaranao? Ka hoy ny navaliny azy: — Jakôba.

²⁹Dia nanohy ny teniny izy hoe: — Tsy hantsoina hoe Jakôba intsony ianao fa hatao hoe Israely, satria efa nitolona tamin’Andriamanitra[142] sy tamin’ny olona ianao ka nandresy.

³⁰Dia nanontany kosa i Jakôba hoe: — Mba lazao ahy, azafady, ny anaranao! Ary hoy izy hoe[143]: — Ahoana no anontanianao ny anarako? Dia notsofiny rano teo i Jakôba.

³¹Ka hoy i Jakôba hoe: — Efa nahita an’Andriamanitra nifanatri-tava tamiko aho, nefa tsy maty fo aman’aina. Izany no niantsoany io toerana io hoe Peniela, na hoe Tavan’Andriamanitra.

³²Efa niposaka ny masoandro raha niala teo Peniela i Jakôba, ary nandringa izy noho ny feny.

³³Izany no tsy ihinanan’ny Israelita ny hozatra eo amin’ny foto-pe mandraka androany, satria voadona teo amin’io hozatra io i Jakôba.