Read DIEM PROTESTANTA 1 Mpanjaka 17 Bible Online

1 Mpanjaka 17 - DIEM PROTESTANTA bible

1 Mpanjaka 17

¹Ary niteny tamin’i Ahaba mpanjaka i Elià izay Tisbita anisan’ny mponina tao Gilehada hoe: — Velona ny TOMPO Andriamanitr’i Israely izay tompoiko, koa manizingizina aminao aho fa tsy hisy ando na orana hilatsaka eto amin’ireo taona ato ho ato ireo, raha tsy teny avy amiko ihany[125].

²Dia nisy tenin’ny TOMPO tamin’i Elià nanao hoe:

³— Mialà eto ianao ka mizora miantsinanana ary miere any akaikin’ny riakan’i Kerita, any atsinanan’i Jôrdàna.

⁴Io riaka io no hisotroanao rano any, ary Izaho hanome baiko ny goaika hitondra sakafo ho anao.

⁵Dia notanterahin’i Elià izay nolazain’ny TOMPO taminy, ka lasa izy nipetraka tany akaikin’ny riakan’i Kerita.

⁶Ary marain-tsy hariva dia nitondra mofo sy hena ho azy ny goaika, fa rano teo amin’ny riaka kosa no nisotroany.

⁷Fa nony afaka kelikely dia ritra ilay riaka, satria tsy nisy orana nilatsaka tamin’ny tany.

⁸Dia nisy tenin’ny TOMPO tamin’i Elià nanao hoe:

⁹— Miaingà ka mankanesa any Tsarefata akaikin’i Tsidôna ary mitoera any; fa misy vehivavy mpitondratena any, izay efa nomeko baiko mba hamatsy hanina anao[126].

¹⁰Dia lasa nankany Tsarefata i Elià. Ary rehefa tonga teo am-bavahadin’ny tanàna izy, dia nahita vehivavy mpitondratena mifako kitay. Nantsoin’i Elià io ka nataony hoe: — Azafady mba itondray rano kely amin’ny zinganao aho hosotroiko.

¹¹Dia lasa naka ravehivavy, nefa mbola nantsoin’i Elià indray izy nataony hoe: — Azafady, mba itondray mofo ihany koa aho.

¹²Fa hoy ravehivavy namaly: — Velona ny TOMPO Andriamanitrao, koa mianiana aho fa tsy manana mofo mihitsy; ny sisa ananako dia lafarinina eran’ny tanan’ila ao anaty tsatokaty sy menaka kely amin’ny tavoara. Koa rehefa avy maka kitay aho, dia hody hikarakara an’ireo mba ho ahy sy ho an’ny zanako lahy; dia hohaninay izany, ary hiandry ny hahafatesanay izahay.

¹³Fa hoy i Elià taminy: — Aza matahotra! Modia ary manaova araka izany voalazanao izany; nefa anaovy mofo kely aho aloha ka ento atỳ amiko, dia izay ianao vao manao ho anao sy ho an’ny zanakao lahy.

¹⁴Fa izao no lazain’ny TOMPO Andriamanitr’i Israely: «Tsy ho lany ny lafarinina ao amin’ny tsatokaty, ary tsy ho ritra ny menaka ao amin’ny tavoara mandra-pigadon’ny andro handatsahan’ny TOMPO ranonorana amin’ny tany.»

¹⁵Dia lasa ravehivavy ka nanao araka izay nolazain’i Elià taminy; ary dia nanan-kohanina nandritra ny fotoana elaela izy telo mianaka, dia ravehivavy sy ny zanany ary ilay mpaminany.

¹⁶Tsy lany anefa ny lafarinina tao amin’ny tsatokaty ary tsy ritra ihany koa ny menaka tao amin’ny tavoara, araka izay nolazain’ny TOMPO tamin’ny alalan’i Elià.

¹⁷Fotoana vitsy taorian’izany, dia narary ny zanak’ilay vehivavy mpitondratena nampiantrano ny mpaminany. Mafy loatra anefa ny aretiny ka niafara tamin’ny fahafatesany izany.

¹⁸Dia hoy ravehivavy tamin’i Elià: — Ry olon’Andriamanitra, nahoana no nanao izao tamiko ianao? Moa hampahatsiaro ny fahotako sy hahafaty ny zanako lahy ve no nahatongavanao tatỳ amiko?

¹⁹Hoy kosa i Elià namaly azy: — Omeo ahy ny zanakao. Dia nalainy teny an-tsandrin-dravehivavy izy ka nentiny tany an’efitra ambony izay nitoerany[127] ary nampandriny teo am-parafarany.

²⁰Dia nivavaka tamin’ny TOMPO izy ka nanao hoe: — Ry TOMPO Andriamanitro ô, ity mpitondratena ity mba nampiantrano ahy, koa sitrakao ve ny hampahory azy amin’ny fahafatesan-janany?

²¹Dia niampatra intelo teo amin’ny zaza izy sady nitalaho mafy tamin’ny TOMPO hoe: — Ry TOMPO Andriamanitro ô, mitalaho aminao aho mba hamelomanao indray ity zaza ity.

²²Nohenoin’ny TOMPO ny vavak’i Elià, dia niverina taminy indray ny ain’ny zaza ka velona soa aman-tsara izy.

²³Dia noraisin’i Elià ny zaza ka nentiny nidina ho ao amin’ny efitra ambany ary natolony an-dreniny sady nataony hoe: — Indro fa velona ny zanakao!

²⁴Ary hoy ravehivavy tamin’i Elià: — Fantatro izao fa olon’Andriamanitra tokoa ianao ary miteny amin’ny alalanao marina ny TOMPO.