Read DIEM PROTESTANTA 2 Mpanjaka 3 Bible Online

2 Mpanjaka 3 - DIEM PROTESTANTA bible

2 Mpanjaka 3

¹Tonga mpanjakan’i Israely i Jôrama zanakalahin’i Ahaba tamin’ny taona faha-18 nanjakan’i Jôsafata mpanjakan’i Joda; ary naharitra 12 taona no nanjakany tao Samaria.

²Nanao izay ratsy eo imason’ny TOMPO izy; ka nifikirany fa tsy nialany akory ny fahotana izay nampanaovin’i Jerôbohama zanakalahin’i Nebata ny Israelita. Kanefa tsy dia ratsy tahaka an-drainy sy reniny izy, satria nanaisotra ny tsangambato izay nataon-drainy hanajana an’i Bahala.

⁴Ary niompy ondry maro i Mesà mpanjakan’i Môaba ka nandoa hetra zanak’ondry 100 000 sy ondrilahy 100 000 mbamin’ny volony ho an’ny mpanjakan’i Israely.

⁵Rehefa maty anefa i Ahaba mpanjaka, dia nikomy tamin’ny mpanjakan’i Israely ny mpanjakan’i Môaba.

⁶Ary niala tao Samaria i Jôrama tamin’izay mba hampanao matso ny tafik’i Israely manontolo.

⁷Dia nandefa iraka hilaza amin’i Jôsafata mpanjakan’i Joda izy nanao hoe: «Nikomy tamiko ny mpanjakan’i Môaba; koa hiaraka amiko hanafika ny taniny ve ianao?» Ary hoy ny navaliny: «Eny, ho avy aho, fa tahaka ny tenanao ihany aho, ka ny tafiko dia tafikao ary ny soavaliko dia soavalinao.»

⁸Fa hoy ihany izy: «Aiza àry no lalana halehantsika?» Ary namaly i Jôrama hoe: «Ilay mamaky ny taniefitr’i Edôma[7]».

⁹Dia niainga ny mpanjakan’i Israely sy ny mpanjakan’i Joda ary ny mpanjakan’i Edôma. Rehefa nandeha lalana fito andro ireo, dia tsy nahita rano intsony ho an’ny miaramila sy ny biby niaraka taminy.

¹⁰Dia hoy ny mpanjakan’i Israely: — Indrisy fa ny TOMPO mihitsy no nitaona antsika mpanjaka telo lahy ireto mba hatolotra eo an-tanan’ny Môabita!

¹¹Fa hoy kosa i Jôsafata: — Moa tsy misy mpaminanin’ny TOMPO va eto mba hanontaniantsika ny TOMPO? Ary nisy manamboninahitry ny mpanjakan’i Israely namaly hoe: — Miaraka amintsika ao i Elisà zanakalahin’i Safata sady mpiara-niasa akaiky tamin’i Elià mpaminany.

¹²Hoy i Jôsafata: — Miloatra avy aminy tokoa ny tenin’ny TOMPO. Dia nankany amin’i Elisà ny mpanjakan’i Israely sy i Jôsafata ary ny mpanjakan’i Edôma.

¹³Ka hoy i Elisà tamin’ny mpanjakan’i Israely: — Nahoana no mankatỳ amiko ianao? Mandehana any amin’ireo mpaminanin-drainao na ireo mpaminanin-dreninao! Fa novalian’ny mpanjakan’i Israely hoe: — Tsia, fa ny TOMPO mihitsy no nitaona anay mpanjaka telo lahy ireto mba hatolotra eo an-tanan’ny Môabita.

¹⁴Dia hoy indray i Elisà: — Velona ny TOMPOn’izao rehetra izao sady tompoiko, ka manizingizina aho fa ny fanajàko an’i Jôsafata mpanjakan’i Joda ihany no anatrehako anao sy ijereko anao.

¹⁵Ankehitriny, itondray mpitendry mozika aho. Raha mbola niangaly mozika ilay mpitendry, dia tonga tamin’i Elisà ny herin’ny TOMPO,

¹⁶ka nampiteny azy hoe: — Izao no lazain’ny TOMPO: «Andoahy lavaka maro ity hady ity,

¹⁷satria Izaho TOMPO no efa nilaza fa tsy handre rivotra na hahita orana ianareo, nefa ho feno rano izany hady izany mba hisotroanareo, dia ny tenanareo sy ny miaramilanareo ary ny biby mpitondra ny entanareo.»

¹⁸Saingy mbola zavatra kely eo imason’ny TOMPO ihany izany; fa hanolotra ny tanin’i Môaba eo an-tananareo koa Izy.

¹⁹Horavanareo ny tanànamimanda sy ny tanàna soa rehetra, hokapainareo ny hazo fihinam-boa rehetra, hotampenanareo ny loharano rehetra ary hanipazanareo vato ny saha voavoly rehetra ho fanimbana azy.

²⁰Ny ampitso maraina, tamin’ny fotoana fanoloran-tsorona, dia indro fa nikoriana avy any Edôma ny rano ka nandrakotra ny tany.

²¹Rehefa ren’ny Môabita rehetra fa avy hanafika azy ireto mpanjaka telo lahy, dia nantsoiny avokoa izay lehilahy mahatam-piadiana rehetra ka naka toerana teo amin’ny sisin-tany.

²²Nony nifoha ny Môabita ny ampitso maraina, dia notarafin’ny masoandro izany rano izany ka mena toy ny ra no fahitany azy teo anoloany;

²³ary hoy izy hoe: — Ra io! Niady sy nifandringana tokoa ireo mpanjaka ireo sy ny tafiny; koa mitsangàna, ry Môaba, ka mandrobà!

²⁴Kanjo, rehefa nanatona ny tobin’i Israely ny Môabita, dia notampohin’ny miaramila israelita izay namely azy ka nitsoaka nandositra teo anoloany. Nanenjika azy hatrany amin’ny taniny kosa ny Israelita ka naharesy azy.

²⁵Noravany ny tanàna ary samy nanipazany vato avokoa ny saha voavoly rehetra mandra-pahatototra azy, notampenany ny loharano rehetra ary nokapainy ny hazo fihinam-boa rehetra. Ny tanànan’i Kira-Harôseta[8] no sisa tsy rava, nefa na io aza dia nohodidinin’ny mpandefa antsamotady ka notafihiny ihany koa.

²⁶Ary rehefa hitan’ny mpanjakan’i Môaba fa tsy hahatohitra ny fanafihana izy, dia namory miaramila fitonjato lahy mpitan-tsabatra hiaraka aminy mba hanavatsava hankany amin’ny mpanjakan’i Siria[9], nefa tsy nahomby.

²⁷Ary nalainy ny zanany lahimatoa izay tokony hanjaka handimby azy ka nataony sorona dorana manontolo teo ambonin’ny mandan’ny tanàna; natahotra mafy[10] ny Israelita ka nandao ny fahirano ary nody any amin’ny taniny.