Read DIEM PROTESTANTA 2 Mpanjaka 6 Bible Online

2 Mpanjaka 6 - DIEM PROTESTANTA bible

2 Mpanjaka 6

¹Indray andro, dia hoy ny andia-mpaminany tamin’i Elisà tompony: — Indro efa tena èty ho antsika ny toeram-pivoriana iarahanay aminao.

²Koa mba avelao izahay ho any amoron’i Jôrdàna, samy haka hazo iray avy hanaovanay toeram-pivoriana vaovao any. Dia hoy i Elisà: — Mandehana àry.

³Fa hoy ny mpaminany iray: — Maninona raha mba miaraka aminay any koa ianao, tompoko? Dia novalian’i Elisà hoe: — Eny, fa handeha aho.

⁴Ka dia nandeha niaraka tamin’ny andia-mpaminany izy. Ary rehefa mby teo amoron’i Jôrdàna ireo, dia nikapa hazo.

⁵Fa raha mbola nikapa ny hazony kosa ny iray tamin’ireo, dia nipitsika tany anaty rano ny lelam-pamakiny, ka nampiantsoantso azy hoe: — Loza, tompoko, fa famakin’olona nindramina iny!

⁶Dia hoy i Elisà taminy: — Taiza no nahalatsahan’ny lelam-pamaky? Dia natorony azy ny toerana; ka nanapaka rantsan-kazo iray i Elisà ary natsipiny teo; dia nitsinkafona ilay lelam-pamaky.

⁷Ary hoy i Elisà: — Alaovy amin’izao. Dia natsotrany ny tanany mba hangalany azy.

⁸Fony niady tamin’i Israely ny mpanjakan’i Siria ka nila hevitra tamin’ny manamboninahiny, dia nilaza izay toerana tiany hitobian’ny tafiny.

⁹Fa i Elisà olon’Andriamanitra kosa naniraka olona nankany amin’ny mpanjakan’i Israely nanao hoe: — Tandremo fandrao mandalo amin’izany toerana izany fa any no misy ny tafika sirianina.

¹⁰Ary nandefa miaramila hiambina ny toerana voatondron’ilay olon’Andriamanitra ny mpanjakan’i Israely. Imbetsaka i Elisà no mampitandrina ny mpanjakan’i Israely, koa dia mailo aoka izany izy.

¹¹Nampanahy mafy ny mpanjakan’i Siria izany zavatra izany, ka niantso ny manamboninahiny izy ary nanao taminy hoe: — Tsy ambaranareo amiko ve izay mpamadika amintsika ireto ka miasa ho an’ny mpanjakan’i Israely?

¹²Dia hoy navalin’ny manamboninahitra iray azy: — Tsy misy izany mpamadika izany aminay, ry andriamanjaka! Fa i Elisà mpaminany ao amin’i Israely ihany no manambara amin’ny mpanjakany na dia izay teny lazainao ao an’efitrano fandrianao aza.

¹³Ary hoy ny mpanjakan’i Siria: — Andeha tadiavo izay toerana misy azy mba hahazoako misambotra azy. Rehefa nilazana ny mpanjaka fa ao Dôtàna[20] i Elisà,

¹⁴dia nandefa antoko-miaramila matanjaka miaraka amin’ny soavaly sy kalesy izy; ka tonga alina ireo miaramila ary nanao fahirano ny tanàna.

¹⁵Ny ampitso, raha nifoha maraina ny mpanompon’i Elisà ka nivoaka ny tanàna, dia nahita ireo miaramila mbamin’ny soavaly sy kalesy nanodidina ny tanàna, ary niteny tamin’i Elisà hoe: — Loza ity, tompoko! Ahoana no hataontsika?

¹⁶Fa novaliany hoe: — Aza matahotra fa be lavitra noho ny mpomba azy ny mpomba antsika.

¹⁷Avy eo i Elisà dia nivavaka hoe: — TOMPO ô, sokafy re ny mason’ity mpanompoko ity mba hahitany. Dia nosokafan’ny TOMPO ny mason’ilay mpanompo ka hitany ny tendrombohitra feno soavaly sy kalesy afo manodidina an’i Elisà[21].

¹⁸Fa raha nidinan’ny miaramila sirianina i Elisà, dia nivavaka indray ka nanao hoe: — Tompo ô, mba tampeno ny mason’ireo miaramila rehetra ireo. Dia nohajambain’ny TOMPO araka ny tenin’i Elisà ny masony;

¹⁹ary hoy i Elisà tamin’ny miaramila: — Tsy ity no lalana; ary tsy ity koa ny tanàna; fa manaraha ahy ianareo, dia hoentiko any amin’ny olona tadiavinareo ianareo. Kanjo nentin’i Elisà nankany Samaria ireo.

²⁰Ary nony tonga tao Samaria avokoa izy, dia mbola nivavaka i Elisà hoe: — TOMPO ô, sokafy re ny mason’ireto mba hahitany ankehitriny. Koa rehefa nosokafan’ny TOMPO ny masony, dia hitany fa indreo izy teo afovoan’i Samaria.

²¹Nony nahita ireo miaramila rehetra ireo ny mpanjakan’i Israely, dia niteny tamin’i Elisà hoe: — Ry ikaky, hasiako ho faty ve ireo?

²²Hoy kosa ny navalin’i Elisà: — Tsia! Aza mamely azy. Fanaonao angaha ny mamono ho faty izay nobaboinao tamin’ny sabatra na tamin’ny tsipîka? Koa rosoy mofo sy rano ireo hohaniny sy hosotroiny; ary avelao izy hiverina any amin’ny tompony.

²³Dia nanaovan’ny mpanjaka fanasam-be izy rehetra, ka rehefa avy nihinana sy nisotro, dia nasainy niverina any amin’ny tompony. Natsahatr’ireo Sirianina mpandroba kosa ny fitsofohana amin’ny tanin’i Israely.

²⁴Taorian’izany dia novorin’i Bena-Hadada mpanjakan’i Siria ny tafiny manontolo mba handeha hanao fahirano an’i Samaria.

²⁵Nisy mosary lehibe tao Samaria noho izany, ka dia nahatratra sekela valopolo ny vidin’ny loham-boriky iray ary sekela dimy ny taim-boromahailala[22] roanjato grama.

²⁶Indray andro raha nandehandeha teo ambonin’ny manda ny mpanjakan’i Israely, dia nisy vehivavy iray niantsoantso nitaraina taminy hoe: — Mba vonjeo aho, ry andriamanjaka ô!

²⁷Fa hoy ny navalin’ny mpanjaka: — Raha tsy mamonjy anao ny TOMPO, ahoana kosa no hamonjeko anao? Fa tsy misy intsony tahirim-bary na tahirin-divay.

²⁸Kanefa avy eo ny mpanjaka dia niteny taminy hoe: — Inona no manahirana anao? Ary novalian-dravehivavy hoe: — Hoy io vehivavy io tamiko: «Aiza ny zanakao hohanintsika amin’ity andro ity, fa rahampitso dia ny ahy indray no hohanintsika.»

²⁹Dia nahandroinay ny zanako[23] ka nohaninay; kanjo nony ampitso, rehefa nilazako kosa izy mba hitondra ny zanany hohaninay, dia nafeniny ny azy.

³⁰Raha nandre ny tenin-dravehivavy ny mpanjaka, dia nandriatra ny fitafiany; ary nandehandeha teny ambonin’ny manda izy mba ho hitan’ny olona fa mitafy akanjo gony[24] manolo-koditra.

³¹Dia hoy izy: — Hampiharin’Andriamanitra amiko anie ny famaizana mafy indrindra, raha tàhiny tsy voatapaka anio ny lohan’i Elisà zanakalahin’i Safata.

³²Novorin’i Elisà tao an-tranony tamin’izay ny loholon’ny tanàna, ary naniraka olona hankeo aminy kosa ny mpanjaka. Kanjo raha tsy mbola tonga akory ilay iraka, dia hoy i Elisà tamin’ny loholona: — Jereonareo fa naniraka olona hanapaka ny lohako ilay mpamono olona iny. Koa mitandrema ianareo fa raha avy ilay iraka, dia hidio ny varavarana ary aza avela hiditra izy. Tsy efa renareo koa ve ny famindran’ny tompony izay manara-dia azy?

³³Raha mbola niteny i Elisà dia tonga ny mpanjaka[25] nanao hoe: — Ny TOMPO no mandefa amintsika izao loza rehetra izao! Ka inona intsony no azoko antenaina aminy?