Read DIEM PROTESTANTA 2 Tantara 32 Bible Online

2 Tantara 32 - DIEM PROTESTANTA bible

2 Tantara 32

¹Taorian’izany zava-nitranga sy fanehoam-piraiketam-po tamin’Andriamanitra izany, dia tonga tao Joda i Saneheriba mpanjakan’i Asiria ary nanao fahirano ny tanànamimanda ka nikendry haka azy.

²Rehefa hitan’i Hezekià fa tonga i Saneheriba ka nikasa hamely an’i Jerosalema,

³dia niara-nidinika tamin’ny manampahefana sy ny mpitari-tafika izy ny amin’ny tokony hanampenana ny loharano rehetra any ivelan’ny tanàna; ka niandanian’ireo ny mpanjaka.

⁴Dia vory maro ny olona ka nanampina ny loharano rehetra sy ilay renirano mikoriana anaty lakan-drano ambanin’ny tany[178]. Hoy manko ireo anakampony hoe: «Tsy tokony hahita izao rano be izao ny mpanjakan’i Asiria, rehefa tonga eto!»

⁵Nentanin-kerimpo hatrany i Hezekià ka nampanamboatra izay rehetra rava tamin’ny manda sady nampanisy tilikambo teny amboniny sy manda hafa koa teo ivelany; nampanamafisiny ny toerana Milao[179] tao an-Tanànan’i Davida ary lefona aman’ampinga betsaka no nampanefeny.

⁶Dia nanendry mpitondra miaramila izy mba hifehy ny mponina tao an-drenivohitra. Ary nasain’i Hezekià ny besinimaro hivory teo amin’ny toera-malalaka akaikin’ny vavahadin’ny tanàna ka nanaovany teny fampirisihana hoe:

⁷«Mahereza ka matanjaha. Aza matahotra na mivadi-po eo anoloan’ny mpanjakan’i Asiria sy ny hamaroan’ny miaramila rehetra izay entiny; fa misy hery lehibe kokoa miaraka amintsika noho ny miaraka aminy.

⁸Herin’olombelona no miaraka aminy, fa ny TOMPO Andriamanitsika kosa no miaraka amintsika; Izy no hanampy antsika sy hisahana ny adintsika.» Dia izany tenin’i Hezekià mpanjakan’i Joda izany no nianteheran’ny mponina teo an-drenivohitra.

⁹Taorian’izay dia nanao fahirano an’i Lakisy[180] i Saneheriba mpanjakan’i Asiria ary koa ny tafiny manontolo. Avy ao i Saneheriba no naniraka manamboninahitra hankany Jerosalema ho any amin’i Hezekià mpanjakan’i Joda sy ho any amin’ny Jodeanina rehetra nonina tao an-drenivohitra. Ka hoy ny hafatra nampitain’ireto iraka hoe:

¹⁰— Izao no lazain’i Saneheriba mpanjakan’i Asiria: «Mba inona izao itokianareo izao no dia miaritra fahoriana ato Jerosalema ianareo?

¹¹Tsy i Hezekià ihany va no manambosy anareo hanolo-tena ho faty mosary sy hetaheta ka milaza fa ny TOMPO Andriamanitrareo no hamonjy anareo tsy hiharan’ny fahefàko?

¹²Kanefa io Hezekià io koa no nandrava ireo toeram-pisoronana aman’alitarany, ka nandidy ny mponin’i Joda sy i Jerosalema mba tsy hanao fanompoam-pivavahana afa-tsy eo anoloan’ny alitara tokana ary tsy handoro sorona hanetona afa-tsy eo ihany?

¹³Tsy fantatrareo va izay nataon’ireo razako sy ny tenako tamin’ny firenena hafa rehetra eto an-tany? Moa nisy nahavonjy ny taniny tsy hiharan’ny fahefàko ve ireo andriamanitry ny firenen-kafa?

¹⁴Ny andriamanitr’ireo firenena efa naringan’ny razako ireo dia tsy nisy nahavonjy ny olony tsy hiharan’ny fahefàko, ka dia hahavonjy anareo tsy hiharan’ny fahefàko va ny Andriamanitrareo?

¹⁵Ankehitriny àry, aza mety hofitahin’i Hezekià na ho voasodokany tahaka izao ianareo; aza matoky azy ianareo. Tsy nisy manko andriamanitra, tany amin’ny firenena amam-panjakana isan-tokony, izay nahavonjy ny olony tsy hiharan’ny fahefàn’ireo razako na ny fahefàko; noho izany, ireo andriamanitrareo[181] koa tsy hahavonjy anareo tsy hiharan’ny fahefàko.»

¹⁶Ary ny manamboninahitra nirahin’i Saneheriba dia nanohy niteny ratsy nanohitra ny TOMPO Andriamanitra sy nanohitra an’i Hezekià mpanompony.

¹⁷Dia nanoratra taratasy koa ity mpanjakan’i Asiria mba hihantsiana ny TOMPO Andriamanitr’i Israely sy hanarabiana Azy. Ka hoy izy hoe: «Tsy nahavonjy ny olony tsy hiharan’ny fahefàko ny andriamanitr’ireo firenena hafa teto an-tany; noho izany, ny Andriamanitr’i Hezekià dia tsy hahavonjy koa ny olony tsy hiharan’ny fahefàko.»

¹⁸Ankoatra izany, ireto irak’i Saneheriba ireto dia niantso tamin’ny feo mahery sady araka ny fiteny jodeanina teo anatrehan’ny mponin’i Jerosalema izay teny ambonin’ny manda; ny hampitahorany sy hampangorohoroany azy mba hahazoany ny tanàna no anton’izany.

¹⁹Ary ny fitenenany an’ilay Andriamanitr’i Jerosalema koa dia toy ny fitenenany an’ireny andriamanitry ny firenena any an-tany hafa ireny, izay sarivongana asan-tanan’olona ihany.

²⁰Noho izany toe-javatra izany dia nivavaka i Hezekià mpanjaka sy i Isaià mpaminany zanakalahin’i Amôtsa, ka niantso vonjy tamin’Andriamanitra.

²¹Ny TOMPO kosa naniraka anjely, izay nandringana ny miaramila maherifo rehetra sy ny manamboninahitra ary ny komandy teo an-tobin’ny mpanjakan’i Asiria. Ka dia lasa nody tamin-kenatra i Saneheriba; ary nony niditra tao an-tranon’ny andriamaniny izy, dia ireo zanany naterany ihany no namono nahafaty azy tao tamin’ny sabatra.

²²Toy izany no namonjen’ny TOMPO an’i Hezekià sy ny mponin’i Jerosalema tsy ho azon’i Saneheriba mpanjakan’i Asiria na ho azon’ny fahavalo hafa rehetra; ary nanomezany azy fiadanana tamin’ny sisin-tany manodidina.

²³Olona maro no nitondra fanatitra ho an’ny TOMPO tao Jerosalema ary koa fanomezana ho an’i Hezekià mpanjakan’i Joda; ka nanomboka tamin’izay i Hezekià no nalaza teo imason’ny firenen-drehetra manodidina.

²⁴Tamin’izany andro izany dia narary efa saiky maty i Hezekià; koa dia nivavaka tamin’ny TOMPO izy, ary novaliany sady nanaovany zava-mahagaga.

²⁵I Hezekià kosa tsy mba namaly araka izay soa efa natao taminy; fa niavonavona am-po izy ka niharan’ny fahatezeran’Andriamanitra ny tenany mbamin’i Joda sy i Jerosalema.

²⁶Kanefa, na dia efa niavonavona am-po aza ity mpanjaka, dia niaiky heloka izy mbamin’ny mponin’i Jerosalema; ka tsy niharan’ny fahatezeran’ny TOMPO ireo, fony fahavelon’i Hezekià.

²⁷Harena amam-boninahitra be dia be tokoa no nananan’i Hezekià. Ka nanao trano firaketana izy hametrahany ny volafotsy sy ny volamena, ny vatosoa sy ny zava-manitra ary ny ampinga[182] mbamin’ny fanaka sarobidy isan-karazany;

²⁸nanao trano fitahirizam-bokatra izy, dia vokatra toy ny vary sy ny divay ary ny menaka; ary nanao trano fisoko izy ho an’ny biby fiompy samy hafa sy nanao trano ho an’ny ondry aman’osy.

²⁹Nanao tanàna maro ho an’ny tenany koa i Hezekià sady nanana ondry aman’osy ary omby betsaka, satria nomen’Andriamanitra fananana be dia be izy.

³⁰I Hezekià ihany koa no nanampina ny lakan-drano ambony ao amin’ny loharanon’i Gihôna ka nampandeha azy ambanin’ny tany mba hidina mahitsy ho any andrefan’ny Tanànan’i Davida[183]. Nambinina tamin’ny asany rehetra i Hezekià.

³¹Noho izany, rehefa nandefasan’ny manampahefana babilônianina iraka izy mba hanontany momba ny zava-mahagaga nitranga teo amin’ny taniny[184], dia navelan’Andriamanitra hanao saim-pantatra izy mba hisedrany azy ka hahalalany izay toetrany rehetra.

³²Ny sisa amin’ny tantaran’i Hezekià sy ireo soa nataony dia voasoratra ao amin’ny boky milohateny hoe Fahitàn’i Isaià mpaminany zanakalahin’i Amôtsa [185] ary ao amin’ny Bokin’ireo mpanjakan’i Joda sy i Israely[186].

³³Rehefa lasa nodimandry any amin’ny razany kosa i Hezekià, dia nalevina tao amin’ny faritra ambony eo amin’ny fasan’ireo taranak’i Davida; tamin’izay ny mponin’i Jerosalema sy ny Jodeanina hafa rehetra dia samy nanome voninahitra azy. Ary i Manase zanakalahin’i Hezekià no nanjaka nandimby azy.