Read DIEM PROTESTANTA Jôba 33 Bible Online

Jôba 33 - DIEM PROTESTANTA bible

Jôba 33

¹Meteza ianao, ry Jôba, hihaino ny kabariko ary mampandria sofina amin’ny teniko rehetra.

²Indro efa hanoka-bava aho fa efa mby eo an-delako ny teny.

³An-kitsimpo tanteraka no hitenenako ka dia hilaza ny tena marina aho.

⁴Fa Fanahin’Andriamanitra no nahariana ahy ary fofonain’ilay Tsitoha no mamelona ahy.

⁵Valio aho, raha azonao atao; omany ny fotokevitrao, ka mifanatreha amiko.

⁶Fa mitovy isika eo anoloan’Andriamanitra: tanimanga no samy namolavolana antsika.

⁷Ny tahotra ahy tsy mampihontsona anao, ary ny fahefàko tsy mitambesatra aminao.

⁸Reko ary mbola ato an-tsofiko ny feon’ny teninao manao hoe:

⁹«Tsy manan-tsiny aho ary tsy manan-keloka, madio ary tsy manam-pahadisoana.

¹⁰Nefa Andriamanitra dia mbola mahita zavatra hokianina amiko ihany ary mihevitra ahy ho fahavalony.

¹¹Tsy mamela ahy handeha an-kalalahana Izy[73] fa mitsikilo ny fihetsiko rehetra.»

¹²Izany, hoy aho, no mahadiso anao, ry Jôba; satria lehibe loatra Andriamanitra hany ka tsy azon’ny olona ifanandrinana.

¹³Koa nahoana Izy no iadianao rehefa tsy mamaly izay fanontanianao?

¹⁴Na dia miteny aza Andriamanitra ka mamerimberina izany, dia tsy misy miraika.

¹⁵Rehefa sondrian-tory amin’ny alina[74] ny olona ka renoka tanteraka eo am-pandriany, dia amin’ny nofy sy fahitana no fomba itenenan’Andriamanitra;

¹⁶anaovany fanambaràna ireo amin’izay, ary asiany tombokase ny fampitandremany,

¹⁷mba hampiala azy amin’ny fanaony sy hampifady azy ny fiavonavona.

¹⁸Toy izany no iarovan’Andriamanitra ny olona tsy ho hankany amin’ny fahaverezana ary amonjeny ny ainy tsy hiharan-tsabatra.

¹⁹Anarin’Andriamanitra koa izy amin’ny fanaintainana eo am-pandriana rehefa ampangovitin’ny tazo tsy misy farany.

²⁰Mankaloiloy azy ny sakafo amin’izany; tsy mampahazoto homana azy izay hanim-py.

²¹Mihamahia izy ka ny nofony tsy misy hojerena; fa ny taolany tsy hita taloha no mitranitrany.

²²Efa mihamanatona ny fasana izy, ary ny ainy efa ho an-tanan’ny mpaka azy.

²³Raha misy anjely iray ao anatin’ny arivo tonga mba hanampy io olona io ka hampahafantatra azy ny adidiny,

²⁴dia hiantra azy ilay anjely ka hanao amin’Andriamanitra hoe: «Aza avela hidina any am-pasana izy, fa efa nahita avotra ho azy aho.»

²⁵Dia hihatanora indray ny tenan’ilay narary teo ka hiverina amin’ny andro mahazatovo azy.

²⁶Mivavaka amin’Andriamanitra izy ary mahazo sitraka aminy; am-piravoravoana no anatrehany tava an’Ilay manolotra fahafahana ny olona.

²⁷Hihira izy ka hilaza amin’ny besinimaro hoe: «Efa nanota aho fa nandika ny rariny; nefa tsy arakaraka ny nataoko no namaizan’Andriamanitra ahy.

²⁸Nanavotra ahy tsy hidina any am-pasana Izy ka velona sy mahita ny mazava aho!»

²⁹Izany rehetra izany no ataon’Andriamanitra indroa na intelo tamin’ny olona,

³⁰mba hamerenany azy tsy ho any am-pasana sy hanazavany azy amin’ny fahazavan’ny velona.

³¹Tandremo, ry Jôba, ka henoy tsara aho; mangina kely aloha fa izaho mbola hiteny.

³²Kanefa raha manana havaly ianao, dia lazao; mitenena, fa satriko hanana ny marina ianao.

³³Raha tsy misy havalinao kosa, dia henoy aho; mangina tsara ianao, fa hampianariko fahendrena.