Read DIEM PROTESTANTA Jôba 34 Bible Online

Jôba 34 - DIEM PROTESTANTA bible

Jôba 34

¹Dia nanohy ny teniny i Elihò ka nanao hoe:

²Mandrenesa izay holazaiko, ianareo olon-kendry; ary ianareo ela nihetezana lava volo, mihainoa, mba manongilàna sofina hihaino ahy.

³Fa adidin’ny sofina ny mamantatra ny teny ary adidin’ny lanilany kosa[75] ny mahatsapa tsiron-kanina.

⁴Koa aoka hodinihintsika izay rariny, ary aoka hiarahantsika miaiky izay tsara.

⁵Fa i Jôba efa nanao hoe: «Tsy manan-tsiny aho, saingy tsy omen’Andriamanitra rariny.

⁶Tsy mitsara ahy ara-pahamarinana Izy[76]; fa na dia tsy meloka akory aza aho, dia zana-tsipîka hahafaty ahy no alefany.»

⁷Moa misy lehilahy tahaka an’i Jôba va? Ny maneso fivavahana no rano fisotrony.

⁸Miara-dalana amin’ny mpanao heloka izy ka ny olon-dratsy no iray dia aminy.

⁹Fa niteny izy hoe: «Tsy mahasoa ny olona ny mihavana amin’Andriamanitra.»

¹⁰Koa mihainoa ahy, ianareo olo-mahalala: Sanatria an’Andriamanitra ny hanao ratsy ary lavitra an’ilay Tsitoha ny tsy fahamarinana.

¹¹Fa mamaly ny olona araka ny asany Izy ka manome azy araka ny fitondrantenany[77].

¹²Ny marina dia izao: Andriamanitra Tsitoha dia tsy mba manao ratsy mihitsy ary tsy manitsakitsaka ny rariny.

¹³Iza moa no nanendry azy hifehy ny tany? ary zovy no nanankina izao tontolo izao taminy?

¹⁴Raha tsy nihevitra afa-tsy ny tenany ihany Izy ka nanangona ho azy samirery ny fofonaina,

¹⁵dia hiara-maty avokoa ny miaina rehetra, ary hody vovoka indray ny olombelona.

¹⁶Satria olon-kendry ianao, dia mandrenesa ka mampandria sofina amin’izay lazaiko:

¹⁷Raha tsy tia rariny Andriamanitra, moa afaka hifehy izao rehetra izao ve Izy? Ary hohelohinao ve Ilay Marina sady Mahery

¹⁸izay afa-miteny amin’ny mpanjaka hoe[78]: «Olom-poana», sy amin’ireo zanak’andriana hoe: «Olon-dratsy»?

¹⁹Tsy mitongilana amin’ny lehibe Izy na mampandefitra ny mahantra eo anoloan’ny mpanankarena, fa asan’ny tanany avokoa izy rehetra.

²⁰Ao anatin’ny indray mipy maso monja amin’iny mamatonalina iny no mety hahafatesan’ny olona. Aringan’Andriamanitra ny mpanankarena dia manjavona tsy hita intsony; ary lasa tsy natosiny akory ny mahery.

²¹Fa arany maso ny toetran’ny olona, ary hitany avokoa ny lalan-kalehany.

²²Tsy ny haizim-pito na ny alo-mainty no tsy ahitany ny mpanao ratsy.

²³Andriamanitra tsy mila manao famotorana olona izay tonga eo anatrehany mba hotsarainy.

²⁴Fa montsamontsaniny ny olo-mahery na dia tsy misy fakana am-bava aza, ka soloiny olon-kafa ny toerany;

²⁵satria fantany mihitsy ny asan’ireo. Ka amin’ny indray alina ihany no anonganany azy ho montsana.

²⁶Tehamaina eo imasom-bahoaka no namelezany azy toa olo-meloka.

²⁷Satria niala tamin’Andriamanitra ireo ka tsy niraharaha ny sori-dalany rehetra.

²⁸Izany no nanesika ny mahantra sy ory hiantso vonjy amin’Andriamanitra; ka henony tokoa ny fitarainany.

²⁹Raha mangina Andriamanitra, zovy no hanameloka Azy? Raha manafin-tava Izy, zovy no hahita Azy? Kanefa miahy ireo firenena sy ny olombelona rehetra Izy

³⁰mba tsy hanjakàn’ny olon-tsy mendrika, mpanao kobaka am-bava amin’ny vahoaka[79].

³¹Fa raha misy manao amin’Andriamanitra hoe: «Efa namita ny saziko aho, ka tsy hanao ratsy intsony.

³²Asehoy ahy izay heloko tsy mbola hitako; fa raha nanao ratsy aho dia tsy hamerina izany intsony.»

³³Araka ny hevitrao be tsikera io, ry Jôba, moa hanafay azy va Andriamanitra? Koa satria tsy izaho no manapaka fa ianao, dia lazao izay fantatrao.

³⁴Hiteny ny olo-manan-tsaina ka hanao toy ny olon-kendry izay mihaino ahy hoe:

³⁵«Miteny zavatra tsy fantany i Jôba ka tsy misy dikany akory izay lazainy.

³⁶Enga anie ka hosedraina mafy izy mandra-pahatonga azy hilefitra, satria ny valin-teny nataony dia tahaka ny an’ny olon-dratsy!

³⁷Fa mpanota izy sady mpikomy amin’Andriamanitra hany ka manao teny maro hanoherana Azy.»