Read DIEM PROTESTANTA Daniela 4 Bible Online

Daniela 4 - DIEM PROTESTANTA bible

Daniela 4

¹«Izaho Nebokadnetsara dia niadam-pinaritra tato an-dapako.

²Nanonofy zava-nampatahotra ahy aho ka nieritreritra teo am-pandriana; fa izay hitako dia nampitebiteby ahy.

³Ary nanome baiko aho mba hoentina eo anatrehako avokoa ny olon-kendrin’i[22] Babilôna rehetra hampahafantatra ahy ny hevitry ny nofy.

⁴Vao niditra ny mpanao majika aman-tsikidy sy ny mpanandro ary ny ombiasy, dia nambarako teo anatrehany ny nofiko, nefa tsy nisy afaka nampahafantatra ahy ny heviny ireo.

⁵Nony farany, tonga teo anatrehako i Daniela izay atao hoe Beltesatsara araka ny anaran’ny andriamanitro sady entanin’ny fanahin’ireo andriamanitra[23] masina; dia ny nofiko no nambarako teo anatrehany hoe:

⁶‹Ry Beltesatsara, filohan’ny mpanao majika, fantatro fa entanin’ny fanahin’ireo andriamanitra masina ianao, ary tsy misy zava-miafina manahirana anao; koa ambarao ahy ny hevitr’izao zavatra hitako tamin’ny nofy izao.

⁷Fa rehefa nandry teo am-parafara aho, dia izao no hitako: Indro nisy hazo iray teo afovoan’ny tany; ary fatratra tokoa ny haavony.

⁸Nitombo sy nihanatanjaka io hazo io, ka ny haavony nahatakatra ny lanitra; ary tazana hatrany amin’ny faran’ny tany izy.

⁹Tsara tarehy ny raviny ary betsaka ny voany, sady nisy sakafo ho an’ny rehetra teo aminy. Tao ambaniny no nialokaloka ny bibidia, ary tao amin’ny rantsany no nitoetra ny voro-manidina. Ary ny miaina rehetra nahazo sakafo avy aminy.

¹⁰«Fa raha mbola nandry teo am-pandriako aho, dia nisy anjely anankiray fatra-piahy hitako nidina avy tany an-danitra.

¹¹Niantso mafy izy ka nanao hoe: Kapao io hazo io, dia rantsano; ahintsano ny raviny, ary aparitaho ny voany! Aoka ny biby handositra lavitra azy ary ny voro-manidina hiala amin’ny rantsany.

¹²Kanefa avelao ao amin’ny tany, eo anivon’ny ahi-maitso any an-tsaha, ny fotony sy ny fakany, ka hodidino fehy vy sy halimo. Aoka ho kotsan’ny ando io foto-kazo io; ary aoka izy hihinana ahitra tahaka ny biby[24].

¹³Aoka ny fisainan’olombelona ao aminy hosoloina fironam-biby; ary aoka izy hitoetra toy izany mandritra ny fito taona!

¹⁴«Didin’ireo anjely fatra-piahy no anaovana izany zavatra izany mba hahafantaran’ny velona fa ilay Andriamanitra Avo Indrindra no manapaka amin’ny fanjakan’ny olombelona ka manome izany ho an’izay tiany; ary mety ny olona farany ambany aza no asandrany eo.

¹⁵«Izany no nofy hitako, izaho Nebokadnetsara mpanjaka; ary ianao, ry Beltesatsara, no milazà ny heviny, fa tsy nisy afaka nampahafantatra ahy ny heviny ireo olon-kendry rehetra tao amin’ny fanjakako; fa ianao kosa no afaka manao izany satria entanin’ny fanahin’ireo andriamanitra masina[25].› »

¹⁶Dia talanjona fotoana fohy i Daniela izay antsoina hoe Beltesatsara, ary nampitebiteby azy mafy ny eritreriny. Ka hoy ny mpanjaka taminy: — Ry Beltesatsara, aoka tsy hampitebiteby anao ny nofy sy ny heviny. Fa namaly i Beltesatsara ka nanao hoe: — Ry andriamanjaka ô, enga anie ny nofy sy ny heviny ka ho an’ny mpankahala anao mbamin’ny fahavalonao!

¹⁷Nahita hazo iray lehibe sy matanjaka ianao, ka ny haavony nahatakatra ny lanitra; ary tazana hatrany amin’ny tany tontolo izy.

¹⁸Tsara tarehy ny raviny, ary betsaka ny voany sady nisy sakafo ho an’ny miaina rehetra teo aminy; tao ambaniny no nialokaloka ny bibidia, ary tao amin’ny rantsany no nitoetra ny voro-manidina.

¹⁹Ianao io hazo io, ry mpanjaka! Fa tonga lehibe sady matanjaka ianao; ny fahalehibeazanao dia nitombo ka nahatakatra ny lanitra, ary ny fanapahanao nipaka hatrany amin’ny faran’ny tany.

²⁰Avy eo ianao, ry mpanjaka, dia nahita anjely fatra-piahy nidina avy tany an-danitra sady nandidy hoe: «Kapao io hazo io ka simbao! Kanefa avelao ao amin’ny tany, eo anivon’ny ahi-maitso any an-tsaha, ny fotony sy ny fakany, ka hodidino fehy vy sy halimo. Ary aoka ho kotsan’ny ando io foto-kazo io ary aoka hiombona anjara amin’ny biby eny an-tsaha izy mandritra ny fito taona.

²¹Izao no hevitr’izany, ry andriamanjaka, araka ny tendrin’ny Avo Indrindra, izay mihatra aminao:

²²Horoahina hiala amin’ny olombelona ianao, dia hiara-mipetraka amin’ny biby eny an-tsaha, hihinana ahitra tahaka ny omby ary ho kotsan’ny ando! Fito taona no haharetan’izany aminao, mandra-piekenao fa ny Avo Indrindra no manapaka amin’ny fanjakan’ny olombelona ka manome izany ho an’izay tiany.

²³Ary ny baiko hamelana ny foto-kazo sy ny fakany kosa dia midika hoe: Haverina aminao ny fanjakanao rehefa miaiky ianao fa ilay Andriamanitry ny lanitra no manapaka.

²⁴Noho izany, aoka ho sitrakao ny torohevitro, ry andriamanjaka: Mba atsaharo ny heloka amam-pahotanao, fa ny fahamarinana[26] amam-piantrana kosa no ataovy; angamba hohalavaina ihany ny fotoan-kiadananao.

²⁵Dia tanteraka tamin’i Nebokadnetsara mpanjaka avokoa izay rehetra nambaran’ny nofiny.

²⁶Nony afaka roa ambin’ny folo volana dia nitsangantsangana teo an-tampon-tranon’ny lapany tao Babilôna ny mpanjaka;

²⁷ary niteny izy ka nanao hoe: — Tsy ity moa ilay Babilôna lehibe izay naoriko ho fonenan’andriamanjaka? Porofo izao fa lehibe ny heriko izao ary heni-boninahitra ny fiandrianako.

²⁸Iny mbola niteny iny ny mpanjaka, dia nisy feo avy tany an-danitra nanao hoe: — Ambara aminao, ry Nebokadnetsara mpanjaka, fa nesorina taminao ny fahefàm-panjakana.

²⁹Horoahina hiala amin’ny olombelona ianao, dia hiara-mipetraka amin’ny biby eny an-tsaha, ary hihinana ahitra tahaka ny omby. Fito taona no haharetan’izany aminao, mandra-piekenao fa ny Avo Indrindra no manapaka amin’ny fanjakan’olombelona, ka manome izany ho an’izay tiany.

³⁰Niaraka tamin’izay dia tanteraka tamin’i Nebokadnetsara izany teny izany: Noroahina niala tamin’ny olombelona izy ka nihinana ahitra toy ny omby, ary kotsan’ny ando ny tenany, hany ka ny volon-dohany dia tonga lava toy ny an’ny voromahery ary ny hohony dia tonga nifaraingo toy ny an’ny vorona.

³¹Rehefa tapitra ny fetr’andro, izaho Nebokadnetsara dia niandrandra ny lanitra; ka nody tamiko indray ny saiko. Nisaotra ny Avo Indrindra Izay velona mandrakizay aho, ary nidera sy nankalaza Azy fa ny fanapahany dia maharitra mandrakizay ary ny fanjakany dia mihatra amin’ny taranaka mifandimby.

³²Ny mponina rehetra etỳ an-tany dia tsinontsinona ihany eo anoloany; araka izay sitrapony no ataony amin’ny anjely any an-danitra sy amin’ny mponina etỳ an-tany; tsy misy afaka manohitra ny fahefàny na manome tsiny azy amin’izay ataony.

³³Tamin’izay fotoana izay dia nody tamiko tokoa ny saiko; ary mba ho voninahitry ny fanjakako, dia naverina tamiko ihany koa ny fiandrianako amam-pamirapiratako. Nitady ahy ireo mpanolotsaiko sy ireo olo-manan-kajako; ary naverina teo amin’ny fahefàm-panjakako aho, ka haja mihoa-pampana no natolotra ahy.

³⁴Koa ankehitriny, izaho Nebokadnetsara dia midera sy mankalaza ary manome voninahitra ilay Mpanjakan’ny lanitra; fa marina izay ataony rehetra, mahitsy ny asany rehetra. Ary hainy aetry aza izay mitondra tena amim-piavonavonana.