Read DIEM PROTESTANTA Lioka 10 Bible Online

Lioka 10 - DIEM PROTESTANTA bible

Lioka 10

¹Taorian’izany, dia nifidy 72 lahy hafa indray ny Tompo, ka nirahiny tsiroaroa hialoha Azy any amin’ny tanàna sy ny toerana rehetra mbola halehany[88].

²Ary hoy Izy taminy: — Be ny vokatra fa ny mpiasa no vitsy. Angataho àry ny Tompom-bokatra haniraka mpiasa hamory ny vokany.

³Mandehana! Indro irahiko ianareo, mova tsy zanak’ondry eo afovoan’amboadia.

⁴Aza mitondra kitapom-batsy na kapa, ary aza lany andro miarahaba olona eny an-dalana.

⁵Izay trano androsoanareo dia voalohany indrindra ilazao hoe: «Ho ato amin’ity trano ity anie ny fiadanana!»

⁶Raha misy olona tia fiadanana ao, dia hirotsaka aminy ny fiadanana rarînareo; fa raha tsy misy kosa, dia hiverina aminareo ihany izany.

⁷Mitoera amin’izany trano izany, fa aza mifindrafindra trano; ary hano sy sotroy izay aroson’ny tompon-trano, fa ny mpiasa dia mendrika homena ny karamany[89].

⁸Raha misy tanàna idiranareo ka mandray anareo ny olona, dia hano izay aroso anareo;

⁹sitrano izay marary ao ary ny mponina ilazao hoe: «Efa tonga eto aminareo ny Fanjakàn’Andriamanitra.»

¹⁰Fa raha misy kosa tanàna idiranareo nefa tsy mandray anareo ny olona, dia mankanesa eny an-kianja milaza hoe:

¹¹«Na dia ny vovoky ny tanànanareo nanaraka ny tongotray aza, dia ahintsanay[90] hiampanga anareo. Izao anefa no fantaro: efa tonga ny Fanjakàn’Andriamanitra.»

¹²Lazaiko aminareo fa amin’ny andro fitsarana, dia ho azoazo kokoa ny sazy hihatra amin’i Sôdôma[91] noho ny hihatra amin’izany tanàna izany.

¹³Mampalahelo ianao, ry Kôrazìna! Mampalahelo ianao, ry Betsaidà! Raha i Tiro sy i Sidôna mantsy no nahavitana ireo asa mahagaga natao teo aminareo, dia efa ela ireo mponina ao aminy no nitafy lamba fisaonana ary nihosin-davenona hanambaràny fa nialany ny toetra ratsiny[92].

¹⁴Amin’ny andro fitsarana, dia ho azoazo kokoa ny sazy hihatra amin’i Tiro sy i Sidôna noho ny hihatra aminareo.

¹⁵Ary ianao, ry Kafarnahòma, heverinao ve fa hasandratra hatrany an-danitra ianao? Tsia, haetry hatrany amin’ny toeran’ny maty ianao[93]!

¹⁶Ary hoy indray i Jesoa tamin’ny mpianany: — Izay mihaino anareo, dia mihaino Ahy; izay manamavo anareo, dia manamavo Ahy; ary izay manamavo Ahy, dia manamavo Ilay naniraka Ahy.

¹⁷Faly tokoa ny 72 lahy raha niverina sady nanao hoe: — Tompo ô, nanaiky anay na dia ireo demony aza rehefa nodidianay tamin’ny anaranao[94]!

¹⁸Fa hoy i Jesoa taminy: — Hitako tokoa i Satàna nilatsaka tahaka ny tselatra avy any an-danitra.

¹⁹Indro ianareo efa nomeko fahefana hanitsaka bibilava sy maingoka sady hanamontsana ny hery rehetra ananan’ny fahavalo, ka tsy hisy hampaninona anareo akory.

²⁰Kanefa aza dia ianareo eken’ny fanahy ratsy no ifaliana; fa mifalia noho ianareo efa voasoratra anarana any an-danitra.

²¹Tamin’izay fotoana izay indrindra, dia henika ny hafaliana tao amin’ny Fanahy Masina[95] i Jesoa ka nanao hoe: — Ray ô, Tompon’ny tany aman-danitra Ianao, ka misaotra Anao Aho fa ireo zavatra nafeninao tamin’ny hendry sy ny manan-tsaina dia nasehonao tamin’ny madinika. Eny, Ray ô, izany tokoa no sitrakao!

²²Efa natolotry ny Raiko ho Ahy ny zavatra rehetra; ary tsy misy olona mahalala ny Zanaka afa-tsy ny Ray, na mahalala ny Ray afa-tsy ny Zanaka mbamin’izay tian’ny Zanaka hanehoana Azy!

²³Dia nitodika tamin’ny mpianany i Jesoa ka niteny taminy manokana hoe: — Sambatra ianareo mahita maso izao hitanareo izao!

²⁴Eny, lazaiko aminareo fa mpaminany sy mpanjaka maro no naniry hahita izay hitanareo nefa tsy nahita, ary hahare izay renareo nefa tsy nahare[96].

²⁵Ary indro tamy ity mpahay lalàna anankiray ka nanao fanontaniana fandrika tamin’i Jesoa hoe: — Mpampianatra ô, inona no tokony hataoko hananako anjara amin’ny fiaina-maharitra mandrakizay?

²⁶Fa hoy i Jesoa taminy: — Inona no voalazan’ny Soratra Masina ao amin’ny lalàna? Ahoana no fandraisanao ny heviny raha vakînao?

²⁷Dia novaliany hoe: — «Tiavo ny Tompo Andriamanitrao amin’ny fonao manontolo, amin’ny fanahinao manontolo, amin’ny herinao manontolo ary amin’ny sainao manontolo.» Ary koa: «Tiavo ny namanao tahaka ny itiavanao ny tenanao[97].»

²⁸Dia hoy i Jesoa taminy: — Tsara ny valin-teninao. Ataovy izany, dia ho velona ianao[98]!

²⁹Te hanamarin-tena anefa ilay mpahay lalàna ka nanontany an’i Jesoa hoe: — Fa iza moa no namako?

³⁰Ka novalian’i Jesoa hoe: — Nisy lehilahy nidina avy tany Jerosalema ho any Jerikao, nasian’ny jiolahy ka nendahany fitafiana sy nodarofany kapoka; ary efa saika maty ralehilahy vao nilaozan’ireo jiolahy nandositra.

³¹Sendra nisy mpisorona nidina tamin’izany lalana izany; fa nony nahatazana an-dralehilahy izy, dia nidify lalana nandalo fotsiny.

³²Toy izany koa no nataon’ity levita anankiray; tonga teo amin’ilay toerana izy, nahatazana an-dralehilahy ary nidify lalana nandalo fotsiny.

³³Nisy kosa Samaritanina nivahiny tonga teo amin’ity tra-boina ary onena tokoa nahita azy.

³⁴Nohatonin’ilay Samaritanina izy ka nofeheziny ny feriny sady nandrarahany diloilo sy divay[99]; avy eo dia natainginy teo amin’ny ampondrany ralehilahy ary nentiny tany an-tranombahiny ka nokarakarainy tao.

³⁵Ny ampitson’iny, notolorany vola denàry anankiroa ny tompon-trano sady nataony hoe: «Karakarao ity olona ity; ary na hoatrinona na hoatrinona laninao mihoatra noho ireto, dia honerako rehefa miverina aho.»

³⁶Dia nanontanian’i Jesoa ity mpahay lalàna nataony hoe: — Iza tamin’izy telo lahy ireo, araka ny hevitrao, no nanjary naman’ilay nasian’ny jiolahy?

³⁷Dia novaliany hoe: — Ilay niantra azy. Dia hoy i Jesoa taminy: — Ndeha àry, ka mba manaova torak’izany koa!

³⁸Raha mbola nandeha ry i Jesoa sy ny mpianany, dia niditra tao amin’ny tanàna anankiray i Jesoa ka izay vehivavy atao hoe Marta izay no nampiantrano Azy.

³⁹I Marta dia nanan-drahavavy antsoina hoe Maria. Naka toerana teo an-tongotry ny Tompo i Maria[100] ka nihaino ny teniny.

⁴⁰Fa i Marta kosa sahirana tamin’ny raharaha isan-karazany; dia niato izy ka nanao hoe: — Moa tsy mampaninona Anao ve, ry Tompo, izao amelan’ny rahavaviko ahy hanao raharaha irery izao? Mba asaovy manampy ahy re izy!

⁴¹Fa novalian’ny Tompo hoe: — Marta, Marta, maro ahina sy be herehina loatra ianao,

⁴²nefa zavatra iray ihany no ilaina; ka i Maria no efa nifidy ny anjara soa indrindra, izay tsy halana aminy.