Read DIEM PROTESTANTA Lioka 11 Bible Online

Lioka 11 - DIEM PROTESTANTA bible

Lioka 11

¹Nivavaka tao amin’ny toerana anankiray i Jesoa indray andro izay. Nony nitsahatra Izy, dia nilazan’ny anankiray tamin’ny mpianany hoe: — Tompo ô, mba ampianaro mivavaka izahay, toy ny nampianaran’i Jôhany[101] ny mpianany!

²Dia hoy i Jesoa taminy: — Izao àry no atao rehefa mivavaka ianareo: «Ray ô, hohamasinina anie ny anaranao; ho tonga anie ny Fanjakanao.

³Omeo anay isan’andro ny hanina sahaza anay[102].

⁴Ary avelao ny fahotanay; dia izany koa no amelanay izay rehetra meloka taminay. Ary aza avela ho azon’ny fakampanahy izahay.»

⁵Ary hoy indray i Jesoa tamin’ireto mpianany: — Aoka hataontsika hoe misy aminareo midodododo amin-kavana misasakalina ka mitaraina aminy hoe: «Rahavako ô, mba ampisambory mofo telo aho,

⁶fa misy havako mivahiny vao tonga ao amiko nefa tsy manan-karoso azy aho!»

⁷Hamaly kosa angamba ny ao an-trano hanao hoe: «Aza sahiranina aho, fa ny varavarana efa mihidy ary izaho sy ny vady aman-janako efa samy am-pandriana, ka tsy afaka hifoha hanome mofo anao aho.»

⁸Lazaiko aminareo fa na tsy hifoha hanome mofo azy noho ny fihavanana aza ilay ao an-trano, dia hifoha ihany hanome izay rehetra ilainy mba tsy ho voatabataba tsy misy farany.

⁹Ka hoy Aho aminareo: mangataha, dia homena; mitadiava, dia hahita; dondòny, dia hovohana.

¹⁰Fa izay rehetra mangataka no mahazo; izay mitady no mahita; ary izay mandondòna no hovohana.

¹¹Araka ny hevitrareo, iza no raim-pianakaviana hangatahan-janany[103] trondro ka tsy hanome azy trondro fa bibilava?

¹²Na hangatahany atody ka hanome azy maingoka?

¹³Koa raha ianareo, na dia ratsy aza, mahalala manome zava-tsoa ny zanakareo; tsy mainka ve ny Ray Izay any an-danitra no hanome ny Fanahy Masina an’izay mangataka aminy?

¹⁴Sendra nandroaka demony mampahamoana tamin’izay i Jesoa. Nony tafavoaka ilay demony, dia niteny ilay moana ka talanjona ny vahoaka.

¹⁵Fa nisy kosa niteny hoe: — Fahefana avy amin’i Belzeboba filohan’ny demony ange no androahany ny demony e!

¹⁶Ny sasany kosa te hamandrika an’i Jesoa, ary dia nangataka Azy hanao famantarana ho porofo fa hoe avy amin’Andriamanitra ny fahefàny.

¹⁷I Jesoa anefa nahalala ny tao am-pony ka nanao taminy hoe: — Ho rava izay fanjakana mifanao an-kolafiny ary hirodana tsy hisy tavela ny trano ao aminy.

¹⁸Koa raha mifanao an-kolafiny ry i Satàna, ahoana no mbola haharetan’ny fanjakany? Ianareo manko milaza hoe fahefana avy amin’i Belzeboba no androahako ny demony.

¹⁹Ary raha hoe fahefana avy amin’i Belzeboba tokoa no androahako ny demony, mba fahefana avy amin’iza kosa no androahan’ny mpomba anareo azy? Noho izany dia ireo mpomba anareo ihany no hanameloka anareo.

²⁰Raha Izaho dia ny herin’Andriamanitra mihitsy no androahako ny demony ary miharihary amin’izany fa efa eto aminareo ny Fanjakàn’Andriamanitra.

²¹Raha olona matanjaka sady tsara fiadiana no miambina ny tranony, dia voaaro ny fananany.

²²Fa raha matanjaka noho izy kosa no tonga ka mandresy azy, dia io no haka ny fiadiana rehetra nitokiany ary handroba sy hizara ny fananany.

²³Izay tsy momba Ahy dia manohitra Ahy; ary izay tsy miara-mamory amiko dia mampihahaka.

²⁴— Rehefa miala amin’ny olona ny fanahy maloto, dia mivezika etsy mivezika eroa any an-tany karakaina, mitady toerana hialana sasatra kanefa tsy mahita! Amin’izany dia hoy izy hoe: «Hody any amin’ilay trano izay nialako ihany aho.»

²⁵Ary iny tokoa izy miverina ka mahita ilay tranony teo aloha voafafa sy voalamina tsara.

²⁶Dia lasa indray izy maka fanahy fito ratsy kokoa noho ny tenany ary miara-miditra ao izy rehetra ka miorim-ponenana. Ary ny toetra hiafaran’izany olona izany dia hahatsiravina kokoa noho ny toetrany voalohany.

²⁷Nony avy nilaza izany i Jesoa, dia nisy vehivavy anankiray teo afovoan’ny vahoaka nanandra-peo nanao taminy hoe: — Sambatra izay reny nitondra Anao tao an-kibony sy nampinono Anao!

²⁸Fa hoy i Jesoa: — Vao mainka sambatra aza ireo mihaino ny tenin’Andriamanitra ka mitandrina azy!

²⁹Nihamaro hatrany kosa ny vahoaka tafangona ka niteny i Jesoa nanao hoe: — Ratsy fanahy ny olona ankehitriny: mitady famantarana nefa tsy homena famantarana afa-tsy ilay momba an’i Jônà mpaminany.

³⁰Famantarana ho an’ireo mponina tao Ninive manko i Jônà[104]; toy izany koa, ho famantarana ho an’ny olona ankehitriny ny Zanak’olona.

³¹Amin’ny andro fitsarana, dia hitsangana manoloana ny olona ankehitriny ilay mpanjakavavy avy any atsimo ka hanameloka azy; fa niala avy any am-paran’ny tany izy hihaino ny fahendren’i Salômôna mpanjaka[105]! Indro anefa misy mihoatra noho i Salômôna eto!

³²Amin’ny andro fitsarana, dia hitsangana manoloana ny olona ankehitriny ireo mponina tao Ninive ka hanameloka azy; fa niala tamin’ny toe-dratsy ireo mponina tao Ninive nony nandre ny toritenin’i Jônà[106]! Indro anefa misy mihoatra noho i Jônà eto!

³³— Tsy misy mampirehitra jiro ka mametraka azy any amin’ny takona na manarona azy amin’ny vata famarana[107]; fa eo ambony fitoeran-jiro no apetrany, hany ka izay miditra ao an-trano dia mahita ny hazavana.

³⁴Ny masonao no toy ny jiron’ny tenanao; raha mahiratra ny masonao, dia mazava koa ny tenanao manontolo; fa raha jamba kosa ny masonao, dia maizina koa ny tenanao.

³⁵Tandremo àry mba tsy hanjary haizina ilay hazavana ao aminao.

³⁶Eny, raha tarafin’ny hazavana ny tenanao manontolo fa tsy misy ilany maizina, dia hazava tanteraka araka izany toy ny hazavain’ny jiro mamirapiratra.

³⁷Nony avy niteny i Jesoa, dia nasain’ny Farisianina anankiray hisakafo any an-tranony. Nandroso i Jesoa ary nipetraka hihinana.

³⁸Gaga ilay Farisianina nahita Azy tsy nisasa tanana talohan’ny sakafo.

³⁹Fa hoy kosa ny Tompo taminy: — Ianareo Farisianina itony, diovinareo tsara ny etỳ ivelany hatramin’ny vohon’ny kaopy sy ny vilia; kanefa ny ao anatinareo feno halatra sy haratsiam-panahy.

⁴⁰Tsy misaina ianareo! Moa tsy ilay Andriamanitra nanao ny etỳ ivelany ve no nanao ny ao anatiny koa?

⁴¹Manaova asa fiantrana araka izay anananareo, dia hadio aminareo ny zavatra rehetra.

⁴²Mampalahelo ianareo, ry Farisianina! Fa voaloanareo ho an’Andriamanitra ny ampahafolon’ny solila sy ny veromanitra mbamin’ny anana famboly isan-karazany[108], nefa ataonareo tsirambina ny rariny sy ny fitiavana an’Andriamanitra; ireto indrindra no tsy maintsy tontosaina, na tsy azo avela aza ireroa.

⁴³Mampalahelo ianareo, ry Farisianina! Fa tianareo ny mipetraka eny aloha ao amin’ny sinagôga ary ny arahabain’ny olona eny an-kianja.

⁴⁴Mampalahelo ianareo, fa toy ny fasana tsy misy famantarana ka voahitsakitsaky ny olona tsy ampoiziny.

⁴⁵Niteny tamin’i Jesoa kosa ny anankiray amin’ny mpahay lalàna nanao hoe: — Mpampianatra ô, izahay koa dia alànao baràka amin’izany teninao izany?

⁴⁶Fa hoy i Jesoa: — Mampalahelo koa ianareo, ry mpahay lalàna! Fa vesaranareo entan-tsy zaka ny olona, nefa na dia anankiray amin’ny rantsan-tananareo aza tsy akasikareo an’izany akory!

⁴⁷Mampalahelo ianareo, fa anaovanareo rarivato ny fasan’ireo mpaminany izay novonoin’ny razanareo.

⁴⁸Ny tenanareo ihany no vavolombelona manambara fa sitrakareo ny nataon’ny razanareo: ny razanareo moa namono, ianareo kosa manao rarivato.

⁴⁹Izany no efa nitenenan’Andriamanitra araka ny fahendreny hoe: «Haniraka mpaminany sy apôstôly any aminy Aho: ka ny sasany amin’ireny hovonoiny ary ny sasany hoenjehiny.»

⁵⁰Koa hanadinan’Andriamanitra ny olona ankehitriny ireo mpaminany rehetra izay nalatsa-dra hatramin’ny nahariana izao tontolo izao,

⁵¹nanomboka tamin’i Abela ka niafara tamin’i Zakarià ilay novonoina teo anelanelan’ny alitara fisoronana sy ny Toeramasina[109]. Eny, hoy Aho aminareo, hanadinan’Andriamanitra ny olona ankehitriny avokoa izany.

⁵²Mampalahelo ianareo, ry mpahay lalàna! Fa nalainareo ny fanalahidin’ny fahalalàna: ianareo moa tsy miditra ary izay te hiditra sakananareo.

⁵³Nony niala teo i Jesoa, dia tezitra mafy ireo mpahay lalàna sy Farisianina; ary nanontaniany tamin’ny zavatra maro i Jesoa

⁵⁴sady nofandrimpandrihany mba hitadiavany vava latsaka.