Read DIEM PROTESTANTA Lioka 18 Bible Online

Lioka 18 - DIEM PROTESTANTA bible

Lioka 18

¹Nanaovan’i Jesoa fanoharana avy eo ny mpianany hanehoana fa tsy maintsy mivavaka lalandava, ka tsy tokony ho kivy na oviana na oviana.

²Hoy Izy hoe: — Nisy mpitsara tsy nanan-tahotra an’Andriamanitra na hena-maso olona tao an-tanàna anankiray izay.

³Nisy koa tao amin’io tanàna io vehivavy anankiray mpitondratena, niverimberina tao amin’ilay mpitsara nanao hoe: «Omeo rariny amin’ilay miady amiko aho!»

⁴Elabe ilay mpitsara tsy niraika; nefa nony farany, dia nanao anakampo hoe: «Marina tokoa fa raha izaho dia tsy manan-tahotra an’Andriamanitra na hena-maso olona.

⁵Kanefa mandreraka ahy ny ataon-dravehivavy ity, ka homeko rariny izy mba tsy hiverimberina foana hanorisory ahy!»

⁶Ary hoy ny Tompo: — Henoy kely ny ambaran’ilay mpitsara ratsy fanahy!

⁷Ka dia Andriamanitra indray ve no tsy hanome rariny ny olom-boafidiny mitaraina andro aman’alina aminy? Ary hampiandry lava azy ireo ve Izy[136]?

⁸Lazaiko aminareo fa hanome rariny azy faingana Andriamanitra. Kanefa rahatrizay tonga ny Zanak’olona, moa hahita finoana eto an-tany ve Izy?

⁹Nanao izao fanoharana izao kosa i Jesoa ho an’ireo olona natoky tena ho marina ka nanaratsy ny sasany:

¹⁰— Nisy olona roa lahy niakatra hivavaka teo an-kianjan’ny tempoly: ny anankiray Farisianina ary ny anankiray mpamory hetra.

¹¹Naka toerana ilay Farisianina ka nivavaka anakampony hoe[137]: «Andriamanitra ô, misaotra Anao aho fa tsy mba tahaka ny olona sasany izay mpangalatra, tsy marina sady mpaka vadin’olona, na tahaka io mpamory hetra io aza.

¹²Mifady hanina indroa isan-kerinandro aho ary manolotra ny ampahafolon’izay azoko rehetra.»

¹³Ilay mpamory hetra kosa nijanona terỳ lavidavitra, tsy sahy niandrandra ny lanitra akory, fa nandondòna ny tratrany matetika sady nanao hoe: «Andriamanitra ô, mba iantrao re aho, fa mpanota!»

¹⁴Izao no lazaiko aminareo: ity faharoa ity, fa tsy ilay voalohany, no nahazo fahamarinana avy tamin’Andriamanitra[138] nony nody. Satria izay rehetra manandra-tena, dia haetrin’Andriamanitra; fa izay manetry tena, dia hasandratr’Andriamanitra.

¹⁵Na ny zazakely mbola trotroina aza dia nentin’ny olona teo amin’i Jesoa mba hametrahany tanana. Hitan’ny mpianatra ireto olona ireto ka noteneniny mafy.

¹⁶Nefa dia nasain’i Jesoa ho entina eo aminy ny zazakely sady hoy izy hoe: — Avelao ny zazakely hanatona Ahy ary aza raràna, satria an’ny toa azy ireny ny Fanjakàn’Andriamanitra.

¹⁷Lazaiko marina aminareo fa na iza na iza tsy mandray ny Fanjakàn’Andriamanitra toy ny andraisan’ny zazakely azy, dia tsy ho tafiditra ao.

¹⁸Ary nisy manampahefana jiosy nanontany an’i Jesoa hoe: — Ry Mpampianatra tapitra ohatra ô, inona no tokony hataoko hananako anjara amin’ny fiaina-maharitra mandrakizay?

¹⁹Dia hoy i Jesoa taminy: — Nahoana Aho no ataonao hoe tapitra ohatra? Tsy misy tapitra ohatra afa-tsy Andriamanitra irery ihany.

²⁰Fantatrao ny didy hoe: «Aza maka vadin’olona; aza mamono olona; aza mangalatra; aza manao vavolombelona tsy marina; hajao ny rainao sy ny reninao[139]!»

²¹Dia hoy ilay manampahefana hoe: — Izany rehetra izany dia efa voatandriko hatramin’ny fahatanorako!

²²Nandre izany i Jesoa ka nanao taminy hoe: — Zavatra iray no mbola tsy ampy aminao: amidio avokoa ny fanananao rehetra ka zarao amin’ny mahantra ny vidiny, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; raha efa izany, dia avia hiaraka amiko!

²³Vao nandre izany kosa ralehilahy, dia nanjary nalahelo erỳ, satria tena mpanankarena izy.

²⁴Ary nahita azy nalahelo toy izany i Jesoa ka nanao hoe: — Sarotra mihitsy amin’ny mpanankarena ny miditra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra.

²⁵Eny, moramora kokoa ny idiran’ny rameva amin’ny vodifanjaikely noho ny idiran’ny mpanankarena ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra[140].

²⁶Dia hoy ny olona nandre izany: — Koa iza àry no mety ho voavonjy?

²⁷Fa novalian’i Jesoa hoe: — Ny tsy vitan’olombelona, vitan’Andriamanitra.

²⁸Hoy kosa i Petera: — Jereo ange! Izahay dia efa nahafoy izay mba anay ka niaraka taminao!

²⁹Dia hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: — Lazaiko marina aminareo fa tsy misy olona nahafoy trano na vady na mpiray tampo na ray aman-dreny na zanaka noho ny Fanjakàn’Andriamanitra

³⁰ka tsy hahazo be lavitra amin’izao etỳ izao, ary ny fiaina-maharitra mandrakizay amin’ny andro ho avy.

³¹Nalain’i Jesoa ho eo aminy kosa ny 12 lahy ka nilazany hoe: — Miakatra ho any Jerosalema àry izao isika, ka ho tanteraka avokoa izay voalazan’ny Soratra Masina tamin’ny alalan’ny mpaminany momba ny Zanak’olona.

³²Eny, hatolotra ny hafa firenena Izy, ka hoesoiny, hisetrasetrany, hororany;

³³ary rehefa nokapohiny, dia hovonoiny ho faty; kanefa hitsangana velona amin’ny andro fahatelo.

³⁴Tsy misy azon’ireto mpianatra anefa izany, fa teny miafina taminy ka tsy fantany izay nolazain’i Jesoa.

³⁵Rehefa mby teo akaikin’i Jerikao i Jesoa, dia nisy jamba anankiray efa nitalapetraka teo an-tsisin-dalana nangataka.

³⁶Henony nihaohao ny vahoaka mitanjozotra ka nanontaniany hoe: «Inona izany?»

³⁷Nampahalalain’ny olona izy fa i Jesoa avy any Nazareta no nandalo.

³⁸Koa velona antso amin’izay izy nanao hoe: — Ry Jesoa, Zanak’i Davida ô, mamindrà fo amiko!

³⁹Norahonan’ireo olona lohalalana ralehilahy hangina, fa vao mainka koa niantsoantso mafy hoe: — Ry Zanak’i Davida ô, mamindrà fo amiko!

⁴⁰Niato i Jesoa ary nasainy hoentina eo aminy izy, ka nony tonga teo akaikiny dia nanontaniany hoe:

⁴¹— Inona no tianao hataoko aminao? Ka novalian’ilay jamba hoe: — Tompo ô, ny hampahiratra ahy!

⁴²Dia hoy i Jesoa taminy: — Mahirata, ny finoanao no nahasitrana anao!

⁴³Dia nahiratra teo no ho eo ihany izy, ary lasa nanaraka an’i Jesoa sady nanome voninahitra an’Andriamanitra. Ny vahoaka rehetra koa, raha nahita, dia nidera an’Andriamanitra.