Read DIEM PROTESTANTA Asa 27 Bible Online

Asa 27 - DIEM PROTESTANTA bible

Asa 27

¹Nony tapaka fa handeha an-tsambo hankany Italia izahay, dia natolotra an’i Joly, kapiteny avy amin’ny andian-tafika atao hoe «Andian-tafiky ny amperôra», i Paoly sy ny mpifatotra sasany hafa.

²Ny niondrananay dia sambo anankiray avy any Adramita[235] ndeha hitety ireo seranana tamin’ny faritany Azia, ka dia niainga izahay. Tafara-dia taminay i Aristarka, Masedônianina avy any Tesalônika.

³Tonga tany Sidôna izahay ny ampitson’iny. Tsara ny nitondran’i Joly an’i Paoly fa navelany hankany amin’ny sakaizany handray izay zavatra ilainy.

⁴Avy eo dia lasa indray izahay ka nanara-morona ny nosy Sipra, tamin’ny ilany atsimo izay takon-drivotra, satria nanoha rivotra.

⁵Namakivaky ny ranomasina tsy lavitra an’i Silisia sy i Pamfilia izahay ka tonga tao Mira any Lisia.

⁶Tao dia nahita sambo avy any Aleksandria hankany Italia ny kapiteny, ka nafindrany niondrana tamin’io izahay.

⁷Nandritra ny andro maromaro, dia nihisatra ny fandehan’ny sambonay ka efa nananosarotra erỳ vao tonga tandrifin’ny tanànan’i Kinido. Tsy navelan’ny rivotra handroso hizotra hatrany intsony anefa izahay, ka nihazo ny tanjona Salmôna, ary dia nanara-morona ny nosy Kreta tamin’ny ilany atsimo izay takon-drivotra.

⁸Nihisatra tokoa ny dia nefa tonga ihany tamin’ny toerana anankiray atao hoe Antseranantsoa, akaikin’ny tanànan’i Lasea.

⁹Nandany fotoana be tao izahay, ka hanjary hampidi-doza ny dia raha mbola hiroso ihany, satria efa lasa koa ny andro fankalazana ny Famelàn-keloka[236]. Izany no nanoroan’i Paoly hevitra amin’ireo mpiantsambo hoe:

¹⁰— Hitako, ry sakaiza, fa hampidi-doza ity diantsika ity: tsy ny sambo sy ny entana ihany no hisy fahasimbana sy fatiantoka be, fa ny aintsika koa mety hanaraka.

¹¹Kanefa moa dia naleon’ilay kapiteny nihaino ny hevitry ny mpitondra sambo mbamin’ny tompon-tsambo toy izay ny tenin’i Paoly.

¹²Tsy tsara hitoerana amin’ny ririnina rahateo koa ny seranan’i Lasea ka tapa-kevitra ny maro fa mety ny miala teo, sao mba hahatratra an’i Feniksa hijanonana mandritra ny ririnina. I Feniksa dia seranana any Kreta izay manatrika mianatsimo andrefana sy mianavaratra andrefana.

¹³Nitsoka malefaka ny rivotra avy any atsimo, ka noheverin’izy rehetra fa ho azony tanterahina izay nokasainy. Dia niainga ry zareo ka nizotra nanara-morona an’i Kreta.

¹⁴Vetivety foana taorian’izay anefa, dia nifofofofo mafy nidina avy eny amin’ny tendrombohitry ny nosy ny rivo-mahery atao hoe Eorakilôna, avy any avaratra atsinanana.

¹⁵Voapaokan’ny rivotra ny sambo ka tsy voatana hanoha rivotra intsony, fa dia izay nitondrany anay nitondrany anay.

¹⁶Nihazo atsimon’ny nosy kely atao hoe Kaoda izahay ka mba takontakon-drivotra. Tafakatra ihany ny salopy na dia nanoin-tsarotra mafy aza.

¹⁷Avy nahatafakatra izany ireo matilò, dia namatotra ny sambo tamin’ny mahazaka hanamafisana azy. Natahotra ny hiantefa eny amin’ny fasika mandrevo manamorona an’i Libia ry zareo, ka nampidina ny lay[237] ary dia namela ny sambo handeha ho azy.

¹⁸Mbola nasian’ny rivotra mafy ihany izahay; ka ny ampitson’iny, dia narian’ny matilò tany an-dranomasina ny entana;

¹⁹ary ny afakampitso indray, dia ny tanan-dry zareo mihitsy no nanipy ny fitaovan’ny sambo tany ivelany.

²⁰Mandritra ny andro maro, dia tsy masoandro tsy kintana mba hita; ary ny tafio-drivotra moa namely mafy hatrany, ka very fanantenana tanteraka izahay raha ny hoe ho voavonjy.

²¹Efa ela tsy nihinan-kanina ireo olona tao an-tsambo. Dia nitsangana teo afovoan’izy rehetra i Paoly ka nanao taminy hoe: — Inay anie ianareo, ry sakaiza, mba nihaino ahy ihany ka tsy niala tao Kreta, dia tsy ho niharan’izao fahasimbana sy fatiantoka izao isika.

²²Kanefa izao no hevitra atoroko anareo: mahereza tsara, fa tsy misy ho faty tsy akory ianareo, fa ny sambo no hany ho very.

²³Halina manko dia nisy anjelin’ilay Andriamanitra Tompoko sady ivavahako tonga tamiko

²⁴ary nanao hoe: «Aza matahotra, ry Paoly, fa tsy maintsy hanatrika ny amperôra rômanina ianao. Ary Andriamanitra, noho ny fitiavany anao, dia hamonjy ny ain’ireto olona rehetra miray sambo aminao.»

²⁵Koa noho izany, mahereza tsara, ry sakaiza, fa itokiako Andriamanitra; tsy ho raraka an-tany izay voalazany tamiko.

²⁶Nefa tsy maintsy ho fefika ihany eo amin’ny nosy anankiray isika.

²⁷Ny alina faha-14, dia mbola navezivezin’ny rivotra tamin’ny ranomasina Mediteranea izahay. Nony tamin’ny sasakalina, dia nataon’ny matilò fa nanakaiky tany izahay.

²⁸Nanaka-drano tamin’ny tady lava ifatorana fonjam-by ry zareo ka nahita fa 37 metatra ny halalin’ny rano; ary nony nandrosoroso kokoa, dia nanaka-drano indray ny matilò, ka nahita fa 28 metatra ny halalin’ny rano.

²⁹Natahotra ry zareo fandrao midona amin’ny harambato ny sambonay, ka dia nandatsaka ny vatofantsika efatra teo am-bodisambo sady nirary mafy ny haharaina ny andro.

³⁰Nitady handositra hiala teo amin’ny sambo ny matilò ka efa nampidina ny salopy ho eo amin’ny ranomasina, mody hoe handatsaka vatofantsika ao an-dohasambo.

³¹Kanefa hoy i Paoly tamin’ilay kapiteny rômanina sy ireo miaramila hoe: — Raha tsy mitoetra eto an-tsambo ireo olona ireo, dia tsy ho voavonjy ianareo.

³²Tamin’izay dia notapahin’ny miaramila ny mahazaka nitana ny salopy ka navelany handeha fotsiny any ilay salopy.

³³Rehefa hadiva haraina ny andro, dia niangavian’i Paoly izy rehetra mba hihinan-kanina ka nataony hoe: — Faha-14 andro niandrasanareo anio ary niaritra hanoanana tsy nihinan-kanina mihitsy ianareo.

³⁴Koa miangavy anareo aho hihinan-kanina, fa isan’ny hamonjena anareo izany. Tsy ho very na dia singam-bolo ao an-dohany aza aminareo.

³⁵Nony avy nilaza izany teny izany i Paoly, dia nandray mofo sy nisaotra an’Andriamanitra ary nanapaka ny mofo teo anatrehan’izy rehetra ka nihinana.

³⁶Dia nahazo toky indray izy rehetra ka nihinana.

³⁷Niisa 276[238] izahay rehetra tao an-tsambo.

³⁸Ary nony samy voky izy rehetra, dia navarina tany an-dranomasina avokoa ny vary mba hahamaivana ny sambo.

³⁹Ary nony nazava ratsy ny andro, dia tsy fantatry ny matilò izay tany teo; fa helodrano iray misy torapasika no hitany ka dia nokasainy hampiantsonina teo ny sambo raha azo atao.

⁴⁰Nesorin’ireo matilò avokoa ny vatofantsika ary nalefany ho any an-dranomasina; novahany koa ny mahazakan’ny fanamoriana ary novelariny ny lay anoloana ho azon’ny rivotra. Dia nizotra nanatona ny torapasika ry zareo,

⁴¹kanjo mby teo amin’ny andilantany anankiray, ka dia niantsona teo ny sambo. Revo tao amin’ny fasika ny lohasambo ka nihizina teo, tsy nahahetsika; ary ny vodisambo kosa dia vaky azon’ny herin’ny onja.

⁴²Saika hamono ny mpifatotra ireto miaramila fandrao hisy handositra hilomano.

⁴³Kanefa te hamonjy an’i Paoly ilay kapiteny rômanina ka nisakana ny miaramila mba tsy hanao izany. Nomeny baiko izay miaramila mahery milomano hirotsaka anaty rano voalohany hankeny an-tanety;

⁴⁴dia nanaraka ny sisa, samy nanao izay hahafaka azy na amina hazo fisaka na amin-javatra hafa teo amin’ny sambo. Ka dia toy izany no nahatafita ny olona rehetra soa aman-tsara teny an-tanety.