Read Dhundari ایوب 9 Bible Online

ایوب 9 - Dhundari bible

ایوب 9

¹ایوب جواب داد:

²«همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

³چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.

⁴زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.

⁵بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.

⁶زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.

⁷اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.

⁸خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.

⁹دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

¹⁰عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.

¹¹از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.

¹²هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟

¹³خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.

¹⁴پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟

¹⁵گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁶حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁷او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.

¹⁸مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.

¹⁹با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟

²⁰اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.

²¹گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.

²²خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.

²³وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.

²⁴اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟

²⁵زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

²⁶سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.

²⁷اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁸زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.

²⁹پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟

³⁰اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،

³¹تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.

³²تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.

³³کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³⁴اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁵آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.