Read Dhundari مزامیر 102 Bible Online

مزامیر 102 - Dhundari bible

مزامیر 102

¹ای خداوند، دعایم را بشنو و فریاد من نزد تو برسد.

²در روز سختی از من رو مگردان. به من توجه فرما و هرگاه دعا می کنم مرا به زودی اجابت فرما.

³روزهای عمرم مانند دود برباد رفته و استخوانهایم مثل هیزم در حال سوختن است.

⁴دل من مثل گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. خوردن غذای خود را فراموش کرده ام.

⁵به سبب آواز نالۀ من، جزء پوست و استخوان چیزی در بدنم باقی نمانده است.

⁶مثل مرغ سقای صحرا شده و مانند بوم خرابه ها گردیده ام.

⁷خواب به چشمانم راه ندارد و چون پرنده ای تنها بر پشت بام هستم.

⁸دشمنانم هر روز مرا سرزنش می کنند و مسخره کنندگانم مرا لعنت می نمایند.

⁹به سبب خشم و غضب تو خاکستر را مثل نان می خورم و اشکهایم با آبی که می نوشم آمیخته اند،

¹⁰زیرا که مرا برداشتی و بر زمین زدی.

¹¹روزهایم مانند سایه های عصر رو بزوال است و من مثل گیاه پژمرده می شوم.

¹²لیکن تو ای خداوند، تا به ابد پادشاه هستی! و شهرت نام تو در تمام نسل ها باقی خواهد ماند.

¹³تو برخاسته، بر سهیون رحم می کنی، زیرا وقت آن است که بر او شفقت نمائی و زمان معین رسیده است.

¹⁴چون بندگان تو به سنگهای آنجا علاقه و دلبستگی دارند و بر خاک آن شفقت می نمایند.

¹⁵قوم ها از نام خداوند خواهند ترسید و پادشاهان روی زمین از عظمت و جلال او.

¹⁶زیرا خداوند سهیون را بنا می کند و در جلال خود ظاهر می گردد.

¹⁷به زاری درماندگان توجه نموده و دعای مسکینان را خوار نخواهد شمرد.

¹⁸این برای نسل آینده نوشته می شود تا قومی که آفریده خواهند شد، خداوند را ستایش کنند.

¹⁹خداوند از جایگاه ملکوتی خود نگریسته و از آسمان بر زمین نظر افگنده است.

²⁰تا نالۀ اسیران را بشنود و آنانی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشد.

²¹بنابراین نام خداوند در سهیون ذکر خواهد گردید و در اورشلیم او را ستایش خواهند کرد،

²²هنگامیکه اقوام و ملتهای جهان یکجا جمع شوند تا خداوند را عبادت نمایند.

²³توانائی مرا در نصف راه از من گرفت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

²⁴آنگاه گفتم که ای خدای من، نگذار که در جوانی بمیرم. ای که جاویدان و ابدی هستی.

²⁵از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمان ها عمل دستهای تو است.

²⁶آن ها فانی می شوند، لیکن تو باقی هستی و همگی آن ها همچون لباس، کهنه و فرسوده می شوند. تو آن ها را مثل ردا تبدیل می کنی و مبدل خواهند شد.

²⁷لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.فرزندان بندگانت در پناه تو بسر برده و نسل ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.

²⁸فرزندان بندگانت در پناه تو بسر برده و نسل ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.