Read Dhundari مزامیر 107 Bible Online

مزامیر 107 - Dhundari bible

مزامیر 107

¹خداوند را سپاس گوئید زیرا که او نیکوست و رحمتش تا به ابد.

²فدیه شدگانِ خداوند این را بگویند، آنهائی که خداوند ایشان را از دست دشمن فدیه داده

³و از کشورهای بیگانه، از شرق و غرب و شمال و جنوب جمع کرده است.

⁴آن ها در صحرا و بیابان بیراهه آواره بودند و شهری برای سکونت نیافتند.

⁵گرسنه و تشنه شدند و جان شان بیچاره و بینوا گردید.

⁶آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

⁷آن ها را به راه مستقیم رهبری نمود تا به شهری مسکون درآمدند.

⁸پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

⁹زیرا که جان تشنه را سیراب نموده و جان گرسنه را با چیزهای نیکو سیر کرد.

¹⁰بعضی شان در تاریکی و سایۀ موت نشسته بودند و در زندان و زنجیر رنج می بردند،

¹¹زیرا که آن ها از کلام خدا سرپیچی کرده و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاورده بودند.

¹²به همین جهت آن ها را در زیر بار زحمت و مشقت چنان ذلیل ساخت که از پا افتادند و مدد کنندۀ نبود.

¹³آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

¹⁴آن ها را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد و از بند و زنجیر آزاد کرد.

¹⁵پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

¹⁶زیرا که دروازه های برنجی را شکسته و پشت بندهای آهنی آنرا قطع می کند.

¹⁷افراد نادان به خاطر روش شریرانۀ خود و به سبب گناهان خویش، در عذاب بودند.

¹⁸جان شان از هر نوع خوراک بیزار بود و پای شان به لب گور رسیده بود.

¹⁹آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

²⁰کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و از مرگ و عذاب نجات داد.

²¹پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

²²قربانی های شکرانگی بگذرانند و با شادمانی کارهای را که او کرده است، اعلام نمایند.

²³بعضی از آن ها با کشتی به بحر رفتند و در آب های عمیق مشغول کار شدند.

²⁴آن ها کارهای خداوند و شاهکارهای دست او را در اعماق بحر دیدند.

²⁵به فرمان او باد و طوفان برخاست و امواج بحر به طغیان آمد.

²⁶کشتی ها گاهی به هوا بلند می شدند و گاهی به اعماق بحر فرو می رفتند. جان شان در این تلاطم از حال رفت.

²⁷مانند مستان اُفتان و خیزان شدند و نمی دانستند که چه کار کنند.

²⁸آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از سختی های شان رهایی بخشید.

²⁹طوفان را آرام کرد و امواج بحر از تلاطم باز ایستادند.

³⁰وقتی آرامش حکمفرما گردید، همه خوشحال شدند و خداوند آن ها را به بندر مقصود رسانید.

³¹پس خداوند را به سبب رحمتش و به سبب کارهای شگفت انگیز او با بنی آدم شکر کنند.

³²عظمت و جلال او را به جماعت قوم اعلام کنند و نزد بزرگان قوم او را ستایش کنند.

³³او دریاها را به بیابان و چشمه های آب را به زمین خشک و بی آب تبدیل کرد.

³⁴زمین حاصلخیز را به خاطر شرارت ساکنان آن به شوره زار مبدل ساخت.

³⁵بیابان را به دریاچۀ آب و زمین خشک را به چشمه های آب تبدیل کرد.

³⁶گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت خود آباد کنند.

³⁷در زمین آنجا به زراعت پرداختند، تاکستانها غرس نمودند و حاصل بسیار به دست آوردند.

³⁸خداوند آن ها را برکت داد که بی حد زیاد شدند و نگذاشت که رمه و گلۀ شان کم گردد.

³⁹باز کم گشتند و تحقیر شدند و در زیر ظلم و ستم رنج کشیدند.

⁴⁰خداوند رهبران ظالم را خوار و در ویرانه ها آواره می سازد،

⁴¹اما مسکین را از رنج و سختی رهایی می دهد و قبیله ها را مثل گله ها زیاد می سازد.

⁴²صالحان این را می بینند و خوشی می کنند، اما دهان شرارت بسته می گردد.کیست خردمند تا بدین چیزها تفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند را خواهند فهمید.

⁴³کیست خردمند تا بدین چیزها تفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند را خواهند فهمید.