Read Dhundari مزامیر 119 Bible Online

مزامیر 119 - Dhundari bible

مزامیر 119

¹خوشا به حال کاملان طریق که پیرو شریعت خداوند هستند.

²خوشا به حال آنانی که شهادات او را حفظ می کنند و با تمامی دل او را می طلبند.

³کج روی نیز نمی کنند، بلکه در راههای خداوند قدم بر می دارند.

⁴تو به ما وصایای خود را امر فرموده ای تا آن ها را تماماً نگاه داریم.

⁵کاش که راههای من مستحکم شود تا فرایض تو را بجا آورم.

⁶آنگاه خجل نخواهم شد چون تمام اوامر تو را در مد نظر خود دارم.

⁷تو را به راستی دل سپاس خواهم گفت، وقتی داوری های عادلانۀ تو را بیاموزم.

⁸فرایض تو را بجا می آورم، پس هیچگاهی مرا ترک مکن.

⁹به چه چیز می تواند مرد جوان راه خود را پاک نگاه دارد؟ با محافظت آن موافق کلام تو.

¹⁰از دل و جان در طلب تو هستم، پس نگذار که از اوامر تو سرکشی کنم.

¹¹کلام تو را در دل نگاه می دارم که مبادا به تو گناه ورزم.

¹²ای خداوند تو متبارک هستی! فرایض خود را به من بیاموز.

¹³تمامی داوری های دهان تو را به لب های خود بیان می کنم.

¹⁴در طریق شهادات تو، بیشتر از کسب ثروت شادمانم.

¹⁵در وصایای تو تفکر می کنم و به طریق های تو توجه می نمایم.

¹⁶از فرامین تو لذت می برم، پس کلام تو را فراموش نمی کنم.

¹⁷به بندۀ خود احسان کن تا زنده بمانم و کلام تو را حفظ نمایم.

¹⁸چشمانم را باز کن تا حقایق شگفت انگیز احکام تو را ببینم.

¹⁹من در این دنیا بیگانه هستم، پس اوامر خود را از من مخفی مدار.

²⁰همه وقت جان من از اشتیاق به داوری های تو بی تاب می شود.

²¹مردمان متکبر و ملعون را که از اوامر تو گمراه می شوند، سرزنش می کنی.

²²ننگ و رسوایی را از من بگردان، زیرا که شهادات تو را حفظ کرده ام.

²³حاکمان نیز نشسته و بر ضد من سخن می گویند، لیکن بندۀ تو در فرایض تو تفکر خواهد کرد.

²⁴شهادات تو مایۀ خوشی من، و همیشه راهنمای من بوده اند.

²⁵جان من به خاک نزدیک شده است؛ مرا موافق کلام خود زنده ساز.

²⁶راههای زندگی خود را به حضور تو بیان کردم و تو مرا اجابت نمودی، پس احکام خود را به من بیاموز.

²⁷طریق وصایای خود را به من بفهمان، تا در کارهای شگفت انگیز تفکر نمایم.

²⁸دل من از غم و اندوه آب شده است، مرا موافق کلام خود استوار گردان.

²⁹راه دروغ را از من دور کن و احکام خود را به من لطف فرما.

³⁰راه راستی را اختیار کرده و داوری های تو را پیش خود می گذارم.

³¹شهادات تو در دلم جا دارد، پس ای خداوند مرا شرمنده نساز.

³²در طریق اوامر تو می دوم با اشتیاق پیش می روم، زیرا که دل مرا از بند رها ساختی.

³³ای خداوند طریق احکام خود را به من بیاموز و من آن ها را تا به آخر نگاه می دارم.

³⁴مرا فهم بده و من از شریعت تو اطاعت کرده و با تمام دل آنرا بجا می آورم.

³⁵مرا در طریق اوامر خود رهنمود گردان، زیرا که راه تو برایم دلپذیر است.

³⁶دل مرا به شهادات خود مایل گردان، نه به سوی طمع.

³⁷چشمانم را از دیدن چیزهای باطل برگردان و در طریق خود مرا احیاء کن.

³⁸طبق وعده ای که به بندۀ خویش داده ای، عمل کن. همان وعده ای که به ترسندگان خود داده ای.

³⁹رسوایی را که از آن می ترسم از من دور کن زیرا داوری های تو نیکوست.

⁴⁰چقدر زیاد مشتاق وصایای تو هستم! بر حسب عدالت خود مرا احیاء کن.

⁴¹ای خداوند، رحمت تو به من برسد و نجات تو بر حسب کلام تو.

⁴²تا بتوانم ملامت کنندۀ خود را جواب دهم، زیرا به کلام تو توکل دارم.

⁴³کلام راستی را هیچگاه از دهانم مگیر، زیرا که به داوری های تو امیدوارم

⁴⁴و احکام تو را پیوسته نگاه می دارم تا ابدالآباد.

⁴⁵در آزادی راه می روم زیرا که وصایای ترا طلبیده ام.

⁴⁶از شهادات تو نزد پادشاهان سخن می گویم و خجل نخواهم شد،

⁴⁷زیرا احکام تو را دوست دارم و اطاعت از آن ها برایم لذت بخش است.

⁴⁸دستهای خود را به سوی اوامر تو بلند می کنم، زیرا که آن ها را دوست می دارم و در فرایض تو تفکر می کنم.

⁴⁹کلام خود را با بندۀ خویش بیاد آور، زیرا مرا بوسیلۀ آن امید داده ای.

⁵⁰این در وقت سختی و مصیبت تسلی من است، زیرا کلام تو مرا زنده نگاه می دارد.

⁵¹متکبران مرا بسیار مسخره می کنند، لیکن من از احکام تو رو بر نمی گردانم.

⁵²ای خداوند، داوری های تو را از قدیم بیاد می آورم و خویشتن را تسلی می دهم.

⁵³وقتی می بینم که اشخاص شریر احکام تو را بجا نمی آورند، از خشم به جوش می آیم.

⁵⁴فرایض تو، در دوران غربت من در این دنیا، سرود من هستند.

⁵⁵ای خداوند، نام تو را در شب بیاد می آورم و احکام تو را نگاه می دارم.

⁵⁶این است آنچه برایم تعیین شده است، زیرا که وصایای تو را نگاه می دارم.

⁵⁷خداوند بهرۀ من است، پس می گویم که کلام تو را نگاه می دارم.

⁵⁸از صمیم قلب خواستار رضای تو می باشم. بر حسب کلام خود بر من رحم فرما.

⁵⁹در راههای خود تفکر می کنم و پاهای خود را به شهادات تو مایل می سازم.

⁶⁰می شتابم تا بدون تأخیر اوامرت را بجا آورم.

⁶¹اگر ریسمانهای شریران هم مرا احاطه کنند، احکام تو را فراموش نخواهم کرد.

⁶²در نصف شب بیدار می شوم و تو را به خاطر داوری های عادلانۀ تو ستایش می کنم.

⁶³من دوست همۀ ترسندگان تو هستم که وصایای تو را نگاه می دارند.

⁶⁴ای خداوند، زمین از رحمت تو پُر است؛ احکام خود را به من بیاموز!

⁶⁵با بندۀ خود احسان نمودی، ای خداوند موافق کلام خویش.

⁶⁶فهم و معرفت را به من بیاموز، زیرا که به اوامر تو اعتماد دارم.

⁶⁷قبل از اینکه مصیبت را ببینم، گمراه شده بودم، لیکن حالا کلام تو را بجا می آورم.

⁶⁸تو نیکو هستی و نیکویی می کنی. فرایض خود را به من بیاموز.

⁶⁹متکبران دربارۀ من دروغ گفتند، اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه می دارم.

⁷⁰دل ایشان از شدت چربی سخت شده است، ولی من از احکام تو لذت می برم.

⁷¹مرا نیکوست که مصیبت را دیدم، تا فرایض تو را بیاموزم.

⁷²احکام دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.

⁷³دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرا فهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.

⁷⁴ترسندگان تو از دیدن من خوشحال می شوند، زیرا به کلام تو امیدوار هستم.

⁷⁵ای خداوند، می دانم که داوری های تو عادلانه است و در وفاداری خود مرا تنبیه نموده ای.

⁷⁶پس رحمت تو برای من تسلی شود، موافق کلام تو با بندۀ خویش.

⁷⁷مرا از رحمت های خود برخوردار کن تا زنده بمانم و از احکام تو لذت ببرم.

⁷⁸متکبران خجل شوند، زیرا که با دروغهای خود مرا اذیت کردند و اما من در وصایای تو تفکر می کنم.

⁷⁹ترسندگان تو پیش من برگردند و آنانی که شهادات تو را می دانند.

⁸⁰دل من در فرایض تو کامل شود، تا شرمنده نشوم.

⁸¹جان من در انتظار اینکه مرا نجات دهی از حال رفته است، لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

⁸²چشمانم برای کلام تو تار گردیده است و می پرسم که چه وقت مرا تسلی خواهی داد.

⁸³مانند مَشکِ دود زده خشک شده ام، اما احکام تو را فراموش نکرده ام.

⁸⁴تا به کی بنده ات صبر کند؟ چه وقت جفاکنندگانم را داوری خواهی نمود؟

⁸⁵متکبران برای من چاهها کندند، زیرا که از شریعت تو نافرمانی می کنند.

⁸⁶همۀ اوامر تو راست است. بر من ناحق جفا کردند، پس مرا امداد فرما.

⁸⁷نزدیک بود مرا از روی زمین نابود کنند، اما من وصایای تو را ترک نکردم.

⁸⁸بر حسب رحمت خود مرا زنده ساز تا شهادات دهان تو را نگاه دارم.

⁸⁹ای خداوند کلام تو تا ابدالآباد در آسمان ها پایدار است.

⁹⁰وفاداری تو نسل اندر نسل است، زمین را که آفریده ای پابرجا می ماند.

⁹¹برای داوری های تو تا امروز ایستاده اند زیرا که همه در خدمت تو هستند.

⁹²اگر لذت و خوشی من در احکام تو نمی بود، به یقین که در خواری و ذلت خویش نابود می شدم.

⁹³وصایای تو را تا ابد فراموش نمی کنم زیرا به آن ها مرا زنده ساخته ای.

⁹⁴من از آن تو هستم؛ مرا نجات ده، زیرا که وصایای تو را می طلبم.

⁹⁵شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا نابود کنند، ولی من به شهادات تو تفکر می کنم.

⁹⁶برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی نهایت وسیع است.

⁹⁷احکام تو را چقدر دوست می دارم؛ تمامی روز تفکر من است.

⁹⁸اوامر تو مرا حکیمتر از دشمنانم می سازد، زیرا که همیشه نزد من می باشد.

⁹⁹فهیم تر از همۀ معلمانم شدم، زیرا که شهادات تو تفکر من است.

¹⁰⁰عاقلتر از بزرگان قوم شدم، زیرا که وصایای تو را نگاه می دارم.

¹⁰¹پاهای خود را از هر راه بد دور نگاه میدارم، تا اینکه کلام تو را بجا آورم.

¹⁰²از داوری های تو رو بر نمی گردانم، چونکه تو آن ها را به من آموختی.

¹⁰³کلام تو برای من گوارا و شیرینتر از عسل است.

¹⁰⁴وصایای تو به من دانایی می آموزد. بنابراین از هر راه دروغ نفرت دارم.

¹⁰⁵کلام تو برای پاهای من چراغ و برای راههای من نور است.

¹⁰⁶قول داده ام و به آن وفا می کنم که از اوامر تو پیروی نموده و داوری های عدالت تو را نگاه دارم.

¹⁰⁷بسیار رنج دیده ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!

¹⁰⁸ای خداوند، عرض شکران و دعای مرا بپذیر و داوری های خود را به من بیاموز.

¹⁰⁹جان من همیشه در خطر است، اما احکام تو را از یاد نمی برم.

¹¹⁰شریران برای من دام گسترده اند، اما از وصایای تو گمراه نمی شوم.

¹¹¹شهادات تو برای من میراث ابدی و مایۀ خوشی دل من است.

¹¹²دل خود را برای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تا به ابد و تا آخر.

¹¹³از مردمان دو رو بیزارم، لیکن احکام تو را دوست دارم.

¹¹⁴تو پناهگاه و سپر من هستی و به کلام تو امیدوار هستم.

¹¹⁵ای بدکاران از من دور شوید! من اوامر خدای خویش را نگاه می دارم.

¹¹⁶مرا بر حسب کلام خود تأیید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.

¹¹⁷مرا تقویت کن تا رستگار گردم و بر فرایض تو دایماً نظر نمایم.

¹¹⁸همۀ کسانی را که از فرایض تو دور شده اند، از حضور خود می رانی و فریب آن ها را باطل می گردانی.

¹¹⁹جمیع شریران را مثل تفاله دور می ریزی، بنابراین شهادات تو را دوست می دارم.

¹²⁰از ترس تو به خود می لرزم و از داوری هایت وحشت می کنم.

¹²¹راستی و عدالت را بجا آوردم. مرا به دست ظالمان مسپار.

¹²²برای سعادت بندۀ خود ضامن شو تا متکبران بر من ظلم نکنند.

¹²³چشمانم برای نجات تو تار شده است و برای کلام عدالت تو.

¹²⁴با بندۀ خویش موافق رحمت خود رفتار کن و احکام خود را به من بیاموز.

¹²⁵من بندۀ تو هستم، مرا فهیم گردان تا شهادات تو را بدانم.

¹²⁶وقت آن است که خداوند عمل کند زیرا که احکام تو را باطل نموده اند.

¹²⁷اوامر تو را بیشتر از طلا دوست می دارم، زیادتر از زر خالص.

¹²⁸همۀ وصایای تو را در هر مورد راست می دانم، و از همه راههای دروغ نفرت دارم.

¹²⁹شهادات تو شگفت انگیز است. بنابراین، من آن ها را نگاه می دارم.

¹³⁰کشف کلام تو نور می بخشد و ساده دلان را فهیم می گرداند.

¹³¹با اشتیاق زیاد و با هر نَفَس خود، خواهان وصایای تو هستم.

¹³²بر من نظر کن و کَرَم فرما، بر حسب عادت خویش به آنانی که نام تو را دوست می دارند.

¹³³قدم های مرا در کلام خود پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

¹³⁴مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تو را نگاه دارم.

¹³⁵روی خود را بر بندۀ خود روشن ساز و احکام خود را به من بیاموز.

¹³⁶سیل اشک از چشمانم جاری است، زیرا مردم از احکام تو پیروی نمی کنند.

¹³⁷ای خداوند، تو عادل هستی و داوری های تو راست است.

¹³⁸شهادات خود را در عدالت و امانت قرار داده ای.

¹³⁹غیرت من مرا از بین می برد، زیرا دشمنانم کلام تو را فراموش کرده اند.

¹⁴⁰کلام تو بی نهایت مصفی است و بندۀ تو آنرا دوست دارد.

¹⁴¹من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را از یاد نمی برم.

¹⁴²عدالت تو عدل است تا ابد و احکام تو راست است.

¹⁴³تنگی و ضیقی مرا فرا گرفته است، اما اوامر تو برای من لذت بخش است.

¹⁴⁴شهادات تو عادل است تا ابد. مرا خردمند گردان تا زنده شوم.

¹⁴⁵به تمامیِ دل خوانده ام. ای خداوند مرا جواب ده تا احکام تو را نگاه دارم!

¹⁴⁶تو را خوانده ام، پس مرا نجات ده و شهادات تو را نگاه می دارم.

¹⁴⁷پیش از طلوع آفتاب عذر و زاری می کنم و به کلام تو امیدوار می باشم.

¹⁴⁸تمام شب چشمان خود را بیدار نگه داشتم، تا در کلام تو تفکر نمایم.

¹⁴⁹بر حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوری های خود مرا زنده ساز.

¹⁵⁰آنانی که در پی شرارت می روند و دور از احکام تو هستند، به من نزدیک می شوند.

¹⁵¹اما تو ای خداوند نزدیک هستی و جمیع اوامر تو راست است.

¹⁵²مدتها پیش، از شهادات تو دانسته ام که آن ها را تا به ابد برقرار نموده ای.

¹⁵³بر ذلت و خواری من نظر کن و مرا خلاصی ده، زیرا احکام تو را فراموش نمی کنم.

¹⁵⁴در دعوی من دادرسی فرما و مرا رهایی ده و بر حسب کلام خویش مرا زنده ساز.

¹⁵⁵نجات از شریران دور است، زیرا که فرایض تو را نمی طلبند.

¹⁵⁶ای خداوند، رحمت های تو بسیار است. بر حسب داوری های خود مرا زنده ساز.

¹⁵⁷جفاکنندگان و دشمنان من بسیار اند، اما از شهادات تو رو بر نمی گردانم.

¹⁵⁸خیانتکاران را دیدم و از آن ها متنفر شدم، زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.

¹⁵⁹ببین که وصایای تو را دوست می دارم. ای خداوند، بر حسب رحمت خود مرا زنده ساز!

¹⁶⁰تمام کلام تو بر حق و همۀ داوری های تو عادلانه و تا به ابد است.

¹⁶¹مردمان قدرتمند بی جهت بر من جفا کردند، اما دل من از کلام تو ترسان است.

¹⁶²من در کلام تو شادمان هستم، مثل کسی که گنجی را یافته باشد.

¹⁶³دروغ را زشت دانسته و از آن متنفرم، ولی احکام تو را دوست می دارم.

¹⁶⁴روزانه هفت بار تو را ستایش می کنم، برای داوری های عادلانۀ تو.

¹⁶⁵کسانی که احکام تو را دوست دارند، سلامتی بزرگی دارند و هیچ چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.

¹⁶⁶ای خداوند، منتظر نجات از جانب تو هستم و اوامر تو را بجا می آورم.

¹⁶⁷جان من شهادات تو را نگاه داشته است و آن ها را بی نهایت دوست می دارم.

¹⁶⁸وصایا و شهادات تو را نگاه داشته ام، زیرا که تمام طریق های من در مد نظر تو است.

¹⁶⁹ای خداوند، فریاد من به حضور تو برسد. بر حسب کلام خود مرا فهیم گردان.

¹⁷⁰مناجات من به حضور تو برسد. بر حسب کلام خود مرا خلاصی ده.

¹⁷¹لبهای من پیوسته تو را ستایش کند، زیرا فرایض خود را به من آموخته ای.

¹⁷²زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.

¹⁷³دست تو برای اعانت من برسد، زیرا که وصایای تو را برگزیده ام.

¹⁷⁴ای خداوند برای نجات تو مشتاق بوده ام و شریعت تو مایۀ خوشی من است.

¹⁷⁵جان من زنده شود تا تو را ستایش کنم و داوری های تو کمک کنندۀ من باشد.مثل گوسفندِ گمشده سرگردانم، بندۀ خود را دریاب، زیرا که اوامر تو را فراموش نمی کنم.

¹⁷⁶مثل گوسفندِ گمشده سرگردانم، بندۀ خود را دریاب، زیرا که اوامر تو را فراموش نمی کنم.