Read Dhundari مزامیر 137 Bible Online

مزامیر 137 - Dhundari bible

مزامیر 137

¹در کنار نهرهای بابل نشستیم و در آنجا گریه کردیم، چون سهیون را به یاد آوردیم.

²چنگ و رباب خود را بر شاخه های درختان بید آویختیم.

³زیرا کسانی که ما را به اسارت برده بودند، در آنجا از ما سرود خواستند و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی خواستند. زیرا می گفتند: «یکی از سرودهای سهیون را برای ما بخوانید.»

⁴چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟

⁵اگر ترا ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من از کار بیفتد.

⁶اگر ترا ای اورشلیم به یاد نیاورم و اگر تو را بر تمام خوشی ها ترجیح ندهم، آنگاه زبانم به کامم بچسپد.

⁷ای خداوند، گفتار ادومیان را در روز مصیبت اورشلیم بیاد آور که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»

⁸ای بابل که تو ویران خواهی شد، خوشا به حال کسی که به تو جزا دهد چنانکه تو به ما جزا دادی!خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.

⁹خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.