Read Dhundari مزامیر 139 Bible Online

مزامیر 139 - Dhundari bible

مزامیر 139

¹ای خداوند، تو مرا آزموده ای و می شناسی.

²تو نشستن و برخاستن مرا می دانی و فکرهای مرا از دور فهمیده ای.

³راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده ای و همۀ طریق های مرا می دانی.

⁴زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جزء اینکه تو ای خداوند آنرا تماماً دانسته ای.

⁵از هر طرف مرا احاطه کرده ای و با قدرت خود حفظم می کنی.

⁶اینگونه معرفت برایم بسیار عجیب است و بلندتر از توان درک من.

⁷از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجا بگریزم؟

⁸اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجا هستی! و اگر در دنیای مُردگان بستر بگسترانم اینک تو آنجا هستی!

⁹اگر بسوی طلوع آفتاب پرواز کنم و یا اگر در غرب ترین نقطۀ بحر ساکن شوم،

¹⁰در آنجا نیز دست تو مرا رهبری نموده و دست راست تو مرا خواهد گرفت.

¹¹اگر بگویم: «تاریکی مرا بپوشاند و روشنایی گرداگرد من شب شود.»

¹²بازهم تاریکی نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن و تاریکی مانند روشنایی است.

¹³زیرا که تو آفریدگار دل و وجود من هستی؛ مرا در رَحِم مادرم نقش بستی.

¹⁴تو را می ستایم زیرا که بطور مهیب و عجیب ساخته شده ام. کارهای تو شگفت انگیز است و جان من این را خوب می داند.

¹⁵استخوانهایم از تو پنهان نبود وقتی که در نهان ساخته می شدم و در آغوش زمین نقشبندی می گشتم.

¹⁶چشمان تو جنین مرا دیده است و پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همۀ آن ها را در کتاب خود ثبت کرده بودی.

¹⁷ای خدا، فکرهای تو نزد من چقدر گرامی است و همگی آن ها چه عظیم است!

¹⁸اگر آن ها را بشمارم، از ریگ زیاده است. وقتی که بیدار می شوم هنوز نزد تو حاضر هستم.

¹⁹یقیناً ای خدا شریران را خواهی کشت، پس ای مردمان خون ریز از من دور شوید.

²⁰آن ها دربارۀ تو حرفهای پلید می زنند و دشمنانت نام تو را بیهوده بر زبان می آورند.

²¹ای خداوند آیا نفرت نمی دارم از آنانی که تو را نفرت می دارند، و آیا مخالفان تو را ناپسند نمی شمارم؟

²²ایشان را به نفرت تام نفرت می دارم. ایشان را دشمنان خویشتن می شمارم.

²³ای خدا، مرا امتحان کن و دل مرا بشناس. مرا بیازما و فکرهای مرا بدان،و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.

²⁴و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.