Read Dhundari مزامیر 18 Bible Online

مزامیر 18 - Dhundari bible

مزامیر 18

¹ای خداوند، ای قوّت من! تو را محبت می نمایم.

²خداوند صخرۀ من است و پناهگاه و نجات دهندۀ من. خدایم صخرۀ من است که به او پناه می برم. او سپر من و رهانندۀ نیرومند و پناهگاه امن من است.

³خداوند را که شایستۀ ستایش است، می خوانم. پس، از دشمنانم رهایی می یابم.

⁴رشته های مرگ مرا احاطه کرده و امواج نیستی مرا ترسانیده بود.

⁵رشته های گور بدورم پیچیده شده و دامهای مرگ در سر راهم قرار داشت.

⁶در افسردگی و پریشانی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خود فریاد برآوردم. او آواز مرا از عبادتگاه مقدس خود شنید و فریاد من به حضورش به گوش وی رسید.

⁷آنگاه از خشم او زمین تکان خورده و لرزان گردید. کوهها لرزیدند و اساس آن ها متزلزل شد.

⁸از بینی او دود برآمد و از دهانش شعلۀ سوزنده فروزان شد و آتش ها از آن افروخته گردید.

⁹آسمان را پاره کرد و فرود آمد و زیر پاهایش تاریکی غلیظی بود.

¹⁰بر کَروب، یعنی فرشتۀ مقرب، سوار بود و بر بالهای تندباد پرواز می کرد.

¹¹تاریکی را همچو پرده و خیمه ای بدور خود قرار داد. مثل تاریکی آب های عمیق و ابر های غلیظ آسمان.

¹²درخشندگی حضور او، ابر های تیره را شگافت و ژاله و شعله های آتش پدید آورد.

¹³آنگاه خداوند از آسمان با صدای رعدآسا سخن گفت و آواز خداوند متعال از میان ژاله و شعله های آتش شنیده شد.

¹⁴پس تیرهای خود را فرستاد و ایشان را پراگنده ساخت و با رعد و برق آن ها را پریشان کرد.

¹⁵آنگاه به امر تو ای خداوند و با دمیدن نَفَس تو، اعماق بحرها نمایان شدند و اساس زمین آشکار گردید.

¹⁶آنگاه از عالم بالا فرستاده، مرا برداشت و از اعماق آب های بسیار بیرون کشید.

¹⁷او مرا از دست دشمنان زورآورم رهایی داد و از بدخواهانی که قویتر از من بودند.

¹⁸در روز بلای من بر سرم ریختند، اما خداوند پشتیبان من بود.

¹⁹او مرا به جای وسیع آورد و نجات داد، زیرا که از من خوشنود بود.

²⁰خداوند مرا مطابق عدالتم اجر داد و بر حسب پاکی دستم پاداش داد.

²¹زیرا که طریق های خداوند را پیروی نموده و از حضور او منحرف نگردیدم.

²²جمیع اوامر او را مد نظر داشته و فرایض او را از خود دور نکرده ام،

²³در حضور او بی عیب بوده ام و از گناه خودداری کرده ام،

²⁴بنابران خداوند مرا مطابق عدالتم و بر حسب پاکی دستم پاداش داده است.

²⁵به اشخاص وفادار، وفادار هستی و به مردم کامل، کامل.

²⁶با کسانی که پاک هستند به پاکی رفتار می نمائی. با آنهائی که مکار هستند با مکر معامله می کنی.

²⁷زیرا مردم مظلوم را نجات می بخشی و اشخاص متکبر را سرنگون می کنی.

²⁸خداوندا، چراغ مرا برافروز. ای خداوند، خدای من، تو راه تاریک مرا روشن می کنی.

²⁹با کمک تو بر صفوف دشمن حمله می کنم و با خدای خود از حصارها می گذرم.

³⁰راه خدا کامل است و کلام او قابل اطمینان. او برای کسانی که به او پناه می آورند، سپر است.

³¹زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟

³²خدایی که مرا قوّت می بخشد و راههای مرا راست می گرداند.

³³پاهای مرا مثل پاهای آهو چُست و چالاک ساخته است و بر کوهها استوارم نگاه می دارد.

³⁴دستهایم را برای جنگ ماهر می سازد تا بازوانم بتوانند از کمان برنجی کار بگیرند.

³⁵تو به من سپر نجات را بخشیدی. دست توانای تو حمایتم کرد و مهربانی تو مرا وسعت بخشیده است.

³⁶راه را برای قدم هایم فراخ کردی تا نلغزم.

³⁷دشمنانم را تعقیب نموده، به آن ها رسیدم و تا که آن ها را از بین نبردم بر نگشتم.

³⁸آن ها را بزمین کوبیدم تا نتوانند برخیزند و زیر پاهایم افتادند.

³⁹زیرا تو مرا برای جنگ قوّت بخشیدی و دشمنانم را بزیر پاهایم افگندی.

⁴⁰دشمنانم را مجبور کردی که عقب نشینی کنند و از من فرار نمایند و من خصمانم را نابود کردم.

⁴¹آن ها برای کمک زاری نمودند، اما رهانندۀ نبود. بحضور خداوند استغاثه کردند، اما او هم به آن ها جوابی نداد.

⁴²ایشان را مثل غبار به دست باد سپردم و مثل گِل و لای کوچه ها دور ریختم.

⁴³در جنگها پیروزم کرده، حکمفرمای ملتها ساختی و قومی را که نشناخته بودم، خدمتگار من شدند.

⁴⁴به مجردیکه نام مرا شنیدند تابع من گردیدند و در برابر من سر تعظیم خم کردند.

⁴⁵بیگانگان جرأت خود را باخته، با ترس و لرز از قلعه های خود بیرون آمدند.

⁴⁶خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من و متعال باد خدای نجات من!

⁴⁷خدائی که انتقام مرا از دشمنان می گیرد و ملل جهان را به دست من مغلوب می سازد.

⁴⁸او مرا از دست دشمنان رهایی بخشید، پیش بدخواهان سرفرازم ساخت و از مردم ظالم نجاتم داد.

⁴⁹بنابران ای خداوند، تو را در میان مردم ستایش کرده و به نام تو سرود سپاسگزاری می خوانم.او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.

⁵⁰او پادشاه خود را به پیروزی شایانی نایل می سازد و به برگزیدۀ خود رحمت نموده است، یعنی به داود و نسل های او تا به ابد.