Read Dhundari مزامیر 35 Bible Online

مزامیر 35 - Dhundari bible

مزامیر 35

¹ای خداوند، با دشمنان من دشمنی نما و جنگ کن با کسانی که با من می جنگند.

²سپر و زره را بگیر و برای کمک من برخیز.

³نیزه و شمشیر را بر ضد تعقیب کنندگانم بلند کن و مرا از نجات جانم مطمئن ساز.

⁴آنانی که قصد جان مرا دارند، شرمنده و رسوا شوند و کسانی که بدخواه من هستند، شکست خورده و خجل گردند.

⁵مثل کاه در برابر باد باشند و فرشتۀ خداوند آن ها را براند.

⁶راه شان تاریک و لغزنده گردد و فرشتۀ خداوند در تعقیب شان باشد.

⁷زیرا دام خود را بی سبب برای من گسترده و برای جان من بی جهت چاه کنده اند.

⁸پس بلای ناگهانی بر سر شان بیاید و به دامی که برای من نهاده اند، خود شان گرفتار شوند و هلاک گردند.

⁹آنگاه جان من در خداوند شادمانی می کند و بخاطر نجاتی که او می دهد خوشحال می گردد.

¹⁰با تمام وجودم می گویم: «ای خداوند، کیست مانند تو که شخص ضعیف را از دست زورمندان برهاند و مسکین و بینوا را از دست تاراجگران؟»

¹¹شاهدان بی رحم بر ضد من برخاسته و مرا به کاری که نکرده ام متهم می سازند.

¹²در مقابل نیکی هایم به من بدی می کنند و جان مرا می رنجانند.

¹³و اما من، وقتی آن ها بیمار بودند لباس ماتم پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برای شان دعا و زاری نمودم.

¹⁴مانند کسی که برای یک دوست و برادر خود غصه کند و یا مانند کسی که در غم مادر خود نوحه کند، برای شان ماتم گرفتم.

¹⁵اما وقتی که من در زحمت افتادم، آن ها شاد و خندان دَورم جمع شدند و همچون آدم های پست مرا مسخره کردند و حتی آنانی که نمی شناختم از بدرفتاری با من دست بر نداشتند.

¹⁶مثل بدکارانی در ضیافت ریاکارانۀ شان، دندانهای خود را جهت من بهم می سائیدند.

¹⁷ای خداوند، تا به کی نظاره گر خواهی بود؟ جانم را از شر آن ها خلاص کن و یگانۀ مرا از دست شیران درنده.

¹⁸آنگاه در میان جماعت بزرگ ترا ستایش نموده و در جمع مردم ترا سپاس خواهم گفت.

¹⁹نگذار آنانی که بی جهت دشمن من اند، بر من سرافرازی نمایند و آنانی که بی سبب از من متنفرند مسخره ام کنند.

²⁰زیرا سخن آن ها با من از روی صلح نیست و با سخنان ریاکارانه بر ضد کسانی که عاجز و آرامند توطئه می چینند.

²¹آن ها مرا متهم ساخته می گویند: «ها ها، ما به چشم خود دیدیم»

²²ای خداوند، تو از همه چیز آگاهی، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

²³ای خداوند و ای خدای من، برخیز و از من دفاع کن و به داد من برس.

²⁴ای خداوند، خدای من، موافق عدالت خود در مورد من داوری کن و نگذار که بر من سرافرازی کنند.

²⁵مگذار که آن ها در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم و او را برباد کردیم.»

²⁶آنانی که از بدبختی من شادند، شرمنده و خوار شوند و کسانی که بر من سرافرازی می کنند، سرافگنده و رسوا گردند.

²⁷اما آنانی که خواهان حق من هستند شادمان و خوشحال گردیده و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است که خواستار سلامتی و سعادت خدمتگزار خود می باشد»آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.

²⁸آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.