Read Dhundari لوقا 1 Bible Online

لوقا 1 - Dhundari bible

لوقا 1

¹تقدیم به عالیجناب تِیوفیلوس: تا به حال نویسندگان بسیاری به نوشتن شرح وقایعی که در بین ما رخ داده است، اقدام کرده اند

²و آنچه را که بوسیلۀ شاهدان عینی اولیه و صاحبان آن پیام به ما رسیده است به قلم آورده اند.

³من نیز به نوبۀ خود، به عنوان کسی که جریان کامل این وقایع را جزء به جزء مطالعه و بررسی کرده است، صلاح دیدم که این پیش آمد ها را به ترتیب تاریخ وقوع برای تو بنویسم

⁴تا به حقیقت همۀ مطالبی که از آن اطلاع یافته ای پی ببری.

⁵در زمان سلطنت هیرودیس، پادشاه یهودیه، کاهنی به نام زکریا از فرقۀ اَبِیا زندگی می کرد. همسر او نیز از خاندان هارون بود و اِلیزابِت نام داشت.

⁶این دو نفر در نظر خدا درستکار بودند و بدون کوتاهی، کلیه احکام و اوامر خداوند را رعایت می کردند.

⁷اما فرزندی نداشتند زیرا اِلیزابِت نازا بود و هر دو سالخورده بودند.

⁸چون نوبت خدمت روزانه در عبادتگاه به فرقۀ زکریا رسید، او به عنوان کاهن مشغول انجام وظایف خود شد.

⁹مطابق رسوم کاهنان قرعه به نام او برآمد که به قدس الاقداس عبادتگاه وارد شود و بُخُور بسوزاند.

¹⁰در وقت سوزاندن بُخُور، تمام جماعت در بیرون ایستاده و دست به دعا برداشته بودند.

¹¹در آنجا فرشتۀ خداوند به او ظاهر شد و در سمت راست بخور سوز ایستاد.

¹²زکریا از دیدن این منظره تکانی خورد و ترسید.

¹³اما فرشته به او گفت: «ای زکریا، نترس. دعاهای تو مستجاب شده و همسرت اِلیزابِت برای تو پسری خواهد زایید و او را یحیی خواهی نامید.

¹⁴خوشی و سُرُور نصیب تو خواهد بود و بسیاری از تولد او شادمان خواهند شد.

¹⁵زیرا او در نظر خداوند بزرگ خواهد بود و هرگز به شراب و باده لب نخواهد زد. از همان ابتدای تولد از روح القدس پُر خواهد بود

¹⁶و بسیاری از بنی اسرائیل را بسوی خداوند، خدای آنها باز خواهد گردانید.

¹⁷با روح و قدرت الیاس مانند پیشاهنگی در حضور خدا قدم خواهد زد تا پدران و فرزندان را آشتی دهد و سرکشان را به راه نیکان آورد و مردمانی مستعد برای خداوند آماده سازد.»

¹⁸زکریا به فرشته گفت: «چطور می توانم این را باور کنم؟ من پیر هستم و زنم نیز سالخورده است.»

¹⁹فرشته به او جواب داد: «من جبرائیل هستم که در حضور خدا می ایستم و فرستاده شده ام که با تو صحبت کنم و این مژده را به تو برسانم.

²⁰پس توجه کن: تو تا هنگام وقوع این امور گنگ خواهی شد و نیروی تکلم را از دست خواهی داد، زیرا سخنان مرا که در وقت مقرر تمام خواهد شد باور نکردی.»

²¹جماعتی که منتظر زکریا بودند از اینکه او آن همه وقت در قدس الاقداس عبادتگاه ماند متعجب گشتند.

²²وقتی بیرون آمد و قوت سخن گفتن نداشت، آنها فهمیدند که در قدس الاقداس عبادتگاه چیزی دیده است و چون نمی توانست حرف بزند به اشاره مطلب خود را می فهماند.

²³زکریا وقتی که دورۀ خدمت کهانت خود را به انجام رسانید به خانه بازگشت.

²⁴بعد از آن همسرش اِلیزابِت حامله شد و مدت پنج ماه از مردم گوشه گیری کرد و با خود می گفت:

²⁵«این کار را خداوند برای من کرده است و با این لطف خود رسوایی مرا پیش مردم از میان برداشته است.»

²⁶در ماه ششم جبرائیل فرشته از جانب خدا به شهری به نام ناصره، که در ولایت جلیل واقع است

²⁷به نزد باکره ای که نامزد مردی به نام یوسف ـ از خاندان داود ـ بود فرستاده شد. نام این دختر مریم بود.

²⁸فرشته وارد شد و به او گفت: «سلام، ای کسی که مورد لطف هستی، خداوند با توست.»

²⁹اما مریم از آنچه فرشته گفت بسیار پریشان شد و ندانست که معنی این سلام چیست.

³⁰فرشته به او گفت: «ای مریم، نترس زیرا خداوند به تو لطف فرموده است.

³¹تو حامله خواهی شد و پسری خواهی زایید و نام او را عیسی (یشوعه) خواهی گذاشت.

³²او بزرگ خواهد بود و به پسر خدای متعال ملقب خواهد شد، خداوند، خدا تخت پادشاهی جدش داود را به او عطا خواهد فرمود.

³³او تا به ابد بر خاندان یعقوب فرمانروایی خواهد کرد و پادشاهی او هرگز پایانی نخواهد داشت.»

³⁴مریم به فرشته گفت: «این چگونه ممکن است؟ من باهیچ مردی رابطه نداشته ام.»

³⁵فرشته به او جواب داد: «روح القدس بر تو خواهد آمد و قدرت خدای متعال بر تو سایه خواهد انداخت و به این سبب آن نوزاد مقدس، پسر خدا نامیده خواهد شد.

³⁶بدان که خویشاوند تو اِلیزابِت در سن پیری پسری در رَحِم دارد و آن کسی که نازا به حساب می آمد، اکنون شش ماه از حاملگی او می گذرد.

³⁷زیرا برای خدا هیچ چیز محال نیست.»

³⁸مریم گفت: «من کنیز خداوند هستم، همانطور که تو گفتی بشود.» و فرشته از پیش او رفت.

³⁹در آن روزها مریم عازم سفر شد و با تیزی و شتاب به شهری واقع در کوهستان یهودیه رفت.

⁴⁰او به خانۀ زکریا داخل شد و به اِلیزابِت سلام داد.

⁴¹وقتی اِلیزابِت سلام مریم را شنید بچه در رَحِمش تکان خورد. اِلیزابِت از روح القدس پُر شد

⁴²و با صدای بلند گفت: «تو در بین زنان متبارک هستی و مبارک است ثمرۀ رَحِم تو.

⁴³من کی هستم که مادر خداوندم به دیدنم بیاید؟

⁴⁴همینکه سلام تو به گوش من رسید، بچه از خوشی در رَحِم من تکان خورد.

⁴⁵خوشا بحال او که باور می کند زیرا وعدۀ خداوند برای او به انجام خواهد رسید.»

⁴⁶مریم گفت: «جان من خداوند را می ستاید

⁴⁷و روح من در نجات دهندۀ من، خدا، خوشی می کند،

⁴⁸چون او به کنیز ناچیز خود نظر لطف داشته است. از این پس همۀ نسلها مرا خوشبخت خواهند خواند،

⁴⁹زیرا آن قادر مطلق کارهای بزرگی برای من کرده است. نام او مقدس است.

⁵⁰رحمت او پشت در پشت برای کسانی است که از او می ترسند.

⁵¹دست خداوند با قدرت کار کرده است، متکبران را با خیالات دلِ شان تار و مار کرده

⁵²و زورمندان را از تختهای شان به زیر افگنده، و فروتنان را سربلند کرده است.

⁵³گرسنگان را با چیزهای نیکو سیر نموده و ثروتمندان را با دست خالی روانه کرده است.

⁵⁴به خاطر محبت پایدار خود، از بندۀ خود اسرائیل حمایت کرده است،

⁵⁵همانطور که به اجداد ما یعنی به ابراهیم و به اولاد او تا به ابد وعده داد.»

⁵⁶مریم در حدود سه ماه پیش اِلیزابِت ماند و بعد به منزل خود بازگشت.

⁵⁷وقت زایمان اِلیزابِت فرارسید و پسری به دنیا آورد.

⁵⁸وقتی همسایگان و خویشاوندان او باخبر شدند که خداوند چه لطف بزرگی در حق او کرده است، مانند او شاد و خوشحال گشتند.

⁵⁹پس از یک هفته آمدند تا نوزاد را سنت نمایند و در نظر داشتند نام پدرش زکریا را بر او بگذارند.

⁶⁰اما مادرش گفت: «نخیر، نام او باید یحیی باشد.»

⁶¹آن ها گفتند: «اما در خاندان تو هیچ کس چنین نامی ندارد»،

⁶²و با اشاره از پدرش پرسیدند که تصمیم او دربارۀ نام طفل چیست.

⁶³او لوحی خواست و در برابر تعجب همگی نوشت: «نام او یحیی است.»

⁶⁴ناگهان زبانش باز شد و به ستایش خدا پرداخت.

⁶⁵تمام همسایگان ترسیدند و کلیۀ این اخبار در سرتاسر کوهستان های یهودیه انتشار یافت.

⁶⁶همۀ کسانی که این موضوع را شنیدند دربارۀ آن فکر می کردند و می گفتند: «این کودک چه خواهد شد؟ در واقع دست خداوند با اوست.»

⁶⁷پدر او زکریا، از روح القدس پُر شد و چنین پیشگویی کرد:

⁶⁸«خداوند، خدای اسرائیل را سپاس باد. زیرا به یاری قوم خود آمده و آنها را رهایی داده است.

⁶⁹از خاندان بندۀ خود داود، رهانندۀ نیرومندی بر افراشته است.

⁷⁰او از قدیم از زبان انبیای مقدس خود وعده داد

⁷¹که ما را از دست دشمنان رهایی بخشد و از دست همه کسانی که از ما نفرت دارند آزاد سازد

⁷²و با پدران ما به رحمت رفتار نماید و پیمان مقدس خود را بخاطر آورد.

⁷³برای پدر ما ابراهیم سوگند یاد کرد

⁷⁴که ما را از دست دشمنان نجات دهد و عنایت فرماید که او را بدون ترس

⁷⁵با پاکی و راستی تا زنده ایم عبادت نماییم.

⁷⁶و تو، ای فرزندم، پیامبر خدای متعال نامیده خواهی شد. زیرا پیش قدمهای خداوند خواهی رفت تا راه او را آماده سازی

⁷⁷و به قوم او خبر دهی که با آمرزش گناهان شان رستگار می شوند،

⁷⁸زیرا از رحمت و دلسوزی خدای ماست که آفتاب صبحگاهی از آسمان بر ما طلوع خواهد کرد

⁷⁹تا بر کسانی که در تاریکی و در سایۀ مرگ به سر می برند بدرخشد و قدمهای ما را به راه صلح و سلامتی هدایت فرماید.»و اما طفل بزرگ می شد و در روح قوی می گشت و تا روزی که علناً به قوم اسرائیل ظاهر شد، در بیابان بسر می برد.

⁸⁰و اما طفل بزرگ می شد و در روح قوی می گشت و تا روزی که علناً به قوم اسرائیل ظاهر شد، در بیابان بسر می برد.