Read De Bibel JHF 1. Mose 27 Bible Online

1. Mose 27 - De Bibel JHF bible

1. Mose 27

¹Un daut passieed, aus Isaak oolt jeworden wia un siene Uagen too schwak wieren, om to seenen, doa roopt hee Esau, sienen elren Sän, un säd to am: Mien Sän! Un hee säd to am: Hia sie ekj!

²Un hee säd: Kjikj doch, ekj sie oolt jeworden, ekj weet nich mienen Doodesdach.

³Un nu nemm doch dien Jäajajereetschoft, dienen Feila Schajcht un dienen Boagen, un go rut oppem Flekj un scheet mie eenen Wiltbrode;

⁴un moak mie een scheenet Mol, aus ekj daut soo jieren ha, un brinj mie daut häa, daut ekj ät, doamet miene Seel die säajent, ea ekj stoaw.

⁵Un Rebekka hieed too, aus Isaak too sienem Sän Esau räd. Un Esau jinkj oppem Flekj, een Wilt too scheeten, om daut nohustobrinjen.

⁶Un Rebekka räd too äarem Sän Jakob un säd: Kjikj, ekj ha dienem Voda too dienem Brooda Esau aulsoo räden hieren:

⁷Brinj mie eenen Wiltbrode un moak mie een scheenet Äten, daut ekj ät, un daut ekj die ver däm Harn säajen ver mienem Doot.

⁸Un nu, mien Sän, hia opp miene Stemm en däm, waut ekj die saj.

⁹Go no de Häad un hol mie von doa 2 kjliene Kosenbakj, un ekj well dee to eenem scheenem Mol fa dienem Voda reedmoaken, aus hee daut jieren haft;

¹⁰un du saust daut dienem Voda brinjen, daut hee at, doamet hee die säajent ver sienem Doot.

¹¹Doa säd Jakob, too Rebekka, siene Mutta: Kjikj, mien Brooda Esau es een hoaja Maun, un ekj sie een glauta Maun.

¹²Veleicht woat mien Voda mie befälen, un ekj woa en siene Uagen sennen aus eena, dee Spott met am drift, un ekj woa Fluch opp mie brinjen un nich Säajen.

¹³Oba siene Mutta säd to am: Dien Fluch kjemt opp mie, mien Sän! Hea blooss opp miene Stemm un go, hol mie.

¹⁴Un hee jinkj un hold un brocht dee siene Mutta. Un siene Mutta muak een scheenet Mol, aus sien Voda daut jieren haud.

¹⁵Un Rebekka neem Esau siene Kjleeda, von äarem elren Sän, de kostboare, dee bie ar em Hus wieren, un trock dee Jakob, äarem jinjren Sän, aun;

¹⁶un de Fals vonne Kosenbakj trock see äwa siene Henj un äwa däm glauten Hauls,

¹⁷un see jeef daut scheene Äten un daut Broot, daut see reedjemoakt haud, enne Henj von äarem Sän Jakob.

¹⁸Un hee jinkj no sienem Voda nenn un säd: Mien Voda! Un hee säd: Hia sie ekj; wäa best du, mien Sän?

¹⁹Un Jakob säd to sienem Voda: Ekj sie Esau, dien Ieeschtjebuarna; ekj ha jedonen, aus du to mie jesajcht hast. Sto doch opp, sat die un at von mienem Wiltbrode, doamet diene Seel mie säajent.

²⁰Un Isaak säd to sienem Sän: Woo hast du daut soo schwind jefungen, mien Sän? Un hee säd: Wiels de Har, dien Gott, daut mie bejäajnen leet.

²¹Doa säd Isaak too Jakob: Komm doch dichta, daut ekj die befeel, mien Sän, auf du werkjlich mien Sän Esau best ooda nich.

²²Un Jakob jinkj no sienem Voda Isaak; un hee befeeld am un säd: De Stemm es Jakob siene Stemm, oba de Henj sent Esau siene Henj.

²³Un hee erkjand am nich, dan siene Henj wieren hoarich aus de Henj von sienem Brooda Esau; un hee säajend am.

²⁴Un hee säd: Best du werkjlich mien Sän Esau? Un hee säd: Ekj sie et.

²⁵Doa säd hee: Brinj mie daut häa, daut ekj ät von mienem Sän sienem Wiltbrode, doamet miene Seel die säajent. Un hee brocht am daut han, un hee aut; un hee brocht am Wien, un hee drunk.

²⁶Un sien Voda Isaak säd to am: Komm häa un kuss mie, mien Sän.

²⁷Un hee kaum un kust am; un hee rikjt däm Jeroch von siene Kjleeda, un hee säajend am un säd: Kjikj, de Jeroch von mienem Sän es aus de Jeroch von eenem Flekj, daut de Har jesäajent haft.

²⁸Un Gott woat die jäwen vom Himmelsdeiw un von de Fatichkjeit de Ieed, un de Menj von Jeträajd un jungen Wien!

²⁹Velkja sellen die deenen un Nazionen sikj ver die bekjen! Sie Har äwa diene Breeda, un ver die sellen sikj bekjen de Säns von diene Mutta! Wäa die flucht, es veflucht, un wäa die säajent, es jesäajent!

³⁰Un daut passieed, aus Isaak oppjehieet haud, Jakob too säajnen, jo, daut passieed, aus Jakob jrod von sienem Voda Isaak rutjegonen wia, doa kaum sien Brooda Esau von siene Jacht.

³¹Un uk hee muak een scheenet Mol un brocht daut no sienem Voda un säd to sienem Voda: Mien Voda sto opp un at von dienem Sän sienen Wiltbrode, doamet diene Seel mie säajend.

³²Un sien Voda Isaak säd to am: Wäa best du? Un hee säd: Ekj sie dien Sän, dien Ieeschtjebuarna, Esau.

³³Doa vefieed Isaak sikj met grootem Schrakj äwa aule Mote un säd: Wäa wia dan dee, dee een Wiltbrode jeschote un mie jebrocht haud? Un ekj ha von aulem jejäten, ea du kjeemst, un ha am jesäajent; hee woat uk jesäajent sennen.

³⁴Aus Esau de Wieed von sienem Voda hieed, doa schrieech hee met eenem groote un bettalichem Jeschrecht äwa de Mot un säd to sienem Voda: Säajen mie, uk mie, mien Voda!

³⁵Un hee säd: Dien Brooda es met Lest jekomen un haft dienen Säajen wajchjenomen.

³⁶Doa säd hee: Es daut nich, wiels maun am däm Nomen Jakob jejäft, un hee mie twee Mol äwalesticht haft? Mien Ieeschtjeburtsrajcht haft hee wajchjenomen, un kjikj, nu haft hee mienen Säajen wajchjenomen! Un hee säd: Hast du fa mie kjeenen Säajen jehoolen?

³⁷Doa auntwuad Isaak un säd to Esau: Kjikj, ekj ha am toom Harn äwa die jesat un aule siene Breeda am to Kjnajchts jejäft, un met Jeträajd un jungem Wien ha ekj am vesproaken, un nu, waut kaun ekj fa die doonen, mien Sän?

³⁸Un Esau säd to sienem Voda: Hast du blooss disem eenen Säajen, mien Voda? Säajen mie, uk mie, mien Voda! Un Esau hoof siene Stemm un hield.

³⁹Doa auntwuad sien Voda Isaak un säd to am: Kjikj, onen fatem Ieedboddem woat diene Wonsett sennen un onen Himmelsdeiw von bowen häa.

⁴⁰Un von dienem Schwieet woascht du läwen, un dienem Brooda woascht du deenen; un daut woat passieren, wan du die loosmoakst, woascht du sien Joch von dienem Hauls vebräakjen.

⁴¹Un Esau wort däm Jakob fientlich wäajen däm Säajen, met waut sien Voda am jesäajent haud; un Esau säd en sienem Hoaten: Daut komen de Truadoag om mienem Voda, dan woa ekj mienem Brooda Jakob ombrinjen.

⁴²Un daut worden Rebekka Esau siene Wieed, äarem elren Sän, berecht; un see schekjt han un leet Jakob, äarem jinjren Sän, roopen un säd to am: Kjikj, dien Brooda Esau well sikj aun die rajche, endäm hee die ombrinjt.

⁴³Un nu, mien Sän, hia opp miene Stemm un moak die opp, ran no mienem Brooda Laban no Haran;

⁴⁴un bliew eene Tiet bie am, bat dien Brooda sien Jrim sikj jelajcht haft,

⁴⁵bat dien Brooda sien Oaja sikj von die aufdreit, un hee vejat, waut du am jedonen hast; dan well ekj hanschekjen un die von doa holen loten. Wuarom sull ekj junt beid aun eenem Dach velieren?

⁴⁶Un Rebekka säd to Isaak: Ekj sie mien Läwen nich froo wäajen de Dajchta Het; wan Jakob eene Fru von de Dajchta Het nemt, aus dise, von de Laundesdajchta, waut sull mie (dan noch) daut Läwen?