Read De Bibel JHF 1. Mose 31 Bible Online

1. Mose 31 - De Bibel JHF bible

1. Mose 31

¹Un hee hieed de Wieed von Laban siene Säns, dee doa säden: Jakob haft aules jenomen, waut onsem Voda jehieed; un von däm, waut onsem Voda jehieed, haft hee sikj aul dit Rikjtum veschauft.

²Un Jakob sach Laban sien Aunjesecht, un kjikj, daut wia nich soo jäajen am aus frieejoa.

³Un de Har säd to Jakob: Go trigj en daut Launt diene Vodasch un no dien Frintschoft, un ekj well met die sennen.

⁴Doa schekjt Jakob han un leet Rahel un Lea oppem Flekj roopen no siene Häad.

⁵Un hee säd to an: Ekj see daut Aunjesecht von junem Voda, daut et nich soo es jäajen mie aus frieejoa; oba dee Gott von mienem Voda es met mie jewast.

⁶Jie selfst weeten, daut ekj met aul miene Krauft junem Voda jedeent ha.

⁷Un jun Voda haft mie beloage un haft mien Loon 10 Mol veendat; oba Gott haft am nich erlaubt, mie Ieblet to doonen.

⁸Wan hee soo säd: De bunte sellen dien Loon sennen, dan jebäade aule Häaden bunte; un wan hee säd: De Striepje sellen dien Loon sennen, dan jebäade aule Häaden striepje.

⁹Un Gott haft daut Vee von junem Voda jenomen un mie jejäft.

¹⁰Un daut passieed too Brunsttiet de Häade, doa hoof ekj miene Uagen opp un sach em Droom: Un kjikj, de Bakj, dee de Häad besprunge, wieren striepich, bunt un plakich.

¹¹Un de Enjel Gottes räd em Droom to mie: Jakob! Un ekj säd: Hia sie ekj!

¹²Un hee säd: Häw diene Uagen opp un kjikj: Aule Bakj, dee de Häad besprinje, sent striepich, bunt un plakich; dan ekj ha aules jeseenen, waut Laban die deed.

¹³Ekj sie de Gott von Betel, woa du een Denkjmol jesaulft, woa du mie een Vespräakjen jedonen hast. Nu moak die opp, go ut disem Launt un go trigj en daut Launt no dienem Frintschoft.

¹⁴Un Rahel un Lea auntwuaden un säden to am: Ha wie noch een Deel un een Oawgoot em Vodahus?

¹⁵Sent wie nich aus Framde von am jeacht worden? Dan hee haft ons vekoft un haft uk ons Jelt gaunz vebrukt.

¹⁶Dan aulet Rikjtum, daut Gott onsem Voda wajchjenomen haft, ons jehieet daut un onse Kjinja. Soo doo nu aules, waut Gott to die jerät haft.

¹⁷Doa muak Jakob sikj opp un hoof siene Kjinja un siene Frues oppe Kameelen,

¹⁸un fieed aul sien Vee wajch un aul sien Hab un Goot, sien Ieejendoomsvee, daut hee jewonnen haud en Paddan-Aram, om no sienem Voda Isaak too komen en daut Launt Kanaan.

¹⁹Un Laban wia jegonen, om siene Schop too schäaren; un Rahel stool de Husjetta [Terafim], dee äa Voda haud.

²⁰Un Jakob hinjajinkj Laban, dän Aramäa, endäm hee am nich säd, daut hee wajchjinkj.

²¹Un hee rand wajch, hee un aules waut hee haud; un hee muak sikj opp un jinkj äwa däm Stroom un recht sien Aunjesecht nom Jebirje Gilead.

²²Un aum dredden Dach wort däm Laban berecht, daut Jakob wajchjerant wia.

²³Un hee neem siene Breeda met sikj un juach am 7 Doagesreisen no un hold am oppem Jebirje Gilead en.

²⁴Un Gott kaum no Laban, däm Aramäa, en eenem Droom de Nacht un säd to am: Heed die, daut du met Jakob noch Goodet noch Beeset rädst!

²⁵Un Laban errieekjt Jakob, un Jakob haud sien Zelt oppem Boajch oppjeschloagen; un Laban met siene Breeda schluach daut oppem Jebirje Gilead opp.

²⁶Un Laban säd to Jakob: Waut hast du jedonen, daut du mie hinjagonen un miene Dajchta aus Kjrichsjefangne wajchjefieet hast?

²⁷Wuarom best du heimlich jegonen un hast mie daut nich jesajcht, - ekj haud die met Fräd bejleit un met Jesank, met Trompeeten un Hoapen, -

²⁸un hast mie nich jeloten, miene Säns un miene Dajchta too kussen? Nu, du hast nich goot jehaundelt.

²⁹Daut wia de Macht von miene Haunt, junt Ieblet to doonen; oba de Gott von junem Voda haft jistren de Nacht to mie jerät un jesajcht: Heed die, met Jakob noch Goodet noch Beeset to räden!

³⁰Un nu, doa du eenmol wajchjegonen best, wiels du die soo sea no dienem Vodahus bangst, wuarom hast du miene Jetta jestolen?

³¹Doa auntwuad Jakob un säd to Laban: Wiels ekj mie enjst; dan ekj säd mie, du woascht mie diene Dajchta wajchnämen.

³²Bie wäm du diene Jetta finjst, dee saul nich läwen. Sieekj ver onse Breeda, waut bie mie es, un nemm die daut. Oba Jakob wist nich, daut Rahel dee jestolen haud.

³³Un Laban jinkj en Jakob sien Zelt un en Lea äa Zelt un en daut Zelt de beid Deenstmejales un funk nuscht; un hee jinkj ut däm Zelt von Lea un kaum en Rahel äa Zelt.

³⁴Oba Rahel haud de Husjetta jenomen un dee em Kameelesodel jelajcht un sikj doanopp jesat. Un Laban derchsocht daut gaunze Zelt un funk nuscht.

³⁵Un see säd to äarem Voda: Mien Har mucht sikj nich oajren, daut ekj nich ver die oppstonen kaun; dan daut jeit mie no de Frues Wies. Un hee derchsocht aules un funk de Husjetta nich.

³⁶Doa wort Jakob oajalich un scheld met Laban. Un Jakob auntwuad un säd to Laban: Waut es mien Vegonen, waut es miene Sind, daut du mie hetzich nojejoagt best?

³⁷Doa du aul mien Jereetschoft derchsocht hast, waut hast du jefungen von aul däm Jereetschoft ut dienem Hus? Laj daut hiahäa ver miene Breeda un diene Breeda, un see muchten tweschen ons beid entscheiden!

³⁸20 Joa sie ekj bie die jewast; diene Muttaschop un diene Kose ha nich väljebuare, un de Bakj von diene Häad ha ekj nich jejäten.

³⁹De Verätne ha ekj nich no die jebrocht, ekj must daut betolen; von miene Haunt hast du daut jefoddat, mucht daut Äwadach jestolen sennen ooda de Nacht jestolen sennen.

⁴⁰Daut wia soo met mie: Äwadach vebrend mie de Hett un de Nacht de Frost, un mien Schlop rand von miene Uagen.

⁴¹20 Joa sie ekj en dienem Hus jewast; ekj ha die 14 Joa jedeent om diene beid Dajchta un sas Joa fa diene Häad, un du hast mien Loon 10 Mol veendat.

⁴²Wan nich mien Voda sien Gott, däm Abraham sien Gott, un Isaak siene fercht, ver mie jewast wia, jewess, du haudst mie nu ladich gonen loten. Gott haft mien Älent un de Oabeit von miene Henj aunjeseenen un haft jistren de Nacht entschieden.

⁴³Un Laban auntwuad un säd to Jakob: De Dajchta sent miene Dajchta, un de Säns sent miene Säns, un de Häad es miene Häad, un aules, waut du sitst, es mient; oba miene Dajchta, waut kaun ekj an vondoag doonen, ooda äare Säns, dee see jebuaren ha?

⁴⁴Un nu komm, lot ons eenen Bunt moaken, ekj un du, un dee es toom Zeichnis tweschen mie un die!

⁴⁵Un Jakob neem eenen Steen un recht am opp aus een Denkjmol.

⁴⁶Un Jakob säd to siene Breeda: Saumelt Steena! Un see neemen Steena un muaken een Hupe un auten doa selfst opp däm Hupe.

⁴⁷Un Laban nand am Jegar-Sahadutha, un Jakob nand am Galed.

⁴⁸Un Laban säd: Dis Hupe es vondoag een Zeij tweschen mie un die! Doarom jeef maun am däm Nomen Galed,

⁴⁹un Mizpa, wiels hee säd: De Har es Wajchta tweschen mie un die, wan wie eena vom aundren wajch sennen woaren!

⁵⁰Wan du miene Dajchta unjadrekjst, un wan du noch Frues nämen sust to miene Dajchta, dan kjeen Mensch es bie ons; kjikj, Gott es Zeij tweschen mie un die.

⁵¹Un Laban säd to Jakob: Kjikj, dis Hupe, un kjikj, daut Denkjmol, daut ekj oppjerecht ha tweschen die un mie:

⁵²Dis Hupe es Zeij un daut Denkjmol een Zeichnis, daut noch ekj äwa disem Hupe no die rutgo, noch daut du äwa disem Hupe un dit Denkjmol no mie rutjeist toom Beesen.

⁵³Abraham sien Gott un de Gott von Nahor recht tweschen ons, de Gott onse Vodasch! Doa schwua Jakob bie de Forcht von sienem Voda Isaak.

⁵⁴Un Jakob opfad een Schlachtopfa opp däm Boajch un lod siene Breeda toom äten en; un see auten un äwanachten opp däm Boajch.