Read De Bibel JHF 1. Mose 39 Bible Online

1. Mose 39 - De Bibel JHF bible

1. Mose 39

¹Un Josef wort rauf no Ägipten jefieet; un Potifar, een Hoffbeaumta biem Farao, de Bowaschta de Wajchtasch, een ägiptischa Maun, koft am ut de Haud de Ismaelita, dee am doa han jebrocht hauden.

²Un de Har wia met Josef, un hee wia een Maun, däm aules jlekjt; un hee wia em Hus von sienem Harn, däm Ägipta.

³Un sien Har sach, daut Gott met am wia, un daut Gott aules, waut hee deed, en siene Haunt jelinjen leet.

⁴Un Josef funk Jnod en siene Uagen un deend am; un hee stald am äwa sien Hus, un aules waut hee haud, jeef hee en siene Haunt.

⁵Un daut passieed, von doa aun aus hee am äwa sien Hus jestalt un äwa aules waut hee haud, daut de Har daut Hus vom Ägipta säajend om Josef sienen wellen; un de Säajen Gottes wia opp aulem, waut hee haud, em Hus un oppem Flekj.

⁶Un hee äwaleet aules, waut hee haud, Josef siene Haunt un kjemmad sikj om goa nuscht bie am, blooss om daut Broot, daut hee aut. Un Josef wia scheen vom utseenen.

⁷Un daut passieed no dise Dinj, doa haud de Fru von sienem Harn äare Uagen opp Josef un säd: Ligj bie mie!

⁸Oba hee wäad sikj un säd to de Fru von sienem Harn: Kjikj, mien Har kjemmat sikj om nuscht bie mie em Hus; un aules, waut hee haft, haft hee en miene Haunt jejäft.

⁹Kjeena es jrata en disem Hus aus ekj, un hee haft mie nuscht veboden aus blooss die, endäm du siene Fru best; un woo sull ekj dit groote Iebel doonen un jäajen Gott sindjen?

¹⁰Un daut passieed, aus see Dach fa Dach Josef aunräd, un hee nich opp ar hieed, bie ar too ligjen, bie ar to sennen,

¹¹doa passieed daut aun soo eenem Dach, daut hee em Hus jinkj, om sien Jeschaft too besorjen, un kjeen Mensch von de Huslied wia doa em Hus;

¹²un see pakt am bie siene Kjleeda un säd: Ligj bie mie! Oba hee leet sien Kjleet en äare Haunt un rand, un rand rut.

¹³Un daut passieed, aus see sach, daut hee sien Kjleet en äare Haunt jeloten haud un rutjerant wia,

¹⁴doa roopt see de Lied von äarem Hus un räd to an un säd: Kjikjt, hee haft ons eenen hebräischen Maun häajebrocht, om Spott met ons too driewen. Hee es no mie jekomen, om bie mie too ligjen, un ekj ha met ne lude Stemm jeroopt.

¹⁵Un daut passieed, aus hee hieed, daut ekj miene Stemm erhoow un roopt, doa leet hee sien Kjleet bie mie un rand un jinkj rut.

¹⁶Un see läd sien Kjleet bie sikj, bat sien Har no Hus kaum.

¹⁷Un see räd to am met dise Wieed un säd: De hebräischa Kjnajcht, däm du ons häajebrocht hast, es no mie jekomen, om Spott met mie too driewen;

¹⁸un daut passieed, aus ekj miene Stemm erhoow un roopt, doa leet hee sien Kjleet bie mie un rand rut.

¹⁹Un daut passieed, aus sien Har de Wieed von siene Fru hieed, dee see to am räd, endäm see säd: No dise Wieed haft mie dien Kjnajcht jedonen, doa wort hee oajalich.

²⁰Un Josef sien Har neem am un läd am em Jefenkjnis, aun däm Uat, woa de Kjennichsjefangne jefangen lagen; un hee wia doa em Jefenkjnis.

²¹Un de Har wia met Josef un dreid am aules toom Gooden, un jeef am Jnod enne Uagen vom Bowaschten vom Jefenkjnis.

²²Un de Bowaschta vom Jefenkjnis äwajeef aule Jefangne, dee em Jefenkjnis wieren, en Josef siene Haunt; un aules waut doa to doonen wia, daut deed hee.

²³De Bowaschta vom Jefenkjnis kjemmad sikj nich nom Jerinjsten, daut unja siene Haunt wia, wiels de Har met am wia; un waut hee deed leet de Har jelinjen.