Read De Bibel JHF 1. Mose 44 Bible Online

1. Mose 44 - De Bibel JHF bible

1. Mose 44

¹Un hee befool däm, dee äwa sien Hus wia, un säd: Fell de Mana äare Sakj met Jeträajd, soo väl see droagen kjennen, un laj daut Jelt von eenem jiedren bowen en sienem Sak.

²Un mien Kuffel, daut selwanet Kuffel, saust du bowen en däm Sak vom Jinjsten lajen met däm Jelt fa sien Jeträajd. Un hee deed no Josef sienem Wuat, daut hee jesajcht haud.

³Aus de Morjen aunbruak, doa worden de Mana entloten, see un äare Äsel.

⁴See wieren jrod utte Staut rutjegonen, see wieren noch nich wiet, doa säd Josef to däm, dee äwa sien Hus wia: Moak die opp, joag de Mana no, un hast du an errieekjt, soo saj to an: Wuarom ha jie Beeset fa Goodet vejelt?

⁵Es daut nich dee, ut däm mien Har drinjt un ut däm hee woasajcht? Jie ha Iebel jedonen, waut jie jedonen ha!

⁶Un hee errieekjt an un räd dise Wieed to an.

⁷Un see säden to am: Wuarom räd mien Har dise Wieed? Daut es wiet von dienem Kjnajcht, soo eene Sach to doonen!

⁸Kjikj, daut Jelt, daut wie bowen en onse Sakj fungen, ha wie die ut däm Launt Kanaan trigjjebrocht, un woo sull wie ut dienem Harn sienem Hus Selwa un Golt stälen?

⁹Bie däm von diene Kjnajchts daut jefungen woat, dee stoaft; un doatoo well wie Kjnajchts von mienem Harn sennen.

¹⁰Doa säd hee: Nu, no june Wieed, soo saul daut junt gonen: Bie wäm hee jefungen woat, dee es mien Kjnajcht, oba jie sellen frie sennen.

¹¹Un see spooden sikj un hoowen een jiedra sienen Sak rauf oppe Ieed un een jiedra muak sienen Sak op.

¹²Un hee derchsocht: Biem Elsten funk hee aun, un biem Jinjsten hieed hee opp; un daut Kuffel wort en Benjamin sienem Sak jefungen.

¹³Doa vereeten see äare Kjleeda, un een jiedra belod sienen Äsel, un see jinjen trigj enne Staut.

¹⁴Un Juda un siene Breeda kjeemen en Josef sien Hus; un hee wia noch selfst doa, un see follen ver am oppe Ieed.

¹⁵Un Josef säd to an: Waut es daut fa eene Dot, dee jie jedonen ha! Wisst jie nich, daut soo een Maun aus ekj woasajen kaun?

¹⁶Un Juda säd: Waut sell wie mienem Harn sajen? Waut sell wie räden un woo ons rajchtfoadjen? Gott haft de Misdot von diene Kjnajchts jefungen; kjikj, wie sent mienem Harn siene Kjnajchts, soo aus wie aus uk dee, en däm siene Haunt daut Kuffel jefungen es.

¹⁷Un hee säd: Soowaut saul bie mie nich sennen, soowaut to doonen! Dee Maun, en däm siene Haunt daut Kuffel jefungen worden es, dee saul mien Kjnajcht sennen; un jie, got en Fräd nopp no junem Voda.

¹⁸Doa kaum Juda no am un säd: Ekj bedd, mien Har, lot doch dienem Kjnajcht een Wuat räden ver mienem Harn siene Uaren, un daut brent nich dien Oaja jäajen dienen Kjnajcht, dan du best aus de Farao.

¹⁹Mien Har fruach siene Kjnajchts un säd: Ha jie noch eenen Voda ooda eenen Brooda?

²⁰Un wie säden to mienem Harn: Wie ha eenen oolen Voda un eenen jungen Jung, dee am en sienem Ella jebuaren wort; un sien Brooda es doot, un hee auleen es von siene Mutta äwajebläwen, un sien Voda leeft am.

²¹Un du sädst too diene Kjnajchts: Brinjt am no mie rauf, daut ekj mien Uag opp am recht.

²²Un wie säden to mienem Harn: De Jung kaun sienen Voda nich veloten; wan hee sienen Voda velat, soo stoaft hee.

²³Doa sädst du too diene Kjnajchts: Wan jun jinjsta Brooda nich met junt rauf kjemt, soo sell jie mien Aunjesecht nich mea seenen.

²⁴Un daut passieed, aus wie nopp jegonen wieren no dienem Kjnajcht, mienem Voda, doa berecht wie am de Wieed von mienem Harn.

²⁵Un ons Voda säd: Got wada han, kjeept ons een bat Jeträajd.

²⁶Oba wie säden: Wie kjennen nich raufgonen. Wan ons jinjsta Brooda bie ons es, soo well wie raufgonen; dan wie kjennen däm Maun sien Aunjesecht nich seenen, wan ons jinjsta Brooda nich bie ons es.

²⁷Un dien Kjnajcht, mien Voda, säd to ons: Jie weeten, daut miene Fru mie 2 Säns jebuaren haft;

²⁸un de eena es von mie wajchjegonen, un ekj säd: Woarhauft, hee es jewess veräten worden; un ekj ha am bat vondoag nich mea jeseenen.

²⁹Un jie nämen uk disem von mie wajch, un daut traft am een Onjlekj, soo woa jie mien grauet Hoa met Onjlekj raufbrinjen en däm Scheol.

³⁰Un nu, wan ekj too dienem Kjnajcht, mienem Voda, kom, un de Jung nich bie ons es, — un siene Seel henjt aun däm siene Seel, —

³¹soo woat daut passieren, daut hee stoaft, wan hee sitt, daut de Jung nich doa es; un diene Kjnajchts woaren daut graue Hoa von dienem Kjnajcht, onsem Voda, met Kumma en däm Scheol raufbrinjen.

³²Dan dien Kjnajcht es fa däm Jung Birj jeworden bie mienem Voda, endäm ekj säd: Wan ekj am nich no die trigj brinj, soo well ekj aule Doag jäajen mienem Voda jesindicht ha.

³³Un nu, lot doch dienem Kjnajcht enne Städ däm Jung hia bliewen, aus Kjnajcht mienem Harn, un de Jung jeit met siene Breeda nopp;

³⁴dan woo saul ekj no mienem Voda noppgonen, wan de Jung nich bie mie wia? — Daut ekj nich daut Onjlekj aunseenen must, daut mienem Voda trafen wudd!