Read De Bibel JHF 1. Mose 48 Bible Online

1. Mose 48 - De Bibel JHF bible

1. Mose 48

¹Un daut passieed no dise Dinj, daut maun däm Josef säd: Kjikj, dien Voda es krank. Un hee neem siene beid Säns, Manasse un Efraim, met sikj.

²Un maun berecht däm Jakob un säd: Kjikj, dien Sän Josef kjemt no die. Un Israel muak sikj stoakj un sad sikj oppem Bad.

³Un Jakob säd to Josef: Gott, de Aulmajchtja, erschien mie en Lus em Launt Kanaan, un hee säajend mie

⁴un säd to mie: Kjikj, ekj well die fruchtboa moaken un die vemieren un die to eenem Hupe Velkja moaken, un ekj well dit Launt dienem Somen no die toom eewjen Ieejentum jäwen.

⁵Un nu, diene beid Säns, dee die em Ägiptenlaunt jebuaren sent, ea ekj no die no Ägipten kaum, sellen miene sennen; Efraim un Manasse sellen miene sennen aus Ruben un Simeon.

⁶Oba dien Jeschlajcht, daut du no an jebuaren hast, saul dient sennen; nom Nomen äare Breeda sellen see jenant woaren en äarem Oawdeel.

⁷Dan ekj — aus ekj ut Paddan kaum, storf Rahel bie mie oppem Wajch em Launt Kanaan, aus noch eene Strakj Launt ver ons wia, om no Efrat too komen; un ekj begroow ar doa oppem Wajch no Efrat, daut es Betlehem.

⁸Un Israel sach Josef siene Säns un säd: Wäa sent dise?

⁹Un Josef säd to sienem Voda: Daut sent miene Säns, dee Gott mie hia jejäft haft. Doa säd hee: Brinj an doch no mie häa, daut ekj an säajen!

¹⁰Oba Israel siene Uagen wieren schwoa fa Ella, hee kunn nich seenen. Un hee fieed an dichta no am, un hee kust an un ommoarmd an.

¹¹Un Israel säd to Josef: Ekj haud nich jedocht, dien Aunjesecht wada to seenen, un kjikj, Gott haft mie soogoa dien Somen seenen loten!

¹²Un Josef fieed an von siene Kjnee rut un bekjt sikj dol met sienem Aunjesecht bette Ieed.

¹³Un Josef neem an beid, Efraim met siene Rajchte, too Linkje Israels, un Manasse met siene Linkje, too Rajche Israels, un fieed an dichta no am.

¹⁴Un Israel strakjt siene Rajchte ut un läd dee opp Efraim sien Haupt — hee wia oba de Jinjra — un siene Linkje opp Manasse sien Haupt; hee läd siene Henj aufsechtlich aulsoo [äwakjrietz], dan Manasse wia de Ieeschtjebuarna.

¹⁵Un hee säajend Josef un säd: Dee Gott, ver däm sien Aunjesecht miene Vodasch, Abraham un Isaak, jewaundelt ha, dee Gott, dee mie bewoat haft, mien Läwen lank bat opp disem Dach,

¹⁶dee Enjel, dee mie erleest haft von aulem Iebel, säajent de Junges; un en an woat mien Nomen jenant un de Nomes miene Vodasch, Abraham un Isaak, un see sellen sikj vemieren to eene Menj oppe Ieed!

¹⁷Un aus Josef sach, daut sien Voda siene Rajchte Haunt opp Efraim sien Haupt läd, wia daut iebel en siene Uagen; un hee neem däm Voda siene Haunt, om dee von Efraim sienem Haupt wajch todoonen — opp daut Haupt von Manasse.

¹⁸Un Josef säd to sienem Voda: Nich soo, mien Voda! Dan disa es de Ieeschtjebuarna; laj diene rajchte opp sien Haupt.

¹⁹Oba sien Voda wäad sikj un säd: Ekj weet daut mien Sän, ekj weet daut. Uk hee woat to eenem Volkj woaren, un uk hee woat groot sennen; oba doch woat sien jinjra Brooda jrata sennen aus hee, un sien Somen woat eene Menj von Nazionen woaren.

²⁰Un hee säajend an aun janem Dach un säd: En die woat Israel säajnen un sajen: Gott moak die aus Efraim un aus Manasse! Un hee sad Efraim ver Manasse.

²¹Un Israel säd to Josef: Kjikj, ekj stoaw; un Gott woat met junt sennen un junt en daut Launt june Vodasch trigjbrinjen.

²²Un ekj jäw die een Launtstekj äwa diene Breeda häa, daut ekj von de Haunt de Amorita jenomen ha met mienem Schwieet un met mienem Boagen.