Read De Bibel JHF 2. Samuel 14 Bible Online

2. Samuel 14 - De Bibel JHF bible

2. Samuel 14

¹Un Joab, de Sän von Zeruja, moakjt, daut et Hoat vom Kjennich no Absalom stunt.

²Doa schekjt Joab no Tekoa un leet von doa eene kluake Fru holen; un hee säd to ar: Stal die doch truarich un trakj Trua Kjleeda aun un saulw die nich met Eelj, un sie aus eene Fru, daut aul väl Doag äwa eenen Dooden truat;

³un go nom Kjennich nenn un räd to am dise Wieed. Un Joab läd ar de Wieed en äarem Mul.

⁴Un de Fru von Tekoa säd toom Kjennich; un see foll opp äa Aunjesecht oppe Ieed un buag sikj dol un säd: Halp, oo Kjennich!

⁵Un de Kjennich säd to ar: Waut es die? Un see säd: Woarhauft, ekj sie eene Wätfru, un mien Maun es jestorwen.

⁶Un diene Deenstmejal haft twee Säns, un see zanke sikj beid oppem Flekj, un kjeena wia doa, dee radent doa tweschen jinkj; un de eena schluach däm aundren un brocht am om.

⁷Un kjikj, daut gaunze Jeschlajcht es jäajen diene Deenstmejal oppjestonen, un see sajen: Jeff däm rut, dee sienen Brooda omjebrocht haft, daut wie am fa sienem Brooda siene Seel ombrinjen, däm hee omjebrocht haft, un uk em Oawe vetiljen! Un soo wellen see miene Kole utlaschen, dee mie äwajebläwen es, om mienem Maun noch Nomen noch Äwajebläwne oppe Ieed to loten.

⁸Doa säd de Kjennich to de Fru: Go no dienem Hus, un ekj woa dient haulwen befälen.

⁹Un de Fru von Tekoa säd toom Kjennich: Opp mie, mien Har, Kjennich, un opp mienem Vodahus es de Ojjerajchtichkjeit; oba de Kjennich un sien Troon sent schultloos!

¹⁰Un de Kjennich säd. Wäa jäajen die räd, däm brinj no mie, un hee saul die wiedahan nich mea auntauste.

¹¹Un see säd: De Kjennich jedenkj doch aun däm Harn, dienem Gott, doamet de Blootracha nich noch mea Vedoawen aunrecht, un see mienen Sän nich vetiljen! Un hee säd: Soo woa de Har läft, wan von dienem Sän siene Hoa eent oppe Ieed fält!

¹²Un de Fru säd: Lot doch diene Deenstmejal een Wuat to mienem Harn, däm Kjennich, räden!

¹³Un hee säd: Räd! Doa säd de Fru: Un wuarom hast du soowaut jäajen Gottes Volkj em Senn? Dan doa de Kjennich dise Wieed jerät haud, es hee aus schuldich, endäm de Kjennich sienen Vestadnen nich trigj holen lat.

¹⁴Dan wie motten jewess stoawen un sent aus Wota, daut oppe Ieed jegoten es, daut maun nich wada saumlen kaun; un Gott nemt nich daut Läwen wajch, sonda hee denkjt doaraun, daut de Vestada nich von am vestat blift.

¹⁵Un nu, daut ekj jekomen sie, om dit Wuat toom Kjennich, mienem Harn, to räden, es, wiels daut Volkj mie Angst jemoakt haft. Doa docht diene Deenstmejal: Ekj well doch toom Kjennich räden, veleicht woat de Kjennich daut Wuat von siene Deenstmejal doonen;

¹⁶dan de Kjennich woat erhieren, om siene Deenstmejal ut däm Maun siene Haunt to raden, dee mie met mienen Sän ut däm Oawdeel Gottes vetiljen well.

¹⁷Un diene Deenstmejal docht; Daut Wuat von mienem Harn, däm Kjennich, mucht doch too berujung sennen; dan aus een Enjel Gottes, aulsoo es mien Har, de Kjennich, om daut Goode un daut Beese auntohieren; un de Har, dien Gott, es met die!

¹⁸Doa auntwuad de Kjennich un säd to de Fru: Veheimlich mie doch nuscht, no waut ekj die froagen well! Un de Fru säd: Daut well doch mien Har, de Kjennich, räden!

¹⁹Un de Kjennich räd: Es Joab siene Haunt en disem aulem met die? Un de Fru auntwuad un säd: Soo woa diene Seel läft, mien Har Kjennich, wan rajchtsch ooda no linkjsch too gonen es von aulem, waut mien Har, de Kjennich, räd! Dan dien Kjnajcht Joab, hee haft daut mie befoolen, un hee haft aul dise Wieed diene Deenstmejal em Mul jelajcht.

²⁰Om daut Aunseenen de Sach too dreien, haft dien Kjnajcht Joab dit jedonen; oba mien Har es weis, aus de Weisheit von eenem Enjel Gottes, daut hee aules weet, waut oppe Ieed väajeit.

²¹Un de Kjennich säd to Joab: Kjikj doch, ekj ha dit jedonen; soo go han, hol däm Jinjlinkj, däm Absalom, trigj.

²²Doa foll Joab opp sien Aunjesecht oppe Ieed un buag sikj un säajend däm Kjennich; un Joab säd: Vondoag weet dien Kjnajcht, daut ekj Jnod en diene Uagen jefungen ha, mien Har Kjennich, doa de Kjennich daut Wuat von sienem Kjnajcht jedonen haft.

²³Un Joab muak sikj opp un jinkj no Gesur, un hee brocht Absalom no Jerusalem.

²⁴Oba de Kjennich säd: Hee saul no sienem Hus gonen un mien Aunjesecht nich seenen. Un Absalom jinkj no sienem Hus un sach daut Kjennichsaunjesecht nich.

²⁵Un en gaunz Israel wia kjeen Maun soo scheen un soo jeloft aus Absalom; von siene Footsohl bat sienem Schädel wia kjeen Fäla aun am.

²⁶Un wan hee sien Haupt schäaren leet, - daut passieed nämlich aum Enj von jiedrem Joa, doa hee daut schäaren leet, dan daut wia am to schwoa, un soo leet hee daut schäaren - soo wuag sien Hoa vom Kopp 200 Schekel, nom Kjennich sienem Jewicht.

²⁷Un däm Absalom worden 3 Säns jebuaren un eene Dochta, äa Nomen wia Tamar; see wia eene Fru, scheen vom utseenen.

²⁸Un Absalom wond en Jerusalem twee Joa; un hee sach daut Kjennichsaunjesecht nich.

²⁹Doa schekjt Absalom no Joab, om am nom Kjennich too schekjen; oba hee wull nich no am komen. Un hee schekjt toom tweeden Mol, oba hee wull nich komen.

³⁰Doa säd hee to siene Kjnajchts: Kjikjt, daut Akalaunt von Joab es aun miene Sied, un hee haft doa Joascht; got han un stekj daut met Fia aun! Un Absalom siene Kjnajchts stekjten daut Akastekj met Fia aun.

³¹Doa muak Joab sikj opp un kaum no Absalom no Hus, un säd to am: Wuarom ha diene Kjnajchts mien Akastekj en Braunt jestekjt?

³²Un Absalom säd to Joab: Kjikj, ekj ha no die jeschekjt un die sajen loten: Komm häa, daut ekj die nom Kjennich schekj, om am to sajen: Wuarom sie ekj ut Gesur jekomen? Daut wia mie bäta, ekj wia noch doa. Un nu mucht ekj daut Kjennichsaunjesecht seenen; un wan eene Ojjerajchtichkjeit aun mie es, soo brinj hee mie om!

³³Doa jinkj Joab nom Kjennich un berecht am daut. Un hee roopt Absalom; un hee kaum nom Kjennich un schmeet sikj opp sien Aunjesecht oppe Ieed, ver däm Kjennich, un de Kjennich kust Absalom.