Read De Bibel JHF 2. Samuel 15 Bible Online

2. Samuel 15 - De Bibel JHF bible

2. Samuel 15

¹Un nodäm passieed daut, doa schauft Absalom sikj Woages un Pieed aun, un 50 Maun, dee ver am häa randen.

²Un Absalom muak sikj tiedich opp un stald sikj aune Sied vom Wajch nom Dooa; un daut passieed; een jiedra, dee eene Strietfroag haud, om nom Kjennich toom Jerecht too komen, däm roopt Absalom too un säd: Ut waut vere Staut best du? Un hee säd: Dien Kjnajcht es ut eenem de Stam Israels,

³soo säd Absalom to am: Kjikj, diene Sachen sent goot un rajcht; oba du hast kjeenem biem Kjennich, dee die aunhieet.

⁴Un Absalom säd: Oo, daut maun mie toom Rechta em Launt sat, daut jiedra Maun no mie kjeem, dee eenen Rajchtstriet un Rajchtssach haft, un ekj wudd am to sienem Rajcht vehalpen!

⁵Un daut passieed, wan wäa no am noda kaum, om sikj ver am dol too faulen, soo strakjt hee siene Haunt ut un fot am un kust am.

⁶Un Absalom deed opp dise Wies aule Israeliten, dee nom Kjennich toom Jerecht kaumen; un soo stool Absalom daut Hoat de Mana von Israel.

⁷Un daut passieed aum Enj von 40 [ooda 4] Joa, doa säd Absalom toom Kjennich: Lot mie doch hangonen un en Hebron mien Vespräakjen erfellen, daut ekj däm Harn vesproaken ha;

⁸dan aus ekj en Gesur en Sierien wond, deed dien Kjnajcht een Vespräakjen un säd: Wan de Har mie werkjlich no Jerusalem trigj brinjt, soo well ekj däm Harn deenen.

⁹Un de Kjennich säd to am: Go han en Fräd! Un hee muak sikj opp un jinkj no Hebron.

¹⁰Un Absalom schekjt Booten en aule Stam Israels un leet sajen: Sooboolt jie däm Schaul de Posaun hieren, soo sajcht: Absalom es Kjennich en Hebron jeworden!

¹¹Un met Absalom jinjen 200 Maun ut Jerusalem; see wieren enjeloden worden un jinjen en äare Eenfault; un see wisten om nuscht.

¹²Un Absalom schekjt uk no Ahitofel, däm Gilonita, David sienem Rotjäwa, ut siene Staut, ut Gilo, doa hee de Opfa schlacht. Un de Veschwierunk wort stoakj, un daut Volkj vemieed sikj mea un mea bie Absalom.

¹³Un daut kaum eena no David, dee am berecht un säd: Daut et Hoat de Mana von Israel haft sikj no Absalom jedreit.

¹⁴Doa säd David too aul siene Kjnajchts, dee en Jerusalem bie am wieren: Moakt junt opp un lot ons ranen; dan sest woat daut fa ons kjeen wajchranen ver Absalom jäwen. Spood junt, wajchtogonen, daut hee ons nich errieekjt un daut Onjlekj äwa ons brinjt un de Staut schleit met däm schoapen Schwieet!

¹⁵Un de Kjennich siene Kjnajchts säden toom Kjennich: No aulem, waut mien Har, de Kjennich, too doonen denkjt, kjikj hia, diene Kjnajchts!

¹⁶Un de Kjennich jinkj wajch, un sien gaunzet Hus met am; un de Kjennich leet 10 Näbenfrues trigj, om daut Hus too bewoaren.

¹⁷Soo jinkj de Kjennich wajch, un aulet Volkj met am, un see muaken eenen Hault biem latsten Hus [Bat-Merchek].

¹⁸Un siene Kjnajchts jinjen aun siene Sied vebie; un aule Keretita un aule Peletita un aule Gatita, 600 Maun, dee bie am von Gat jekomen wieren, jinjen ver däm Kjennich vebie.

¹⁹Doa säd de Kjennich too Ittai, däm Gatita: Wuarom west uk du met ons gonen? Drei om un bliew biem Kjennich, dan du best een Framda, un soogoa en dienem Uat ennjewaundat.

²⁰Jistren best du jekomen, un vondoag saust du die met ons omhäa erren loten? Oba ekj go, wuahan ekj gonen kaun. Drei om un leid diene Breeda trigj; Goodet un Woarheit sent met die!

²¹Oba Ittai auntwuad däm Kjennich un säd: Soo woa de Har läft un mien Har Kjennich läft, aun däm Uat, woa mien Har, de Kjennich, sennen woat, es daut toom Doot, es daut toom Läwen, doa woat uk dien Kjnajcht sennen!

²²Doa säd David too Ittai: Komm un go met! Un Ittai, de Gatita, jinkj met aul siene Mana un siene Kjinja met, dee bie am wieren.

²³Un daut gaunze Launt hield met ne lude Stemm, un aulet Volkj jinkj met. Un de Kjennich jinkj äwa däm Bach Kidron; un aulet Volkj jinkj äwa nom Wajch no de Wieste han.

²⁴Un kjikj, uk Zadok wia doa un aule Leviten met am, un druagen de Bundeslod Gottes; un see stalden de Lod Gottes han, un Abjatar jinkj nopp, bat aulet Volkj ut de Staut äwa jegonen wia.

²⁵Un de Kjennich säd to Zadok: Brinj de Lod Gottes enne Staut trigj. Wan ekj enne Uagen Gottes Jnod finj, soo woat hee mie trigj brinjen, un met ar un siene Wonunk seenen loten.

²⁶Oba wan hee soo sajcht: Ekj ha kjeen Jefaulen aun die - hia sie ekj, mucht hee met mie doonen, aus et en siene Uagen goot es.

²⁷Un de Kjennich säd to Zadok, däm Priesta: Best du nich de Seena? Go trigj en Fräd enne Staut, un Achimaaz, dien Sän, un Jonatan, de Sän von Abjatar, june beid Säns, met junt.

²⁸Kjikjt, ekj well enne Wiestestapen gonen, bat een Wuat von junt kjemt, om mie too berechten.

²⁹Un Zadok un Abjatar brochten de Lod Gottes trigj no Jerusalem, un see bleewen doa selfst.

³⁰Oba David jinkj däm Aunboajch de Eeljbeem nopp un hield, aus hee noppjinkj; un sien Haupt wia bedakjt, un hee jinkj boaft; un aulet Volkj, daut bie am wia, haud een jiedra sien Haupt bedakjt un jinjen nopp un hielden.

³¹Un maun berecht David un säd: Ahitofel es unja de Veschwiera met Absalom. Doa säd David: Moak doch däm Ahitofel sien Rot too Noaheit!

³²Un daut passieed, aus David oppe Spetz jekomen wia, woa maun Gott aunbäden deed, kjikj, doa kaum am Husai, de Arkita, entjäajen met eenem verätnem Rock un Ieed opp sienem Haupt.

³³Un David säd to am: Wan du met mie wieda jeist, soo woascht du mie eene Laust sennen.

³⁴Oba wan du trigj enne Staut jeist un to Absalom sajchst: Dien Kjnajcht, oo Kjennich, well ekj sennen; aus ekj bat nu de Kjnajcht von dienem Voda jewast sie, soo well ekj nu dien Kjnajcht sennen: Soo woascht du mie Ahitofel sien Rot tonicht moaken.

³⁵Un sent nich Zadok un Abjatar, de Priesta, doa bie die? Un daut saul passieren, jiedre Sach, dee du ut däm Kjennichshus hieren woascht, saust du Zadok un Abjatar, de Priesta, to weeten doonen.

³⁶Kjikj, äare beid Säns sent bie an, Achimaaz, von Zadok, un Jonatan, Abjatar sien Sän; soo kje jie mie derch an aules berechten, daut jie hieren woaren.

³⁷Doa jinkj Husai, David sien Frint, enne Staut; oba Absalom jinkj en Jerusalem en.