Read De Bibel JHF 2. Samuel 22 Bible Online

2. Samuel 22 - De Bibel JHF bible

2. Samuel 22

¹Un David räd toom Harn de Wieed von disem Leet, aun däm Dach, doa de Har am ut de Haunt aul siene Fiend un ut Saul siene Haunt jerat haud; un hee säd:

²De Har es mie mien Fels un miene Burjch un mien Rada.

³Gott es mien Fels, opp am woa ekj vetruen, mien Schild un daut Huarn von mienem Heil, miene huage Fastinj un miene Tooflucht. Mien Rada, von Jewault woascht du mie raden!

⁴Ekj woa däm Harn aunroppe, dee daut wieet es too lowen, un ekj woa jerat woaren von miene Fiend.

⁵Dan mie omjäwen de Doodes Walen, de Streem Belials enjsten mie.

⁶De Faslen vom Scheol omrinjen mie, daut äwafollen mie de Doodes Faulen.

⁷En miene Bedrenkjnis roopt ekj toom Harn, un ekj roopt no mienem Gott; un hee hieed ut sienem Tempel miene Stemm, un mien Schrieen kaum en siene Uaren.

⁸Doa bewäajd un bäbd de Ieed sikj; de Himmels Gruntfausten zettaden un bäbde, wiels hee oajalich wia.

⁹Ruak stieech von siene Näs opp, un Fia fraut ut sienem Mul; jlieejende Kole brende ut am.

¹⁰Un hee neijd de Himmel un fua rauf, un Dunkel wia unja siene Feet.

¹¹Un hee fua opp eenem Cherub un fluach doahäa, un hee erschien oppe Flichten vom Wint.

¹²Un Diestanis muak hee runtom sikj häa toom Zelt, Wota Saumlunk, dichte Himmelswolkjen.

¹³Von däm Glauns ver am brende Fiakolen.

¹⁴Daut donnad de Har vom Himmel häa, un de Hechsta leet siene Stemm schaule.

¹⁵Un hee schoot Feilasch un vestreid dee, sien Blitz, un vewerd dee.

¹⁶Doa worden jeseenen de Baden vom Mäa, opjedakjt de Gruntfausten vom Ieedkjreis derch daut Schellen Gottes, ver daut Schnuwe vom Odem ut siene Näs.

¹⁷Hee strakjt siene Haunt von de Hechten ut, hee neem mie, hee trock mie ut groote Wotasch.

¹⁸Hee rad mie von miene stoakje Fiend, von miene Haussa; dan dee wieren majchtja aus ekj.

¹⁹See wieren jäajen mie aun mienem Ojjlekjsdach, oba de Har wia mie eene Stett.

²⁰Un hee fieed mie rut en daut Wiede, hee muak mie frie, wiels hee aun mie Lost haud.

²¹De Har vejelt mie no miene Jerajchtichkjeit, no de reinheit miene Henj beloohnt hee mie.

²²Dan ekj ha de Wäaj Gottes bewoat, un sie von mienem Gott nich gottloos aufjefollen.

²³Dan aul siene rajchte wieren ver mie, un siene Sazungen - ekj sie nich doavon aufjedreit.

²⁴Un ekj wia vollkomen am jäajenäwa un bewoa mie ver miene Ojjerajchtichkjeit.

²⁵Un de Har jeef mie no miene Jerajchtichkjeit, no miene Reinheit ver siene Uagen.

²⁶Jäajen däm Gooden best du goot, jäajen däm vollkomnen Maun best du vollkomen.

²⁷Jäajen däm Reinen bewiest du die rein, un jäajen däm Vekjieeden bewiest du die vekjieet.

²⁸Un du woascht daut älende Volkj raden; oba diene Uagen sent jäajen de Stolte, dee du raufsaten woascht.

²⁹Dan du best mien Licht, Har, un de Har moakt miene Diestanis dach.

³⁰Dan met die woa ekj jäajen eene Schoa gonen, met mienem Gott woa ekj eene Mia äwasprinjen.

³¹Gott sien Wajch es vollkomen; Gottes Wuat es rein; een Schild es hee aulem, dee am vetruen.

³²Dan wäa es Gott, buta däm Harn, un wäa een Fels, buta onsem Gott?

³³Gott es miene stoakje Krauft, un hee lenkjt vollkomen mienen Wajch.

³⁴Hee moakt miene Feet aus de Hersche, un stalt mie han opp miene Hechten.

³⁵Hee lieet miene Henj däm Kaumf, un miene Oarms spaune däm koppanen Boagen.

³⁶Un du jeefst mie daut Schild von dienem Heil, un dien Raufloten moakt mie groot.

³⁷Du muakst mie Rum fa miene Schräd unja mie, un miene Kjnäwel ha nich jewankt.

³⁸Miene Fiend juach ekj no un vetiljd an; un ekj dreid nich om, bat see oppjeräwen wieren.

³⁹Un ekj reew dee opp un veschmatad an; un see stunden nich wada opp, un see follen unja miene Feet.

⁴⁰Un du binjst mie om met Krauft toom Kaumf, buagst unja mie, dee jäajen mie oppstunden.

⁴¹Un du jeefst mie däm Rigjen von miene Fiend; miene Haussa, ekj venicht an.

⁴²See kjikjten omhäa, un kjeen Rada wia doa - no Gott, un hee auntwuad an nich.

⁴³Un ekj vemold an aus Stoff oppe Ieed; aus Gaussen Drakj veklunjd, vestaumpt ekj an.

⁴⁴Un du radsd mie ut däm Striet von mienem Volkj; du bewoascht mie aus Haupt de Nazionen; een Volkj, daut ekj nich kjand, deent mie.

⁴⁵De Framde äare Säns sent mie met schmeichlen unjadon; biem Hieren met äare Uaren jehorchen see mie.

⁴⁶De Framde äare Säns sinkjen toop un komen zetrich ut äare vesechade Städen.

⁴⁷De Har läft, un jeloft es mien Fels! Un erhowen woat dee Gott, dee Fels von mienem Heil!

⁴⁸De Gott, dee mie Rach jeef un de Velkja unja mie dolschmeet;

⁴⁹un dee mie ut de Medd von miene Fiend rutfieed. Jo, du muakst mie groot äwa an, dee jäajen mie oppstunden, von däm Maun de Jewault muakst du mie frie.

⁵⁰Doarom, Har, well ekj die unja de Nazionen lowen un dienem Nomen Psalmen sinjen,

⁵¹Die, dee groot moakt de Radinj fa sienem Kjennich, un Goodet sienem Jesaulwden bewiest, David un sienem Somen eewich.