Read De Bibel JHF 2. Samuel 7 Bible Online

2. Samuel 7 - De Bibel JHF bible

2. Samuel 7

¹Un daut passieed, aus de Kjennich en sienem Hus wond, un de Har am runtom Ru jeschaufen haud ver aul siene Fiend,

²doa säd de Kjennich too Nathan, däm Profeet: Kjikj doch, ekj won en eenem Zeedahus, un de Lod Gottes wont unja Teppiche.

³Un Nathan säd toom Kjennich: Go han, doo aules, waut du em Hoaten hast, dan de Har es met die.

⁴Un daut passieed aun dee selje Nacht, doa wia daut Wuat Gottes too Nathan aulsoo:

⁵Go han un räd to mienem Kjnajcht, too David: Soo sajcht de Har: Sullst du mie een Hus buen to miene Wonunk?

⁶Dan ekj ha nich en eenem Hus jewont von däm Dach aun, doa ekj de Kjinja Israel ut Ägipten rutjefieet ha, bat opp disem Dach; sonda ekj wond emma en eenem Zelt un en eene Wonunk.

⁷Woa emma ekj unja aule Kjinja Israel waundad, ha ekj woll to eenem de Stam Israels, däm ekj befool, mien Volkj Israel too weiden, een Wuat jerät un jesajcht: Wuarom ha jie mie nich een Zeedahus jebut?

⁸Un nu saust du to mienem Kjnajcht David sajen: Soo sajcht Gott de Häaschoa: Ekj ha die vonne Stap jenomen, vom Kjlienvee wajch, daut du Ferscht sennen sust äwa mien Volkj, äwa Israel;

⁹un ekj sie met die jewast, wuahan du jegonen best, un ha aul diene Fiend ver die utjerot; un ekj ha die eenen groote Nomen jemoakt, aus de Nomen de Groote, dee oppe Ieed sent.

¹⁰Un ekj woa eenen Uat saten fa mien Volkj, fa Israel, un woa daut plaunten, daut et aun siene Städ wont un nich mea beorruicht woat, un de Säns de Ojjerajchtichkjeit sellen daut nich mea bedrekjen, aus frieejoa -

¹¹un von däm Dach aun, doa ekj Rechta äwa mien Volkj Israel jestalt ha. Un ekj ha die Ru jeschaufen ver aul diene Fiend; un de Har sajcht die, daut de Har die een Hus moaken woat.

¹²Wan diene Doag voll sennen woaren, un du bie diene Vodasch ligjen woascht, soo woa ekj dienem Somen no die erwakjen, dee ut diene Lenden komen saul, un woa sien Kjennichtum faustmoaken.

¹³Dee woat mienem Nomen een Hus buen; un ekj woa däm Troon von sienem Kjennichtum opp eewich faustmoaken.

¹⁴Ekj well am een Voda sennen, un hee saul mien Sän sennen, soo daut, wan hee nich rechtich haundelt, ekj woa am strofen met eene Menschenwäd un met Schläaj de Menschenkjinja;

¹⁵oba miene Jnod saul nich von am jenomen woaren, aus ekj dee von Saul nämen leet, däm ekj ver die wajchjedonen ha.

¹⁶Un dien Hus un dien Kjennichtum sellen fa die emma opp eewich sennen, dien Troon saul opp eewich faust sennen.

¹⁷No aul dise Wieed un no disem gaunzen Jesecht, aulsoo räd Nathan too David.

¹⁸Doa jinkj de Kjennich David nenn un sad sikj ver däm Harn dol un säd: Wäa sie ekj, Har, Gott, un waut es mien Hus, daut du mie bat hiahäa jebrocht hast?

¹⁹Un dit es noch too weinich en diene Uagen jewast, Har, Gott! Un du hast uk von dienem Kjnajcht sienem Hus enne Tookunft jerät; un es dit de Menschen Wies, Har, Gott?

²⁰Doch waut saul David noch wieda to die räden? Jo, du kjanst dienen Kjnajcht Har, Gott!

²¹Om dienem Wuat sienem wellen un no dienem Hoaten hast du aul dit Groote jedonen, om daut dienem Kjnajcht too sajen.

²²Doarom best du groot, Har, mien Gott! Dan kjeena es aus du, un kjeen Gott buta die, no aulem, waut wie met onse Uaren jehieet ha.

²³Un wäa es aus dien Volkj, aus Israel, de eensje Nazion oppe Ieed, no dee Gott hanjegonen es, dee sikj toom Volkj too erleesen, un om sikj eenen Nomen too moaken, un fa an soo Grootet to doonen un schrakjelje Dinj fa dien Launt, endäm du ver dienem Volkj, daut du die ut Ägipten erleest hast, Nazionen un äare Jetta vejuagst!

²⁴Un du hast die dien Volkj Israel faust jemoakt, die toom Volkj opp eewich; un du Gott, best äa Gott jeworden.

²⁵Un nu, Jahwe Gott, daut Wuat, daut du äwa dienem Kjnajcht un äwa sien Hus jerät hast, hool daut eewichlich, un doo, aus du jerät hast!

²⁶Un dien Nomen es groot opp eewich, daut maun sajcht: Dee Gott de Häaschoa es Gott äwa Israel. Un daut Hus von dienem Kjnajcht David es ver die faust.

²⁷Dan du, Gott de Häaschoa, Gott Israels, hast daut Ua von dienem Kjnajcht opjemoakt un jesajcht: Ekj woa die een Hus buen; doarom haft dien Kjnajcht sikj em Hoaten väajenomen, dit Jebäd to die too bäden.

²⁸Un nu, Har, Gott, du best daut, dee doa Gott es, un diene Wieed sent Woarheit, un du hast dit Goode too dienem Kjnajcht jerät.

²⁹Soo lot et die jefaulen un säajen dienem Kjnajcht sien Hus, daut et eewichlich ver die es; dan du, Har, Gott, hast jerät, un soo woat met dienem Säajen dien Kjnajcht sien Hus eewichlich jesäajent!