Read De Bibel JHF 1. Kjennichs 12 Bible Online

1. Kjennichs 12 - De Bibel JHF bible

1. Kjennichs 12

¹Un Rehabeam jinkj no Sichem; dan gaunz Israel wia no Sichem jekomen, om am toom Kjennich too moaken.

²Un daut passieed, aus Jerobeam, Nebat sien Sän, daut hieed, (oba hee wia noch en Ägipten), wuahan hee ver däm Kjennich Salomo jerant wia, un Jerobeam wond en Ägipten;

³un see schekjten han un leeten am roopen; doa kaum Jerobeam un de gaunze Jemeent Israels, un see räd too Rehabeam un säden:

⁴Dien Voda haft ons Joch hoat jemoakt; oba du, soo moak du däm hoaden Deenst von dienem Voda un sien schworet Joch leichta, daut hee opp ons jelajcht haft, soo well wie die deenen.

⁵Un hee säd to an: Got han un no dree Doag, dan komt wada no mie. Un daut Volkj jinkj han.

⁶Un de Kjennich Rehabeam berod sikj met de Oole, dee ver sienem Voda Salomo jestonen hauden, aus hee noch aum Läwen wia, un säd: Woo rod jie, disem Volkj Auntwuat to jäwen?

⁷Un see räden to am un säden: Wan du vondoag däm Volkj sien Kjnajcht woascht un an deenst un an erhieescht un goode Wieed to an rädst, soo woaren see aule Doag diene Kjnajchts sennen.

⁸Oba hee veleet däm Rot de Oole, daut see am jeroht hauden; un hee berod sikj met de Junge, dee met am oppjewossen wieren, dee ver am stunden.

⁹Un hee säd to an: Waut rod jie; daut wie disem Volkj ne Auntwuat jäwen, daut to mie jerät un jesajcht haft: Moak daut Joch leichta, daut dien Voda opp ons jelajcht haft?

¹⁰Un de Junge, dee met am oppjewossen wieren, räden to am un säden: Soo saust du to disem Volkj sajen, daut to die jerät un jesajcht haft: Dien Voda haft ons Joch schwoa jemoakt, oba du moak ons daut leichta; soo saust du to an räden: Mien kjliene Finja es dikja aus de Lenden von mienem Voda!

¹¹Un nu, mien Voda haft junt een schwoaret Joch oppjelajcht, oba ekj well too junem Joch doatoo doonen; mien Voda haft junt met Pitschen jestroft, oba ekj well junt met Skorpionen strofen.

¹²Un Jerobeam un aulet Volkj kaum aum dredden Dach no Rehabeam, soo aus de Kjennich jerät un jesajcht haud: Komt aum dredden Dach wada.

¹³Un de Kjennich auntwuad däm Volkj hoat un veleet däm Rot de Oole, däm see am jejäft hauden;

¹⁴un hee räd to an nom Rot de Junge un säd: Mien Voda haft jun Joch schwoa jemoakt, oba ekj well too junem Joch doatoo doonen; mien Voda haft junt met Pitschen jestroft, oba ekj well junt met Skorpionen strofen.

¹⁵Soo hieed de Kjennich nich opp daut Volkj; dan daut wia von däm Harn soo beschloten, om daut hee sien Wuat erfelt, daut de Har derch Achija, däm Silonita, too Jerobeam, Nebat sienem Sän, jerät haud.

¹⁶Un aus gaunz Israel sach, daut de Kjennich nich opp an hieet, doa jeef daut Volkj däm Kjennich Auntwuat un säd: Waut ha wie fa een Deel aun David? Un wie ha kjeen Oawdeel aum Sän Isai! No diene Zelten, Israel! Nu kjikj no dienem Hus, David! - Un Israel jinkj no siene Zelten.

¹⁷Oba de Kjinja Israel, dee enne Städa Juda wonden, äwa an wort Rehabeam Kjennich.

¹⁸Un de Kjennich Rehabeam schekjt Adoram, dee äwa de Opploag wia; oba gaunz Israel steenijden am, un hee storf. Doa spood sikj de Kjennich Rehabeam, un stieech opp sienem Woagen, om no Jerusalem too ranen.

¹⁹Soo foll Israel von David sienem Hus auf bat opp disem Dach.

²⁰Un daut passieed, aus gaunz Israel hieed, daut Jerobeam trigj jekomen wia, doa schekjten see han un roopten am no de Jemeent, un muaken am toom Kjennich äwa gaunz Israel. Kjeena jinkj met David sienem Hus, buta däm Staum Juda auleen.

²¹Un Rehabeam kaum no Jerusalem; un hee vesaumeld daut gaunze Hus Juda un däm Staum Benjamin, 180 000 junge Mana, om met däm Hus Israel too strieden, doamet hee daut Kjennichtum aun Rehabeam, Salomo sienem Sän, trigj to brinjen.

²²Doa wia daut Wuat Gottes aun Schemaja, däm Maun Gottes, aulsoo:

²³Saj too Rehabeam, Salomo sienem Sän, däm Kjennich von Juda, un toom gaunzen Hus Juda un Benjamin un toom äwajen Volkj, un saj:

²⁴Soo sajcht de Har: Jie sellen nich noppgonen un nich met june Breeda, de Kjinja Israel, strieden; dreit om, jiedra no sienem Hus, dan von mie ut es dise Sach passieet. Un see hieeden opp daut Wuat Gottes un jinjen wada trigj, nom Wuat Gottes.

²⁵Un Jerobeam bud Sichem enne Boaj Efraim un wond doa; un hee jinkj von doa ut un bud Pnuel.

²⁶Un Jerobeam säd en sienem Hoaten: Nu woat daut Kjennichrikj aun David sienem Hus trigjkomen.

²⁷Wan dit Volkj noppgonen woat, om em Hus Gottes en Jerusalem Schlachtopfa too opfren, soo woat daut Hoat von disem Volkj sikj no äarem Harn trigjdreien, no Rehabeam, däm Kjennich von Juda; un see woaren mie ombrinjen un sikj no Rehabeam, däm Kjennich von Juda, trigjdreien.

²⁸Doa berod sikj de Kjennich un muak twee goldne Kjalwa. Un hee säd toom Volkj: Daut es too väl fa junt, no Jerusalem nopptogonen; kjikj doa, Israel, diene Jetta, dee die ut däm Ägiptenlaunt rutjefieet ha.

²⁹Un hee stald daut eene en Betel opp, un daut aundre deed hee no Dan.

³⁰Un dise Sach wort too eene Sind, un daut Volkj jinkj fa daut eene (Opfa) han bat no Dan.

³¹Hee bud uk oppe Hecht een Hus, un muak Priesta ut aulem Volkj, dee nich von de Kjinja Levi wieren.

³²Un Jerobeam muak een Fast aum achten Moonat, aum 15-den Dach em Moonat, aus daut Fast, daut en Juda wia, un hee opfad opp däm Aultoa. Krakjt soo deed hee en Betel, en däm hee fa de Kjalwa opfad, dee hee jemoakt haud; un hee bestald en Betel de Priesta vonne Hechten, dee hee jemoakt haud.

³³Un hee opfad opp däm Aultoa, däm hee en Betel jemoakt haud, aum 15-den Dach em achten Moonat, däm hee sikj en sienem Hoaten utjedocht haud; un hee muak de Kjinja Israel een Fast, un opfad opp däm Aultoa un rieekjad.