Read De Bibel JHF 1. Kjennichs 13 Bible Online

1. Kjennichs 13 - De Bibel JHF bible

1. Kjennichs 13

¹Un kjikj, een Gottesmaun kaum ut Juda, derch daut Wuat Gottes, no Betel, un Jerobeam stunt biem Aultoa, om to rieekjren.

²Un hee roopt jäajen däm Aultoa ut derch daut Wuat Gottes un säd: Aultoa, Aultoa! Soo sajcht de Har: Kjikj, een Sän woat däm David sienem Hus jebuaren woaren, Josia sien Nomen; un hee woat opp die de Priesta de Hechten schlachten, dee opp die rieekjren, un maun woat Menschen Knoakes opp die vebrennen!

³Un hee jeef aun däm Dach een Tieekjen un säd: Dit es daut Tieekjen, von däm de Har jerät haft: Kjikj, de Aultoa woat plauze un de Fatausch, dee doabowen es, veschedd woaren.

⁴Un daut passieed, aus de Kjennich daut Wuat vom Maun Gottes hieed, daut hee jäajen däm Aultoa en Betel utjeroopt haud, doa strakjt Jerobeam siene Haunt ut vom Aultoa erauf un säd: Jriept am! Doa vedrieejd siene Haunt, dee hee jäajen am utjestrakjt haud, un hee kunn ar nich wada trigj trakjen.

⁵Un de Aultoa plauzt, un de Fatausch wort vom Aultoa veschedd, nom Tieekjen, daut de Maun Gottes derch daut Wuat Gottes jejäft haud.

⁶Doa auntwuad de Kjennich un säd toom Maun Gottes: Bedd doch däm Harn, dienem Gott, un bedd fa mie, daut miene Haunt mie wada jejäft woat. Un de Maun Gottes bedd däm Harn, un däm Kjennich wort de Haunt wada jejäft un wia aus verhäa.

⁷Un de Kjennich räd toom Maun Gottes: Komm met mie en daut Hus un stoakj die, un ekj well die een Jeschenkj jäwen.

⁸Oba de Maun Gottes säd toom Kjennich: Wan du mie de Halft von dienem Hus jeefst, soo wudd ekj nich met die nengonen; un ekj woa kjeen Broot äten un kjeen Wota aun disem Uat drinkjen.

⁹Dan aulsoo es mie befoolen worden derch daut Wuat Gottes un jesajcht: Du saust kjeen Broot äten un kjeen Wota drinkjen, un du saust nich opp däm Wajch trigjgonen, däm du jegonen best.

¹⁰Un hee jinkj opp eenem aundren Wajch un kaum nich opp däm Wajch trigj, opp däm hee no Betel jekomen wia.

¹¹Oba een oola Profeet wond en Betel; un eena von siene Säns vetald am aules, waut de Maun Gottes aun däm Dach en Betel jedonen haud; dee Wieed, dee hee toom Kjennich jerät haud, dee vetalden see uk äarem Voda.

¹²Un äa Voda säd to an: Opp waut fa eenem Wajch es hee jegonen? Un siene Säns hauden däm Wajch jeseenen, opp däm de Maun Gottes jegonen wia, dee ut Juda jekomen wia.

¹³Doa säd hee to siene Säns: Sodelt mie däm Äsel! Un see sodelde am däm Äsel, un hee reet doabowen.

¹⁴Un hee reet däm Maun Gottes hinjaraun un funk am unja eene Terebinten setten; un hee säd to am: Best du de Maun Gottes, dee von Juda jekomen es? Un hee säd: Ekj sie daut.

¹⁵Doa säd hee to am: Komm met mie nohus un at Broot.

¹⁶Oba hee säd: Ekj kaun nich met die trigjkomen un met die nenkomen, un ekj woa kjeen Broot äten un kjeen Wota met die aun disem Uat drinkjen.

¹⁷Dan een Wuat es aun mie jewast derch daut Wuat Gottes: Du saust kjeen Broot äten un doa kjeen Wota drinkjen; du saust nich opp däm Wajch trigjgonen, opp däm du hiahäa jegonen best.

¹⁸Un hee säd to am: Uk ekj sie een Profeet, aus du; un een Enjel haft to mie jerät derch daut Wuat Gottes un jesajcht: Brinj am met die en dien Hus trigj, daut hee Broot at un Wota drinkjt. Hee beluach am.

¹⁹Doa jinkj hee met am trigj, un aut Broot en sienem Hus un drunk Wota.

²⁰Un daut passieed, aus see aum Desch sauten, doa wia daut Wuat Gottes toom Profeet, dee am trigj jebrocht haud.

²¹Un hee roopt däm Maun Gottes too, dee ut Juda jekomen wia, un säd: Soo sajcht de Har: Doarom daut du jäajen däm Befäl Gottes wadaspanstich jewast best un daut Jeboot nich jehoolen hast, daut de Har, dien Gott, die befoolen haud,

²²un best aun däm Uat trigjjedreit un hast Broot jejäten un Wota jedrunken, von däm Uat hee to die jerät haft; at kjeen Broot un drinkj kjeen Wota! Soo saul dien Doodeskjarpa nich en dienem Voda sienem Grauf komen.

²³Un daut passieed, nodäm hee Broot jejäten un jedrunken haud, doa sodeld maun däm Äsel, fa däm Profeet, däm hee trigj jebrocht haud.

²⁴Un hee jinkj wajch; un daut troff am een Leiw oppem Wajch un muak am doot. Un sien Doodeskjarpa lach oppem Wajch hanjestrakjt, un de Äsel stunt bie am, un de Leiw stunt biem Doodeskjarpa.

²⁵Un kjikj, doa jinjen Lied vebie un sagen däm Doodeskjarpa oppem Wajch ligjen, un däm Leiw biem Doodeskjarpa stonen; un see kaumen un säden daut enne Staut, en dee de oola Profeet wond.

²⁶Aus nu de Profeet, dee am vom Wajch trigjjeholt haud, daut hieed, säd hee: Daut es de Maun Gottes, dee jäajen däm Befäl Gottes wadaspanstich jewast es; un soo haft de Har am däm Leiw hanjejäft; dee haft am veräten un doot jemoakt, nom Wuat Gottes, daut hee to am jerät haft.

²⁷Un hee räd to siene Säns un säd: Sodelt mie däm Äsel! Un see sodelde am.

²⁸Un hee reet han un funk sien Doodeskjarpa doa oppem Wajch ligjen, un däm Äsel un däm Leiw biem Doodjen stonen; de Leiw haud däm Doodeskjarpa nich jefräten un däm Äsel nich veräten.

²⁹Un de Profeet hoof däm Doodjen, däm Maun Gottes, opp un läd am oppem Äsel un brocht am trigj. Un hee kaum enne Staut vom oolen Profeet, om am to bekloagen un to begrowen.

³⁰Un hee läd sienen Doodeskjarpa en sien Grauf; un maun kloagd äwa am: Ach, mien Brooda!

³¹Un daut passieed, nodäm hee am begroft haud, doa räd hee to siene Säns un säd: Wan ekj jestorwen sie, soo begroft mie en däm Grauf, en däm de Maun Gottes begroft es; lajcht miene Knoakes bie siene Knoakes;

³²Dan daut Wuat woat jewess passieren, daut hee derch daut Wuat Gottes jäajen disem Aultoa utjeroopt haft, dee en Betel es, un jäajen aule Hiesa oppe Hechten, dee enne Städa von Samaria sent.

³³No disem aulem dreid Jerobeam nich om von sienem beesen Wajch; un hee muak wada ut aulem Volkj Priesta fa de Hechten; wäa Lost haud, däm weid hee, daut hee een Priesta von de Hechten wort.

³⁴Un dise Sach wort däm Hus Jerobeam too eene Sind, un toom vetiljen un toom venichten vom Ieedboddem wajch.