Read De Bibel JHF 1. Kjennichs 18 Bible Online

1. Kjennichs 18 - De Bibel JHF bible

1. Kjennichs 18

¹Un daut vejinjen väl Doag, doa wia daut Wuat Gottes too Elia aum dredden Joa aulsoo: Go han, wies die Ahab; un ekj well oppem Ieedboddem Räajen jäwen.

²Un Elia jinkj han, om sikj Ahab to wiesen. Oba de Hungaschnoot wia en Samaria groot.

³Un Ahab roopt Obadja, dee äwa daut Hus wia. Oba Obadja enjst sikj sea fa däm Harn;

⁴un daut passieed, aus Isebel de Profeeten Gottes utrott, doa naum Obadja 100 Profeeten un vestuak dee, too 50 Maun en eene Heel, un vesorjd an met Broot un Wota.

⁵Un Ahab säd to Obadja: Go derch daut Launt no aule Wotakjwalen un no aule Rieen; veleicht finj wie Grauss, daut wie Pieed un Multieren aum Läwen erhoolen un nuscht vom Vee utroden motten.

⁶Un see deelden daut Launt unja sikj, om daut derchtogonen; Ahab jinkj opp eenem Wajch auleen, un Obadja jinkj opp eenem Wajch auleen.

⁷Un aus Obadja oppem Wajch wia, kjikj, doa kaum Elia am entjäajen. Un hee erkjand am un foll opp sien Aunjesecht un säd: Best du daut, mien Har Elia?

⁸Un hee säd to am: Ekj sie et; go han, saj dienem Harn: Kjikj, Elia es hia!

⁹Un hee säd: Waut ha ekj jesindicht, daut du dienem Kjnajcht enne Haunt von Ahab jäwen west, daut hee mie ombrinjt?

¹⁰Soo woa de Har, dien Gott, läft, wan daut eene Nazion ooda een Kjennichrikj jeft, wuahan mien Har nich jeschekjt haft, om die too sieekjen! Un see säden: Hee es nich hia, soo leet hee daut Kjennichrikj un de Nazion schwieren, daut maun die nich jefungen haft.

¹¹Un nu sajchst du: Go han, saj dienem Harn: Kjikj, Elia es hia!

¹²Un daut woat passieren, wan ekj von die wajchgo, soo woat de Jeist Gottes die droagen, ekj weet nich wuahan; un kom ekj, om Ahab daut to berechten, un hee finjt die nich, soo woat hee mie doot moaken. Un dien Kjnajcht enjst sikj doch fa däm Harn von miene Jugent aun.

¹³Es mienem Harn nich berecht worden, waut ekj jedonen ha, aus Isebel de Profeeten Gottes ombrocht? Daut ekj 100 Maun vonne Profeeten Gottes vestuak, too 50 Maun en eene Heel, un an met Broot un Wota vesorjd?

¹⁴Un nu sajchst du: Go han, saj dienem Harn: Kjikj, Elia es hia! Un hee woat mie ombrinjen.

¹⁵Oba Elia säd: Soo woa Gott de Häaschoa läft, ver däm sien Aunjesecht ekj sto, vondoag woa ekj mie am wiesen!

¹⁶Doa jinkj Obadja han, Ahab entjäajen, un säd daut am. Un Ahab jinkj han, Elia entjäajen.

¹⁷Un daut passieed, aus Ahab Elia sach, doa säd Ahab to am: Best du doa, dee Israel em Onjlekj brinjt?

¹⁸Un hee säd: Ekj ha Israel nich em Onjlekj jebrocht, sonda du un dien Vodahus, endäm jie de Jebooten Gottes veloten ha, un du däm Baalim Nojegonen best.

¹⁹Un nu schekj han, vesaumel mie gaunz Israel nom Boajch Karmel, un dee 450 Baal Profeeten un dee 400 Profeeten de Aschera, dee aun Isebel äarem Desch äten.

²⁰Doa schekjt Ahab no aule Kjinja Israel han un vesaumeld de Profeeten nom Boajch Karmel.

²¹Doa kaum Elia nom gaunzen Volkj un säd: Woo lang lom jie opp beid Sieden? Wan de Har de woarhauftja Gott es, soo folcht am no; oba wan de Baal, soo folcht am no! Un daut Volkj auntwuad am kjeen Wuat.

²²Un Elia räd toom Volkj: Ekj auleen sie äwajebläwen, een Profeet Gottes, un de Baal Profeeten sent 450 Maun.

²³Soo jeft ons nu 2 junge Bolles; un see muchten sikj däm eenen von de junge Bolles utwälen un vehaken am un oppem Holt lajen, oba see sellen kjeen Fia doaunja lajen; un ekj, ekj woa dän aundren jungen Boll reed moaken un oppem Holt lajen, oba ekj woa kjeen Fia doaraun lajen.

²⁴Un jie roopt dän Nomen von junem Gott aun, un ekj, ekj woa dän Nomen Gottes aunroopen; un dee Gott, dee met Fia auntwuaden woat, dee es Gott! Doa auntwuad daut gaunze Volkj un säd: Daut Wuat es goot.

²⁵Un Elia säd to de Baal Profeeten: Wält junt eenen von de junge Bolles ut un moakt am ieescht reed, dan jie sent de Väle, un roopt dän Nomen von junem Gott aun; oba jie sellen kjeen Fia doaraun lajen.

²⁶Un see naumen dän jungen Boll, dän maun an jeef, un muaken am reed; un see roopten dän Nomen von Baal aun von Zemorjes bat opp Meddach un säden: Baal, auntwuad ons! Oba doa wia kjeene Stemm, un kjeena auntwuad. Un see huppsten om dän Aultoa, dän maun jemoakt haud.

²⁷Un opp Meddach passieed daut, doa vespott Elia an un säd: Roopt met ne lude Stemm, dan hee es doch een Gott! Dan hee es en Jedanken, ooda es hee biesied jegonen, ooda hee es oppe Reis; veleicht schlapt hee un woat oppwakjen.

²⁸Un see roopten met ne lude Stemm un see schneeden sikj no äare Wies met Schwieeta un met Spiessen, bat see aun sikj Bloot vegooten.

²⁹Un daut passieed, aus de Meddach vebie wia, doa profezeide see bat de Tiet, doa maun daut Speisopfa opfad; oba doa wia kjeene Stemm un kjeene Auntwuat un kjeen Oppmoakjen.

³⁰Doa säd Elia toom gaunzen Volkj: Komt häa, no mie! Un daut gaunze Volkj kaum no am. Un hee stald dän doljerätnen Aultoa Gottes wada häa.

³¹Un Elia naum 12 Steena, no de Zol de Stam de Säns Jakob, to dän daut Wuat Gottes jesajcht wia, endäm hee säd: Israel saul dien Nomen sennen!

³²Un hee bud von de Steena eenen Aultoa em Nomen Gottes; un hee muak runtom däm Aultoa eenen Growe, soo breet, von twee Mot Jeträajd;

³³un hee muak daut Holt reed un vehackt däm jungen Boll un läd am opp daut Holt.

³⁴Un hee säd: Felt 4 Amma met Wota, un jeet daut oppem Brauntopfa un opp daut Holt. Un hee säd: Doot daut noch eenmol! Un see deeden daut toom tweeden Mol. Un hee säd: Doot daut toom dredden Mol! Un see deeden daut toom dredden Mol.

³⁵Un daut Wota rand om däm Aultoa; un uk däm Growen feld hee met Wota.

³⁶Un daut passieed too Tiet, doa maun daut Speisopfa opfat, doa kaum Elia, de Profeet, doatoo un säd: Har, Gott von Abraham, Isaak un Israel! Vondoag woat erkjant woaren, daut du en Israel Gott best, un ekj dien Kjnajcht, un daut ekj no dienem Wuat aul dit jedonen ha.

³⁷Auntwuad mie, Har, auntwuad mie, doamet dit Volkj weet, daut du, Har, Gott best, un daut du äa Hoat trigj jedreit hast!

³⁸Doa foll Fia Gottes rauf un vebrend daut Brauntopfa un daut Holt un de Steena un de Ieed; un daut Wota, daut em Growe wia, lekjt daut opp.

³⁹Un aus daut gaunze Volkj daut sach, doa follen see opp äa Aunjesecht un säden: De Har. Hee es Gott! de Har, hee es Gott!

⁴⁰Un Elia säd to an: Jriept de Baal Profeeten, daut kjeena von an wajch rant! Un see jreepen an; un Elia fieed an rauf nom Bach Kison un schlacht an doa selfst.

⁴¹Un Elia säd to Ahab: Go nopp at un drinkj, dan daut es een Ruzhen von eenem jewaultjen Räajen.

⁴²Un Ahab jinkj nopp, om to äten un to drinkjen. Oba Elia jinkj oppe Spetz vom Karmel; un hee buag sikj bat oppe Ieed un deed sien Aunjesecht tweschen de Kjnee.

⁴³Un hee säd to sienem Jung: Go doch nopp, un kjikj nom Mäa han. Un hee jinkj nopp un kjikjt, un hee säd: Daut es nuscht doa. Un hee säd: Go wada han, säwen Mol.

⁴⁴Un biem säwenden Mol passieed daut, doa säd hee: Kjikj, eene Wolkj, kjlien aus eene Maunshaunt, kjemt ut daut Mäa nopp. Doa säd hee: Go han un saj too Ahab: Spaun aun un foa rauf, daut de Räajen die nich opphelt!

⁴⁵Un doano passieed daut, doa wort de Himmel schwoat von Wolkjen un Wint, un daut kaum een stoakja Räajen; un Ahab stieech em Woagen un jinkj no Jesreel.

⁴⁶Un de Haunt Gottes kaum äwa Elia; un hee bung siene Lenden om un rand ver Ahab häa bat no Jesreel.