Read De Bibel JHF 1. Kjennichs 8 Bible Online

1. Kjennichs 8 - De Bibel JHF bible

1. Kjennichs 8

¹Nodäm vesaumeld Salomo de Eltestasch von Israel un aule Stam Heipta, de Ferschten de Vodahiesa de Kjinja Israel, nom Kjennich Salomo no Jerusalem, om de Bundeslod Gottes nopptobrinjen ut David siene Staut, daut es Zion.

²Un aule Mana von Israel vesaumelden sikj nom Kjennich Salomo em Moonat Ethanim [Tischri], toom Fast, daut es de säwenda Moonat.

³Un daut kaumen aule Eltestasch von Israel, un de Priesta druagen de Lod.

⁴Un see brochten de Lod Gottes nopp, un daut Zelt de Bejäajnunk un aulet heilje Jereetschoft, daut em Zelt wia. De Priesta un de Leviten brochten dee nopp.

⁵Un de Kjennich Salomo un de gaunze Jemeent Israel, dee sikj no am vesaumelt hauden un met am ver de Lod stunden, opfaden Kjlienvee un Rinda, daut wort nich jetalt un de Menj nich jetalt woaren kunn.

⁶Un de Priesta brochten de Bundeslod Gottes aun äarem Uat, en däm bennaschten Rum em Hus, en daut Aulaheilichste, unja de Flichten de Cherubim;

⁷dan de Cherubim breeden de Flichten äwa däm Uat ut, woa de Lod stunt, un de Cherubim bedakjten de Lod un äare Stangen von bowen häa.

⁸Un de Stangen wieren soo lank, daut de Spetzen vonne Stangen vom Heiljen ut aune väaschte Sied vom bennaschten Rum toseenen wieren; oba von buten worden see nich jeseenen. Un see sent doa selfst bat opp disem Dach.

⁹Nuscht wia enne Lod, aus blooss dee beid steenane Toflen, dee Moses aum Horeb nenn läd, aus de Har eenen Bunt met de Kjinja Israel muak, aus see ut däm Ägiptenlaunt jegonen wieren.

¹⁰Un daut passieed, aus de Priesta ut däm Heilichtum rutjinjen, doa erfeld de Wolkj daut Hus Gottes;

¹¹un de Priesta kunnen wäajen de Wolkj nich doa stonen, om däm Deenst too verechten; dan de Harlichkjeit Gottes feld daut Hus Gottes.

¹²Nodäm säd Salomo: De Har haft jesajcht, daut hee em Dunklen wonen well.

¹³Ekj ha die een Hus too Wonunk jebut, eene Städ fa dienem Wonsett opp Eewich.

¹⁴Un de Kjennich dreid sien Aunjesecht un säajend de gaunze Jemeent Israels; un de gaunze Jemeent Israels stunt.

¹⁵Un hee säd: Jeloft es de Har, de Gott Israels, dee met sienem Mul to mienem Voda David jerät un met siene Haunt daut erfelt haft, endäm hee säd:

¹⁶Von däm Dach aun, doa ekj mien Volkj Israel ut Ägipten rutjefieet ha, ha ekj kjeene Staut ut aule Stam Israels erwält, om een Hus too buen, doamet mien Nomen doa selfst wia; oba ekj ha David erwält, daut hee äwa mien Volkj Israel wia.

¹⁷Un daut wia en mienem Voda David sienem Hoaten, däm Nomen Gottes, däm Gott Israels, een Hus too buen.

¹⁸Un de Har säd to mienem Voda David: Wiels daut en dienem Hoaten jewast es, mienem Nomen een Hus too buen, soo hast du goot jedonen, daut et en dienem Hoaten jewast es.

¹⁹Blooss nich du saust daut Hus buen; sonda dien Sän, dee ut diene Lenden väakomen woat, hee saul mienem Nomen daut Hus buen.

²⁰Un de Har haft sien Wuat jehoolen, daut hee jerät haft; un ekj sie aun mienem Voda David siene Städ oppjestonen, un ha mie oppem Troon Israels jesat, soo aus de Har jerät haft, un ha däm Nomen Gottes, däm Gott Israels, daut Hus jebut;

²¹un ekj ha doa selfst eenen Uat häajerecht fa de Lod, en dee de Bunt Jahwe es, däm hee met onse Vodasch jemoakt haft, aus hee an ut däm Ägiptenlaunt rutfieed.

²²Un Salomo jinkj ver däm Aultoa Gottes, ver de gaunze Jemeent Israels; un hee strakjt siene Henj ut nom Himmel un säd:

²³Har, Gott Israels! Kjeen Gott es aus du em Himmel un unjen oppe Ieed, dee du däm Bunt un de Jnod diene Kjnajchts bewoascht, dee ver die met äarem gaunzen Hoaten gonen;

²⁴dee du dienem Kjnajcht David, mienem Voda, jehoolen, waut du to am jerät hast, du hast daut met dienem Mul jerät, un met diene Haunt hast du daut erfelt, aus daut aun disem Dach es.

²⁵Un nu, Har, Gott Israels, hool dienem Kjnajcht David, mienem Voda, waut du to am jerät hast, endäm du sädst: Daut saul die nich aun eenem Maun fälen ver mienem Aunjesecht, dee doa oppem Troon Israels sett, wan blooss diene Säns opp äarem Wajch achten, daut see ver mie gonen, soo aus du ver mie jegonen best.

²⁶Un nu, Gott Israels, lot doch diene Wieed woarhauft woaren, dee du too dienem Kjnajcht David, mienem Voda, jerät hast!

²⁷Oba sull Gott werkjlich oppe Ieed wonen? Kjikj, de Himmel un de Himmel Himmel kjennen die nich foten; wooväl weinja dit Hus, daut ekj jebut ha!

²⁸Doch drei die nom Jebäd von dienem Kjnajcht un no siene Bedd, Har, mien Gott, daut du opp daut Roopen un opp daut Jebäd hieescht, daut dien Kjnajcht vondoag ver die bät;

²⁹daut diene Uagen Nacht un Dach äwa dit Hus op sent, äwa däm Uat, von däm du jesajcht hast: Mien Nomen saul doa selfst sennen! Daut du opp daut Jebäd hieescht, daut dien Kjnajcht jäajen disem Uat han bäden woat.

³⁰Un hia opp daut Bedden von dienem Kjnajcht un dienem Volkj Israel, daut see jäajen disem Uat han rechten woaren; un du hia - aun de Städ diene Wonunk, em Himmel, jo, hia un vezei!

³¹Wan wäa jäajen sienen Näakjsten sindicht, un maun am eenen Eit auflajcht, om am schwieren to loten, un hee kjemt un schwieet ver dienem Aultoa en disem Hus:

³²Soo hia du em Himmel un haundel un recht diene Kjnajchts, endäm du Schuldjen schuldich aunerkjanst, daut du sienem Wajch opp sienem Kopp brinjst, un endäm du däm Jerajchten jerajcht aunerkjanst, daut du am no siene Jerajchtichkjeit jefst.

³³Wan dien Volkj Israel vom Fiend jeschloagen woat, wiels see jäajen die jesindicht ha, un see dreien no die trigj un bekjanen dienen Nomen, un bäden un bedden to die en dienem Hus:

³⁴Soo hia du em Himmel un vezei de Sinden von dienem Volkj Israel; un brinj an trigj en daut Launt, daut du äare Vodasch jejäft hast.

³⁵Wan de Himmel veschloten, un kjeen Räajen sennen woat, wiels see jäajen die jesindicht ha, un see bäden jäajen disem Uat han un bekjanen dienen Nomen un dreien om von äare Sinden, wiels du an deemutichst:

³⁶Soo hia du em Himmel un vezei de Sinden diene Kjnajchts un dienem Volkj Israel, daut du an däm gooden Wajch wiest, opp däm see gonen sellen; un jeff Räajen opp dien Launt, daut du dienem Volkj toom Oawdeel jejäft hast.

³⁷Wan eene Hungaschnoot em Launt sennen woat, wan Past sennen woat, wan Jeträajdbraunt, Jeträajdrost, Heischrakjen ooda Rupen sennen woaren; wan sien Fiend em Launt siene Dooasch beloagat, wan irjent eene Ploag, irjent eene Krankheit sennen woat:

³⁸Waut fa Jebäd, waut vere Bedd emma jedonen woat von irjent eenem Mensch, von dienem gaunzen Volkj Israel, wan see een jiedra de Ploag en sienem Hoaten erkjanen woaren, un hee siene Henj utstrakjt jäajen dit Hus han:

³⁹Soo hia du em Himmel, de Städ diene Wonunk, un vezei, un doo un jeff eenem jiedrem no aul siene Wäaj, aus du sien Hoat kjanst - dan du, du auleen kjanst daut Hoat aula Menschenkjinja; -

⁴⁰om daut see die aule Doag ferchten, dee see en däm Launt läwen woaren, daut du onse Vodasch jejäft hast.

⁴¹Un uk opp däm Framden, dee nich von dienem Volkj Israel es - kjemt hee ut eenem wiedem Launt om dienem Nomen wellen -

⁴²dan see woaren hieren von dienem groote Nomen un diene stoakje Haunt un dienem utjestrakjtem Oarm, wan hee kjemt, un bäd jäajen dit Hus han:

⁴³Soo hia du em Himmel, de Städ diene Wonunk, un doo no aulem, om waut de Framda no die roopen woat; om daut aule Velkja de Ieed dienen Nomen erkjanen, doamet see die ferchten, aus dien Volkj Israel, un doamet see erkjanen, daut dit Hus, daut ekj jebut ha, no dienem Nomen jenant woat.

⁴⁴Wan dien Volkj utgonen woat jäajen sienen Fiend, opp däm Wajch, däm du an schekjen woascht, un see to däm Harn bäden no de Staut han, dee du erwält hast, un däm Hus, daut ekj dienem Nomen jebut ha:

⁴⁵Soo hia em Himmel äa Jebäd un äare Bedd, un fia äa Rajcht ut.

⁴⁶Wan see jäajen die sindjen, - dan doa es kjeen Mensch, dee nich sindicht - un du äwa an oajalich woascht un an ver däm Fiend hanjäffst un an jefangen wajchfieren en daut Launt äare Fiend, een wiedet ooda dichtet;

⁴⁷un see neemen daut en däm Launt too Hoaten, wuahan see jefangen wajchjefieet sent, un dreien om un bedden die en däm Launt, dee an wajchjefieet ha, un sajen: Wie ha jesindicht un ha vekjieet jehaundelt, wie ha jesazloos jehaundelt;

⁴⁸un see dreien no die om met äarem gaunzen Hoaten un met äare gaunze Seel em Launt äare Fiend, dee an wajchjefieet ha, un see bäden to die no äarem Launt han, daut du äare Vodasch jejäft, no de Staut, dee du erwält hast, un nodäm Hus, daut ekj dienem Nomen jebut ha:

⁴⁹Soo hia em Himmel, de Städ diene Wonunk, äa Jebäd un äare Bedd, un fia äa Rajcht ut;

⁵⁰un vezei dienem Volkj, waut see jäajen die jesindicht ha, un aul äare Äwaträdungen, met waut see jäajen die jesindicht ha; un lot an Boarmhoatichkjeit finjen ver dän, dee an jefangen wajchjefieet ha, daut see sikj äwa an erboarmen;

⁵¹dan see sent dien Volkj un dien Oawdeel, daut du ut Ägipten rutjefieet hast, medden ut däm iesanem Schmeltowen: -

⁵²Soo daut diene Uagen op sent fa de Bedd diene Kjnajchts un fa de Bedd dienem Volkj Israel, daut du opp an hieescht en aulem, om waut see to die roopen.

⁵³Dan du, du hast an utjesondat, die toom Oawdeel ut aule Velkja de Ieed, soo aus du derch dienem Kjnajcht Moses jerät hast, aus du onse Vodasch ut Ägipten rutfieren deedst, Har, Gott!

⁵⁴Un daut passieed, aus Salomo toenj wia, dit gaunze Jebäd un Bedden aun däm Harn too rechten, stunt hee opp von däm Aultoa Gottes von siene Kjnee, endäm siene Henj nom Himmel utjestrakjt wieren;

⁵⁵un hee stunt un säajend de gaunze Jemeent Israel met ne lude Stemm un säd:

⁵⁶Jeloft es de Har, dee sienem Volkj Israel Ru jejäft, no aulem, waut hee jerät haft! Kjeen eensjet Wuat es doahan jefollen von aul siene goode Wieed, dee hee derch sienen Kjnajcht Moses jerät haft.

⁵⁷Har, ons Gott, sie met ons, soo aus hee met onse Vodasch jewast es; hee velat ons nich un vestat ons nich:

⁵⁸Om ons Hoat no am to neije, doamet wie opp aul siene Wäaj gonen un siene Jebooten un siene Sazungen un siene Rajchte hoolen, dee hee onse Vodasch befoolen haft.

⁵⁹Un dise miene Wieed, dee ekj ver däm Harn jebedd ha, mucht de Har, ons Gott, Dach un Nacht dicht bie sennen, daut hee daut Rajcht siene Kjnajchts un daut Rajcht von sienem Volkj Israel utfieet, soo aus de Dach daut foddat;

⁶⁰doamet de Velkja de Ieed erkjanen, daut de Har Gott es, un kjeena mea.

⁶¹Un jun Hoat saul voll un gaunz met däm Harn, onsem Gott, sennen, om en siene Sazungen too gonen un siene Jebooten too hoolen, aus daut aun disem Dach es.

⁶²Un de Kjennich un gaunz Israel opfaden met am Schlachtopfa ver däm Harn.

⁶³Un Salomo opfad Dankopfa, daut hee däm Harn opfad, 22 000 Rinda un 120 000 Schop. Un de Kjennich un aule Kjinja Israel weide daut Hus Gottes en.

⁶⁴Aun däm seljen Dach heilijd de Kjennich de Medd vom Hoff, dee ver däm Hus Gottes wia; dan hee opfad doa daut Brauntopfa un daut Speisopfa un daut Fat de Dankopfa; dan de koppana Aultoa, dee ver däm Harn stunt, wia too kjlien, om daut Brauntopfa un daut Speisopfa un daut Fat de Dankopfa too foten.

⁶⁵Un soo fiad Salomo aun de Tiet daut Fast Gottes, onsem Gott, - un gaunz Israel met am, eene groote Vesaumlunk, vom Engank Hamat bat aun däm Bach Ägipten, säwen Doag un nochmol säwen Doag, 14 Doag.

⁶⁶Aum achten Dach leet hee daut Volkj gonen; un see säajende däm Kjennich un jinjen no äare Zelten, froo un gooden Moot wäajen aul däm Gooden, daut de Har sienem Kjnajcht David un sienem Volkj Israel jedonen haud.