Read De Bibel JHF 2. Kjennichs 9 Bible Online

2. Kjennichs 9 - De Bibel JHF bible

2. Kjennichs 9

¹Un Elisa, de Profeet, roopt eenem von de Profeeten Säns un säd to am: Ombinj diene Lenden un nemm dise Eeljkruck en diene Haunt un go no Ramot-Gilead.

²Un wan du doahan jekomen best, soo kjikj die doa no Jehu om, Josafat sienem Sän, vom Sän Nimschi; un go nenn, un lot am oppstonen ut de Medd von siene Breeda un go met am en eene bennaschte Stow;

³un nemm de Eeljkruck un jeet dee äwa sien Haupt ut un saj: Soo sajcht de Har: Ekj ha die aus Kjennich äwa Israel jesaulft! Un moak de Däa op un ran, un lua nich.

⁴Un de Jinjlinkj, de Deena vom Profeet, jinkj no Ramot-Gilead.

⁵Un hee kaum nenn, un kjikj, doa sauten de Bowaschte vom Häa. Un hee säd: Ekj ha een Wuat aun die, Bowaschta. Un Jehu säd: Aun wäm von ons aulen? Un hee säd: Aun die, Bowaschta.

⁶Doa stunt Jehu opp un jinkj em Hus nenn; un hee goot daut Eelj opp sienem Haupt un säd to am: Soo sajcht de Har, de Gott Israels: Ekj ha die toom Kjennich jesaulft äwa daut Volkj Gottes, äwa Israel.

⁷Un du saust Ahab sien Hus, dienem Harn, schlonen; un ekj woa daut Bloot von miene Kjnajchts, de Profeeten, un daut Bloot aule Kjnajchts Gottes vonne Haunt Isebel fodren [strofen].

⁸Jo, Ahab sien gaunzet Hus saul omkomen; un ekj woa von Ahab utroden, waut menlich es, soo aus däm Jebungnen aus uk däm Frieen un Israel.

⁹Un ekj woa Ahab sien Hus moaken aus daut Hus von Jerobeam, Nebat sienem Sän, un aus daut Hus von Baesa, Achija sienem Sän.

¹⁰Oba Isebel sellen de Hunj fräten oppem Akastekj en Jesreel, un kjeena woat ar begrowen. Un hee muak de Däa op un rand wajch.

¹¹Un Jehu kaum rut no de Kjnajchts von sienem Harn. Un maun säd to am: Es daut Fräd? Wuarom es dis Rosenda no die jekomen? Un hee säd to an: Jie kjanen doch däm Maun un siene räd.

¹²Un see säden: Läajes! Saj ons daut doch! Doa säd hee: Soo un soo haft hee to mie jerät un jesajcht: Soo sajcht de Har: Ekj ha die toom Kjennich äwa Israel jesaulft!

¹³Doa spooden see sikj un naumen een jiedra sien Kjleet un läden daut unja am, oppe Stoopen; un see blosde enne Posaun un säden: Jehu es Kjennich!

¹⁴Un soo muak Jehu, Josafat sien Sän, vom Sän Nimschi, eene Veschwierunk jäajen Joram. (Oba Joram, hee un gaunz Israel, hauden Ramot-Gilead jäajen Hasael, däm Kjennich von Sierien, bewoakt.

¹⁵Un de Kjennich Joram wia trigjjekomen, om sikj en Jesreel von de Wunden heelen to loten, dee am de Siera jeschloagen hauden, aus hee jäajen Hasael, däm Kjennich von Sierien, street). Un Jehu säd: Wan daut jun Wellen es, soo saul kjeena ut de Staut wajchranen, om hantogonen, daut en Jesreel too berechten.

¹⁶Un Jehu spaund aun un jinkj no Jesreel; dan Joram lach doa selfst. Un Ahasja, de Kjennich von Juda, wia raufjegonen, om Joram too besieekjen.

¹⁷Un de Wajchta stunt oppem Torm von Jesreel un sach Jehu sien Schoa, woo hee nodakaum, un säd: Ekj kaun een Schoa seenen. Un Joram säd: Nemm eenen Ritta un schekj am entjäajen, un froag: Es daut Fräd?

¹⁸Un de Ritta reet am entjäajen un säd: Soo sajcht de Kjennich: Es daut Fräd? Un Jehu säd: Waut hast du met däm Fräd to doonen? Drei die om, un folj mie! Un de Wajchta berecht un säd: De Boote es bat no an jekomen un kjemt nich trigj.

¹⁹Doa schekjt hee eenen tweeden Ritta; un hee kaum no an un säd: Soo sajcht de Kjennich: Es daut Fräd? Un Jehu säd: Waut hast du met däm Fräd to doonen? Drei die om, un folj mie!

²⁰Un de Wajchta berecht un säd: Hee es bat no an jekomen un kjemt nich trigj. Un daut Driewen es aus daut Driewen von Jehu, Nimschi sienem Sän; dan hee drift onsennich.

²¹Doa säd Joram: Spaun aun! Un maun spaund sienen Woagen aun; un Joram, de Kjennich von Israel, un Ahasja, de Kjennich von Juda, een jiedra opp sienem Woagen; see fuaren Jehu entjäajen, un see troffe am opp Nabot, däm Jisreelita, sienem Gruntstekj.

²²Un daut passieed, aus Joram däm Jehu sach, doa säd hee: Es daut Fräd, Jehu? Oba hee säd: Waut, Fräd, bie aul de Huararie un Zaubarie von diene Mutta Isebel?

²³Doa dreid Joram siene Henj om un rand wajch, un säd to Ahasja: Verot, Ahasja!

²⁴Oba Jehu naum sien Boagen enne Haunt un troff Joram tweschen siene Oarms, soo daut de Feila am derch daut Hoat fua; un hee foll en sienem Woagen dol.

²⁵Un hee säd to Bidkar, sienem Aunfiera: Nemm am un schmiet am opp Nabot, däm Jisreelita, sienem Gruntstekj. Dan denkj, aus wie, ekj un du, metenaunda hinja sienem Voda Ahab reeden, un de Har disem utspruch äwa am deed:

²⁶Wan ekj nich daut Bloot von Nabot un daut Bloot siene Säns jistren jeseenen ha! Sajcht de Har; un ekj woa die daut vejelten opp disem Gruntstekj, sajcht de Har. Un nu nemm am opp, schmiet am oppem Gruntstekj, nom Wuat Gottes.

²⁷Aus Ahasja, de Kjennich von Juda, daut sach, rand hee oppem Wajch nom Goadenhus. Un Jehu juach am hinjaraun un säd: Uk am schlot oppem Woagen! Un see vewunden am oppem Aunboajch Gur, dee bie Jibleam es. Un hee rand no Megiddo un storf doa selfst.

²⁸Un siene Kjnajchts leeten am no Jerusalem brinjen, un begrowen am en sienem Grauf, bie siene Vodasch, en David siene Staut.

²⁹Un aum 11-ten Joa von Joram, Ahab sienem Sän, wia Ahasja Kjennich jeworden äwa Juda.

³⁰Un Jehu kaum no Jesreel. Un aus Isebel daut hieed, doa deed see äare Uagen foawen un muak äa Haupt schmock un kjikjt toom Fensta rut.

³¹Un aus Jehu em Dooa kaum, doa säd see: Jintj Simri daut goot, däm Merda von sienem Harn?

³²Un hee hoof sien Aunjesecht nom Fensta un säd: Wäa es met mie, wäa? Doa kjikjten twee ooda dree Hoffbeaumte no am rauf.

³³Un hee säd: Schmiet ar rauf! Un see schmeeten ar rauf; un daut spretst von äarem Bloot aune Wenj un aune Pieed, un dee veklunjde ar.

³⁴Un hee jinkj nenn un aut un drunk; un hee säd: Kjikjt doch no dise Vefluchte un begroft ar, dan see es eene Kjennichsdochta.

³⁵Un see jinjen han, om ar too begrowen; oba see fungen nuscht mea von ar, aus blooss däm Schädel un de Feet un de Henj.

³⁶Un see kaumen trigj un berechten am daut. Un hee säd: Daut es daut Wuat Gottes, daut hee derch sienem Kjnajcht Elia, däm Tisbita, jerät haft, endäm hee säd: Opp däm Gruntstekj en Jesreel sellen de Hunj Isebel äa Fleesch fräten;

³⁷un Isebel äa Doodeskjarpa saul oppem Gruntstekj en Jesreel däm Mest oppe Stap jlikj jemoakt, daut maun nich woat sajen kjennen: Daut es Isebel.