Read De Bibel JHF 1. Chronik 17 Bible Online

1. Chronik 17 - De Bibel JHF bible

1. Chronik 17

¹Un daut passieed, aus David en sienem Hus wond, doa säd David too Nathan, däm Profeet: Kjikj, ekj won en eenem Zeeda Hus, un de Bundeslod Gottes wont unja Teppiche.

²Un Nathan säd to David: Doo aules, waut du em Hoaten hast, dan Gott es met die.

³Un en dee selje Nacht wia daut Wuat Gottes aun Nathan aulsoo:

⁴Go han un saj too David, mienem Kjnajcht: Soo sajcht de Har: Du saust mie kjeene Wonunk buen;

⁵dan ekj ha nich en eenem Hus jewont von däm Dach aun, doa ekj Israel noppjefieet ha, bat opp disem Dach; sonda ekj waundad von eenem Zelt nom aundren un von Wonunk no Wonunk.

⁶Woa emma ekj unja gaunz Israel waundad, ha ekj to eenem de Rechta Israels, däm ekj befool, mien Volkj too weiden, een Wuat jerät un jesajcht: Wuarom ha jie mie nich een Hus von Zeeda jebut?

⁷Un nu saust du soo to mienem Kjnajcht David sajen: Soo sajcht Gott de Häaschoa: Ekj ha die vonne Stap jenomen, hinja däm Kjlienvee wajchjenomen, daut du Ferscht sennen sust äwa mien Volkj Israel;

⁸un ekj sie emma met die jewast, wuahan du jegonen best, un ha aul diene Fiend ver die utjerot; un ekj ha die eenen Nomen jemoakt, aus däm Nomen de Groote, dee oppe Ieed sent.

⁹Un ekj woa een Uat fa mien Volkj Israel saten un woa daut plaunten, daut et aun siene Städ wont un nich mea beorruicht woat; un de Säns de Ojjerajchtichkjeit sellen daut nich mea vedoawen [oppriwe], aus ver Tieden,

¹⁰un von de Doag, doa ekj Rechta äwa mien Volkj Israel jestalt ha. Un ekj woa aul diene Fiend deemutje; un ekj saj die, daut de Har die een Hus buen woat.

¹¹Un daut woat passieren, wan diene Doag voll sent, daut du no diene Vodasch hanjeist, soo woa ekj dienen Somen no die erwakjen, dee von diene Säns sennen woat, un woa sien Kjennichtum faustmoaken.

¹²Dee woat mie een Hus buen; un ekj woa sien Troon opp eewich faustmoaken.

¹³Ekj well sien Voda sennen, un hee saul mien Sän sennen; un ekj well miene Jnod nich von am nämen, soo aus ekj dee von däm nämen leet, dee ver die wia.

¹⁴Un ekj well am opp eewich äwa mien Hus un mien Kjennichrikj saten; un sien Troon saul opp eewich faust sennen.

¹⁵No aul de Wieed un nodäm Jesecht, aulsoo räd Nathan too David.

¹⁶Doa jinkj de Kjennich David nenn un sad sikj ver däm Harn dol un säd: Wäa sie ekj, Jahwe Gott, un waut es mien Hus, daut du mie bat hia jebrocht hast?

¹⁷Un daut es nich too weinich en diene Uagen jewast, oo Gott! Un du hast uk von dienem Kjnajcht sienem Hus enne Tookunft jerät; un du hast mie aunjekjikjt no de Wies von eenem huach jestalten Mensch, Jahwe, Gott!

¹⁸Waut saul David noch wieda to die räden von de Iea aun dienem Kjnajcht? Du kjanst dienem Kjnajcht.

¹⁹Har, wäajen dienem Kjnajcht un no dienem Hoaten hast du aul dit Groote jedonen, om aul dise Dinj bekaunt too moaken.

²⁰Har, kjeena es soo aus du, un kjeen Gott buta die, no aulem, waut wie met onse Uaren jehieet ha.

²¹Un wäa es aus dien Volkj Israel, de eensje Nazion oppe Ieed, daut Gott hanjegonen es, sikj toom Volkj too erleesen, om die eenen Nomen too moaken, groote un schrakjelje Dinj to doonen, endäm du ver dienem Volkj, daut du ut Ägipten erleest hast, Nazionen ruttojoagen?

²²Un du hast die dien Volkj toom Volkj opp eewich bestemt; un du, Gott, best äa Gott jeworden.

²³Un nu, Har, daut Wuat, daut du äwa dienem Kjnajcht un äwa sien Hus jerät hast, muchten dee eewich bestonen; un doo, aus du jerät hast!

²⁴Jo, daut mucht sikj loone! Un dien Nomen es groot opp eewich, daut maun sajcht: Dee Gott de Häaschoa, de Gott Israels, es Gott fa Israel! Un daut Hus von dienem Kjnajcht David mucht faust ver die sennen.

²⁵Dan du, mien Gott, hast daut Ua von dienem Kjnajcht opjemoakt, daut du am een Hus buen west; doarom haft dien Kjnajcht Moot jefungen, ver die too bäden.

²⁶Un nu, Har, du best daut, dee doa Gott es, un du hast dit Goode too dienem Kjnajcht jerät.

²⁷Un nu, daut haft die jefollen, daut Hus von dienem Kjnajcht too säajnen, daut et eewich ver die es; dan du, Har, hast daut jesäajent, un daut woat jesäajent sennen eewichlich.